สองนรี

 พะวงดาวเห็นปรียาเดินหนีไม่หยุด จึงร้องบอกว่าสองรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว เธอหยุดกึกหันมาถามแล้วแกว่าอย่างไร พะวงดาวโกหกเป็นฉากๆว่าหลังจากสองรู้ว่าเธอเป็นแม่ก็อยากเจอ

“แต่เมื่อสองรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงกลางคืน สองตกใจเสียใจ เขาอับอายมากไม่อยากเห็นหน้าเธออีก ไม่มีลูกคนไหนรับได้หรอกที่มีแม่เป็นโสเภณี แล้วที่สองทำใจไม่ได้เลย เมื่อรู้ว่าเธอขายลูกกิน”

“เธออย่ามาโยนความผิดให้ฉัน เธอนั่นแหละที่บังคับให้ฉันต้องทำ” ปรียาพูดพลางร้องไห้ไปด้วย

“เธอเลือกเองต่างหาก ถ้าเธอรักลูกเธอรับเงินฉันทำไม ชื่อสองมันก็มาจากสองล้านที่เธอขายลูกกิน ปมนี้มันฝังอยู่ในใจ สองถึงไม่อยากเจอหน้าเธออีก”

หนึ่งที่ตามหาแม่ ได้ยินพะวงดาวคุยกับแม่ รีบหลบมุมแอบฟัง ปรียาไม่เชื่อว่าสองจะเป็นแบบนั้น เคยเจอกันลูกเป็นคนจิตใจดี เธอจะอธิบายให้ลูกเข้าใจความจำเป็นที่เกิดขึ้น ลูกต้องให้อภัยเธอและอยากมาอยู่กับเธอ หนึ่งได้ยินก็เป็นกังวลกลัวจะเสียแม่ให้กับสอง

“เธอไม่ต้องบีบน้ำตาเรียกหาความเป็นแม่ เธอเป็นคนทำร้ายลูกด้วยตัวเธอเอง”

“ลูกสองอยู่ไหน ฉันอยากเจอลูกสอง” ปรียาคร่ำครวญทั้งน้ำตา พะวงดาวหยิบนาฬิกาที่ปรียาซื้อให้สองออกมา แต่งเรื่องว่าสองฝากมาคืนเธอ และยังฝากบอกอีกด้วยว่าไม่มีอะไรทดแทนเวลาที่ผ่านไปได้ ปรียาไม่ยอมรับคืน ไม่เชื่อว่าสองจะทำอย่างนี้

“เธอทิ้งลูกไปยี่สิบกว่าปี เธอฆ่าลูกตายไปนานแล้ว” พะวงดาวพูดจบเอานาฬิกายัดใส่มือปรียาแล้วผละไป เธอมองนาฬิกาในมือถึงกับทรุดฮวบร้องไห้โฮเสียใจที่สองไม่ยอมรับเป็นแม่ พะวงดาวเดินออกมาเจอหนึ่งยืนอยู่มองสำรวจอีกฝ่ายที่เหมือนสองไม่มีผิดเพี้ยน ก่อนเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร หนึ่งเห็นแม่ร้องไห้เสียใจจนเป็นลมล้มฟุบรีบเข้าไปดูแล

ooooooo

ป้าแขเห็นว่ามืดค่ำแล้วสองจะออกไปข้างนอก ถามว่าจะไปไหน เธอจะไปหาน้าปรียา ป้าแขขอให้เธอรออาดาวกลับมาก่อน

“สองอยากเจอคุณน้า สองอยากฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากคุณน้าค่ะ” พูดจบสองเดินออกไปยังไม่ทันถึงรถตัวเอง รถอาตม์แล่นมาจอดเสียก่อน พะวงดาวเห็นสองยืนอยู่รีบลงไปหา มีเรื่องจะคุยด้วยแล้วพากันกลับเข้าตัวบ้าน อาตม์รับรู้ได้ว่าคุณใหญ่ยังโกรธเรื่องหนึ่งอยู่ พยายามจะอธิบายเรื่องทั้งหมดแต่เธอไม่อยากฟังอ้างเหนื่อย อยากพัก แล้วเปิดประตูลงจากรถ อาตม์ตามมาขอโทษเธอด้วยถ้าทำให้ไม่สบายใจ

“ผมคิดว่าถึงเวลาที่เราต้องคุยเปิดใจกันครับ” พูดจบอาตม์ขึ้นรถขับออกไป คุณใหญ่มองตามหวั่นใจ...