ตอนที่ 9
“พี่คงไม่ได้รวมถึงสองด้วยใช่ไหมคะ พี่ไม่ชอบครอบครัวอาดาว สองก็จะไม่ให้พวกเขามายุ่งกับพวกพี่ แต่สองเป็นน้องพี่ สองเป็นลูกของคุณแม่ เราเป็นครอบครัวเดียวกัน”
“อย่าพูดคำนี้อีก เธอไม่ใช่ครอบครัวของฉัน เธอกลับไปได้แล้ว ฉันส่งแค่นี้”
“เราค่อยคุยกันตอนที่พี่อารมณ์ดีกว่านี้” สองบอกอย่างใจเย็น หนึ่งไม่เย็นด้วย ยืนกรานว่าตนไม่มีน้องอย่างเธอ สองไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรที่พี่ไม่ยอมรับเธอเป็นน้อง แต่สิ่งที่คนอื่นเห็นเขาก็เชื่อว่าเราเป็นสายเลือดเดียวกัน แล้วผละจากไป หนึ่งมองตามไม่พอใจ
“คิดจะแย่งแม่ไปจากฉัน แล้วเธอจะไม่เหลือใครเลย”
ooooooo
ศานต์นัดอาตม์มาเจอกันที่แกลเลอรี ตอนสายวันถัดมา สารวัตรหนุ่มเห็นสีหน้าตื่นเต้นของญาติผู้น้องก็กระเซ้าให้เก็บอาการหน่อย เขาออกตัวจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร พ่อกับแม่มาดูตัวสองเป็นครั้งแรก
“คุณอามาถึงหรือยัง”
“มาถึงแล้ว เข้าไปแล้ว”
“เอ้า นายไม่เข้าไปล่ะ”
“คำสั่งเด็ดขาดห้ามเข้าไป คงกลัวผมเข้าไปปกป้องสอง”
ทั้งอาตม์และศานต์ต่างลุ้นตัวโก่งให้สองผ่านด่านไพศาลกับอุษณาไปได้...
สองกำลังทำงานอยู่ตอนที่ได้ยินเสียงโวยวายของไพศาลดังเข้ามาว่าแกลเลอรีผีสิงหรืออย่างไรถึงไม่มีพนักงานสักคนแล้วหันไปชวนอุษณากลับ สองเดินเข้ามาไหว้ทักทาย
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้สองรับใช้คะ”
“เธอเหรอที่ชื่อสอง”
“ค่ะ คุณอารู้จักสองเหรอคะ”
อุษณารีบกลบเกลื่อนว่าได้ยินชื่อตอนสองแนะนำตัวเองเมื่อครู่ พอดีพวกท่านเพิ่งเคยมา ไม่รู้จะเดินไปทางไหน มีอะไรให้ชมบ้าง เธอขอแนะนำคอลเลกชันภาพถ่ายแล้วเดินนำไปยังโซนนั้น ไพศาลตั้งแง่กับเธอก็เลยยืนเฉย อุษณาต้องสะกิดให้ไปชมภาพสวยๆกันเขาถึงยอมเดินตาม...
ศานต์ซึ่งยืนอยู่ด้านนอกแกลเลอรีคอยชะเง้อมองเข้าไปข้างในเป็นห่วงสองมาก บ่นกับอาตม์ว่าใจคอไม่ดีกลัวคุณพ่อจะทดสอบจนเธอยกธงขาว
อาตม์เชื่อว่าด้วยความฉลาดกอปรกับอัธยาศัยดี เธอเอาตัวรอดได้ และยังมั่นใจว่าพ่อของเขาจะไม่กินเลือดกินเนื้อเธอแน่นอน อาตม์เห็นเขายังหน้าเครียดไม่เลิก พยายามพูดแหย่ทำให้เขาหัวเราะออกมาจนได้
ooooooo
ไพศาลเห็นภาพถ่ายจากลำปางที่สองพามาชมก็แขวะทันทีเด็กอนุบาลเห็นภาพนี้ก็รู้ว่าถ่ายที่ลำปาง อุษณาต้องปรามสามีเพลาๆหน่อย เขาไม่ฟังกลับเล่นงานสองหนักข้อขึ้น
“หรือเธอคิดว่าไม่จริง เห็นพระธาตุ รถม้าก็รู้ว่าลำปาง ถ้าคิดจะให้ข้อมูลลูกค้าแค่นี้ ฉันว่าเธอไปทำทัวร์เถอะ มันทื่อๆไม่มีศิลปะ เป็นเพราะอย่างนี้สิ เจ้าของไม่มีวาทศิลป์ถึงไม่มีใครเข้ามา งานก็ขายไม่ออกติดโชว์เต็มอย่างนี้” ไพศาลจวกสองไม่ไว้หน้า อุษณาได้แต่มองเธออย่างสงสาร นอกจากจะไม่โกรธสองยังยกมือไหว้น้อมรับคำติ แล้วขออนุญาตบอกถึงแรงบันดาลใจของผลงานชุดนี้ ไพศาลผิดหวังที่เธอไม่เสียขวัญ










