สองนรี

“ผมจะคิดอย่างนั้นได้อย่างไร คุณหนึ่งเป็นพี่สาวของสอง” ศานต์พูดจบกาแฟชงเสร็จพอดี สองหนุ่มรับถ้วยกาแฟเดินไปหาที่นั่งด้านใน ศานต์ยังชวนอาตม์คุยเรื่องหนึ่งกันต่อ ชมว่าเธอเซ็กซี่มีเสน่ห์ อาตม์เตือนญาติผู้น้องอีกครั้งอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด ศานต์ยืนยันไม่ได้คิดจะเปลี่ยนใจจากสองแค่อยากเชียร์เขา

“เชียร์ยังไงก็ไม่ขึ้น เขาแต่งงานแล้ว และที่สำคัญพี่ไม่ยอมเข้าใกล้เขาอีกแน่”

“พี่ไม่ค่อยปลื้มคุณหนึ่งเลย มีอะไรหรือเปล่า”

อาตม์เป็นห่วงศานต์ตัดสินใจจะเล่าเรื่องที่หนึ่งป่วยเป็นโรคฮิสทีเรีย ยังไม่ทันอ้าปากพูด ไพศาลโทร.มาบอกศานต์เสียก่อนว่าท่านกับแม่อยากเจอสอง เขาตื่นเต้นมากที่พ่อยอมเจอเธอ ขอร้องอาตม์ช่วยทำให้พวกท่านประทับใจในตัวสอง แม้จะดีใจไปกับเขา แต่อาตม์อดใจหายไม่ได้ที่สองกำลังสมหวังกับศานต์...

เมื่อสมควรแก่เวลา สองขอตัวกลับก่อน ปรียาไม่อยากให้ลูกไป อยากให้อยู่ด้วยกันนานๆ ชวนลูกย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน เธอคงทำอย่างนั้นตอนนี้ไม่ได้ ขอเธออธิบายให้อาดาวเข้าใจเธอกับแม่ก่อน

“แม่เข้าใจจ้ะ ให้แม่ไปส่งลูกนะ”

หนึ่งเดินเข้ามาบอกแม่ว่ายังไม่หายดี พักผ่อนดีกว่าตนจะไปส่งน้องเอง ปรียารู้สึกดีที่หนึ่งอาสาจะทำหน้าที่นี้แทน สองยกมือไหว้ลาปรียา สองคนกอดหอมร่ำลากันเป็นที่ริษยาของหนึ่งแต่จำต้องเก็บอาการไว้ จากนั้นเดินนำสองออกไป ปรียามองตามมีความสุขที่สองยอมรับเป็นแม่

สองเดินตามหนึ่งมาถึงหน้าบ้าน รับรู้ว่าอีกฝ่ายไม่พอใจที่ตัวเองไม่ทำตามคำสั่งจึงขอโทษเธอด้วย หนึ่งแกล้งถามว่าขอโทษเรื่องอะไร สองขอโทษที่ไม่ได้ทำตามที่พี่หนึ่งขอ

“ไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่ เธอรับปากจะมาบอกลาแม่ฉันแต่เธอกลับมาตื๊อจะอยู่ดูแลแม่ฉัน”

“พี่ขอให้สองไปจากคุณแม่ แต่สองไม่ได้รับปากหรือสัญญาจะทำอย่างนั้น ตอนแรกสองตั้งใจจะมาบอกลาคุณแม่จริงๆ แต่พี่บอกว่าคุณแม่มีปัญหาสุขภาพ สองยิ่งเป็นห่วงคุณแม่ สองถึงเปลี่ยนใจไม่ไปอยู่เมืองนอก”

“เธอไม่ต้องเอาเรื่องสุขภาพแม่ฉันมาอ้าง แม่อยู่กับฉันมายี่สิบกว่าปีได้ ฉันดูแลแม่ฉันได้”

“คุณแม่ก็เป็นแม่ของสอง”

เท่าที่หนึ่งจำความได้ ตนไม่เคยมีพี่มีน้อง แม่มีตนเป็นลูกคนเดียว สองเตือนว่าหนึ่งจะปฏิเสธความจริงไม่ได้ว่าเธอเป็นน้องของพี่ หนึ่งตวาดแว้ดบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่ต้องมาเรียกตนว่าพี่ สองอยากรู้เหตุผลทำไมพี่ถึงไม่อยากให้เธอเข้ามาเป็นคนในครอบครัว หนึ่งอ้างว่าเป็นเพราะเกลียดคนในบ้านของเธอ และคนบ้านเธอก็เกลียดพวกตน ดังนั้นตนจะไม่ทนร่วมใช้ชีวิตกับคนที่ตนเกลียดชัง