สองนรี

ปรียาลองงัดลิ้นชักของเสี่ยดู เห็นคีย์การ์ดคอนโดฯและพวงกุญแจหยิบขึ้นมาดู พจีร้องเอะอะว่าใช่เลย นี่เป็นคีย์การ์ดคอนโดฯที่ตัวเองเจอเสี่ยถาวร ปรียายังไม่ปักใจเชื่อต้องเห็นด้วยตาตัวเองก่อน...

ระหว่างที่ปรียากับพจีมุ่งหน้ามายังคอนโดฯที่พักของหนึ่ง เสี่ยถาวรหื่นสุดๆ เปิดห้องเข้ามาได้ผลักหนึ่งลงไปบนโซฟาจะมีอะไรกันตรงนั้น เธอขอร้องให้ใจเย็นๆ เขาเย็นไม่ไหวต้องทำเวลาเดี๋ยวปรียาจับได้ หนึ่งพยายามดันตัวเขาออก อ้างเหม็นเหงื่อ ไล่ให้ไปอาบน้ำก่อน เตือนว่าขืนชักช้าแม่จะสงสัย เขาจำต้องรีบไปอาบน้ำ หนึ่งมองตามรู้สึกแย่ที่ต้องนอนกับพ่อเลี้ยงอีกครั้ง

ooooooo

หนึ่งเป็นกังวลไม่อยากนอนกับเสี่ยถาวร ตัดสินใจพิมพ์ไลน์ไปหาเขาว่าแม่โทร.มาตาม เธอต้องรีบไปก่อน เจอกันที่บ้านก็แล้วกัน แต่ยังไม่ทันส่ง เสี่ยถาวรเข้ามาโอบเธอจากด้านหลัง

“หนึ่งจะไปไหน”

“หนึ่งกำลังจะพิมพ์ไลน์บอกป๊าพอดี แม่โทร.มาหลายสาย แม่อาจสงสัยก็ได้นะป๊า ถ้าแม่จับได้ ป๊าจะไม่ได้เจอหนึ่งตลอดชีวิตเลยนะ วันนี้เรากลับบ้านไปก่อน วันไหนแม่เผลอเราค่อยนัดกันนะป๊า” หนึ่งต่อรองเสร็จ เปิดประตูห้องจะกลับ เสี่ยถาวรไม่ให้ไป ลากเธอเข้ามาในห้องล็อกประตูตามหลัง

“ป๊าไม่รอแล้ว” เสี่ยถาวรดึงหนึ่งเข้าห้องนอน เธอหมดปัญญาจะหนีจำต้องปล่อยเลยตามเลย...

เมื่อได้ข้อมูลจากนิติบุคคลของคอนโดฯ พจีพาปรียาขึ้นลิฟต์ไปยังห้องพักของหนึ่ง แต่ดันกดลิฟต์ผิดไปสองชั้น ในที่สุดทั้งคู่มาถึงห้องพักเป้าหมายจนได้ ปรียาเอากุญแจที่ได้จากลิ้นชักโต๊ะของเสี่ยถาวรมาไข ปรากฏว่าไขได้ ค่อยๆแง้มประตูเข้าไปแต่ไม่เจอใคร

“อยู่ไหนกัน หรือไปแอบที่ระเบียง” พจีว่าแล้วเดินไปดู ปรียาเหลือบมองไปทางห้องนอน เห็นประตูแง้มอยู่ ย่องเงียบไปดู ผลักประตูเปิดออกแต่ไม่เห็นใครบนเตียง แอบโล่งอก ครั้นเดินเข้าไปข้างในแทบช็อกเมื่อเห็นเสี่ยถาวรในชุดอุบาทว์ มีผ้าปิดตากำลังโอบกอดหนึ่งไว้อยู่มุมห้อง หนึ่งเบือนหน้าหนีมาเจอแม่ยืนจ้องอยู่ก็ตกใจผงะออกห่าง เสี่ยจอมหื่นแปลกใจที่เธอถอยหนี

“จะหนีป๊าไปไหนล่ะ มาให้ป๊าชื่นใจ” เสี่ยพยายามคลำหาหนึ่ง กระทั่งมาถึงตัวปรียาที่ยืนแข็งทื่อสวมกอดไว้เพราะคิดว่าเป็นหนึ่ง ทั้งกอดทั้งซุกไซ้ ปรียาโกรธตัวสั่น เสี่ยคลำไปคลำมารู้สึกแปลกๆว่าไม่ใช่หนึ่งกระชากผ้าปิดตาออก แทบเป็นลมล้มพับไปตรงนั้นเมื่อเห็นปรียายืนหน้าเป็นยักษ์