สองนรี

“แต่แกไม่เคยทำให้ฉันมั่นใจสักครั้งว่าแกโตพอจะบริหารงานได้ นอกจากให้ผู้หญิงจูงจมูกไปโน่นไปนี่”

“หนึ่งรู้ว่าคุณอาไม่ชอบหนึ่ง แต่กรุณาอย่ามาลงที่คุณศานต์ค่ะ หนึ่งผิดเองที่มารบกวนเวลาคุณศานต์ คุณทำงานของคุณเถอะค่ะ หนึ่งขอตัวค่ะ” พูดจบหนึ่งผละไป ไพศาลโล่งอกที่ไม่มีคนคอยเสี้ยมลูก ไล่เขากลับไปทำงาน ตนจะเข้าไปคุมจนกว่างานจะเสร็จไม่อย่างนั้นไม่ต้องออกไปไหน

“คุณพ่อครับ ผมโตพอจะคิดและตัดสินใจเองได้ คุณพ่อเลิกสั่งเลิกคุมเหมือนผมเป็นลูกจ้างสักที” พูดจบศานต์เดินออกไปเลย ไม่สนใจเสียงเรียกให้กลับมาก่อนของพ่อ...

ศานต์วิ่งตามหนึ่งจนทัน ขอโทษแทนพ่อของเขาด้วย เธอจับมือเขาขึ้นมากุม เธอเองไม่ได้ต่างจากเขา พ่อกับแม่ของเธอก็กดดันเธอเช่นกัน แต่เธอรู้ว่าพวกท่านหวังดี บอกให้เขากลับไปทำงานอย่ามาผิดใจกับท่านเพราะเธอเลย ศานต์ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ เขาอึดอัดกับวิธีการของพ่อมานานแล้ว หากกลับไปเขาก็ไม่มีสติจะทำงานอยู่ดี มันเครียดจนหัวจะระเบิดอยู่แล้ว หนึ่งอาสาจะช่วยเขาคลายเครียด...

เพื่อความสบายใจของคุณใหญ่ สองตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่แกลเลอรี อาตม์แวะมาดูเจอเธอหอบกระเป๋าเดินทางกับข้าวของวางกองที่ห้องทำงานร้องถามว่าย้ายมาอยู่ที่นี่หรือ เธอรับคำ จะได้ไม่ต้องเดินทางให้เหนื่อย ตื่นมาก็เข้าทำงานได้เลย เขาหน้าหมองทันทีที่เธอต้องย้ายมาอยู่ที่นี่เพราะเขาใช่ไหม สองเลี่ยงไม่ยอมตอบ

“ถ้าคุณจะชมงาน วันนี้คงไม่สะดวกค่ะ ฉันต้องจัดการอะไรอีกหลายอย่าง” สองออกปากไล่อาตม์ทางอ้อมแล้วหยิบกระเป๋าเดินทางกับข้าวของจะเอาไปเก็บ อาตม์เข้าไปช่วยถือ

“คุณอย่าทำให้มันแย่ไปกว่านี้ เราอย่าเจอกันอีกเลย”

“ถ้าคุณต้องการอย่างนั้น ผมก็จะไม่กวนใจคุณ” อาตม์เดินจากไป แต่นึกอะไรขึ้นมาได้หันกลับมา “คุณแม่ให้ผมมาบอกคุณว่าท่านหายดีแล้ว น้ำมันนวดของคุณใช้ดีมาก คุณแม่ให้ผมมาชวนคุณไปทานอาหารเป็นการขอบคุณ ท่านชื่นชอบคุณมาก ผมจะบอกท่านเองว่าคุณติดงานด่วน”

อาตม์หันหลังจะกลับแต่เปลี่ยนใจหันมาอีกครั้ง “ที่ผมมาหาคุณเรื่องของคุณแม่เป็นแค่เหตุผลหนึ่ง แต่ที่ผมอยากมาเจอคุณ ผมอยากบอกคุณ...ผมรักคุณ แล้วคุณล่ะ คิดยังไงกับผม...ผมอยากรู้ความในใจของคุณบ้างได้ไหม” อาตม์เดินเข้าไปเผชิญหน้ากับสอง “คุณรักผมไหม”

“คำตอบฉันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกค่ะ” สองว่าแล้วหันไปเก็บของ อาตม์อยากจะโอบกอดเธอไว้เป็นครั้งสุดท้ายแต่เธอไม่สนใจจะมองเขาด้วยซ้ำ เขาน้อยใจเธอมากจำต้องตัดใจเดินจากไป ทันทีที่เขาไปพ้นสายตา สองที่ทำเหมือนแข็งแกร่งเมื่อครู่ ปล่อยโฮออกมาอย่างหมดความอดกลั้น เสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง

ooooooo