สองนรี

สองตกใจเมื่อรู้ว่าพะวงดาวไปหาปรียามา ท่านอ้างไม่ได้อยากไปเจอ แต่จำเป็นต้องไปเพราะฝ่ายนั้นโทร.ตาม ลูกสาวคนโตของปรียาคงเล่าว่าเจอสอง ทางนั้นถึงโทร.มาหาตน

“เขาอยากถามเรื่องราวของสองใช่ไหมคะ”

“เขาขอให้อาเอานาฬิกาคืนเขา เขารู้สึกผิดที่เคยทิ้งสอง เขาไม่อยากทำร้ายสองอีก เขาอยากให้สองมีชีวิตที่ดี เขาฝากอามาบอกสองว่าขอให้คิดว่าเขาและพี่สาวตายจากกันแล้ว”

“คุณน้าพูดอย่างนั้นจริงหรือคะ”

“อายอมรับว่าอาเคยโกหกและปิดบังสองมาทั้งชีวิตแต่อาจะไม่ทำผิดกับสองอีก สองตัดใจเถอะลืมอดีตให้หมด เราอยู่ของเราก็มีความสุขดีแล้ว อาจะส่งสองไปอยู่เมืองนอกไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นั่น”

สองน้ำตาไหล ทั้งผิดหวังทั้งน้อยใจที่รู้ว่าแม่ไม่อยากเจอและสับสนไปหมดไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี...

แม้ปรียาจะฟื้นคืนสติแล้ว แต่สีหน้าเศร้าสร้อยของท่านทำให้หนึ่งไม่สบายใจ ปลอบว่าอย่าคิดมาก เดี๋ยวป่วยเข้าโรงพยาบาลอีก ปรียาอยากเจอสองอีก หนึ่งไม่เข้าใจแม่อยากเจอผู้หญิงคนนั้นทำไมในเมื่อเธอไม่อยากเจอแม่ ปรียาไม่เชื่อว่าสองจะคิดอย่างนั้น พะวงดาวต้องโกหกตนแน่ๆเพราะกลัวสองจะมาอยู่กับตน

“พอเถอะแม่เขาคืนนาฬิกาที่แม่ซื้อให้ แสดงว่าเขาไม่อยากเจอแม่แล้ว”

“แม่ขอครั้งเดียว แม่ขอฟังจากปากของสอง ถ้าสองไม่รักแม่สองเกลียดแม่ แม่จะไม่ยุ่งกับเขาอีกเลย หนึ่งพาแม่ไปเจอสองนะ”

หนึ่งบอกแม่ว่าไม่ต้องไป จะไปตามสองมาหาแม่เอง ปรียาดีใจมากที่จะได้เจอสองอีกครั้ง หนึ่งเห็นท่าทางของแม่ คิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้

ooooooo

ที่แกลเลอรี สองไม่เป็นอันทำงานเอาแต่ใจลอยคิดถึงเรื่องที่พะวงดาวบอกว่าปรียาต้องการตัดความสัมพันธ์กับเธอ อาตม์เข้ามาหาพร้อมกับถุงใส่ของฝากน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋

“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันยังไม่หิว”

“ผมรู้ว่าเช้าอย่างนี้คุณสองยังไม่ได้ทานอะไร แก้วอยู่ไหนครับ ทางโน้นใช่ไหม คุณสองวางมือแล้วตามมานะครับ” อาตม์ถือวิสาสะเดินไปทันทีไม่ยอมให้สองปฏิเสธ เธอจำต้องเดินตาม...

อาตม์เอาน้ำเต้าหู้ใส่แก้วสองใบ ใบหนึ่งวางตรงหน้าสอง อีกใบหนึ่งวางหน้าตัวเองโดยมีจานใส่ปาท่องโก๋วางอยู่ตรงกลาง เขาเห็นสีหน้าหม่นหมองของเธอพยายามพูดคุยให้เธอคลายเศร้า กระทั่งเธอยิ้มออกมาจนได้

“เห็นคุณยิ้มได้ผมก็มีความสุขแล้ว”

สองยกน้ำเต้าหู้ขึ้นจิบแก้เขิน อาตม์ส่งปาท่องโก๋ให้ เธอจะฉีกข้างหนึ่งกินเขาร้องห้ามเสียงหลงไม่ให้ฉีก เธองงไม่ฉีกแล้วจะกินอย่างไร เขาเล่าว่า ปาท่องโก๋สร้างมาให้เป็นคู่ก็เหมือนคนเราที่เกิดมาต้องมีคู่