สองนรี

กว่าศานต์จะรู้สึกตัวตื่นขึ้นก็สายมากแล้ว แต่งตัวเสร็จรีบออกจากห้องนอนเจอหนึ่งนั่งอยู่ที่โซฟา รู้สึกผิดที่มีอะไรกับเธอ เข้าไปขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอไม่เห็นว่าเขาทำอะไรผิด  จะขอโทษทำไม

“ฉันต่างหากที่ไม่ยับยั้งใจตัวเอง คุณไม่ต้องคิดมาก ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่เรียกร้องความสงสารหรือต้องการผลประโยชน์จากคุณ ฉันแค่อยากให้คุณรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดพลาดไม่ใช่เพราะฤทธิ์เหล้า แต่เป็นความตั้งใจ...ฉันชอบคุณ”

“แต่ผมรักสอง”

“ฉันถึงรู้สึกผิดที่หลงรักแฟนของน้องสาวคุณไม่ต้องกลัวนะคะ เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความลับของเราสองคน”

“ผมขอบคุณคุณมาก ผมคิดว่าเราไม่ควรเจอกันอีก”

หนึ่งยิ้มรับทั้งน้ำตา ส่งมือถือให้ศานต์ แล้วเดินเข้าห้องนอน แกล้งร้องไห้เสียงดังให้เขาได้ยิน ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดอยากจะเข้าไปปลอบแต่ต้องห้ามใจตัวเอง หันหลังเดินออกจากห้อง เธอรอจนได้ยินเสียงปิดประตู จึงเดินออกมา มั่นใจว่ารสสวาทของตัวเองมัดใจผู้ชายอ่อนหัดอย่างเขาได้

“คุณไม่อยากเจอหนึ่งแต่หนึ่งอยากเจอคุณอีกนะคะ”...

ทางฝ่ายณรงค์ตัดสินใจแวะไปหาสองที่แกลเลอรี ชวนคุยโน่นคุยนี่ก่อนจะพูดเรื่องที่พ่อแม่ของศานต์มาสู่ขอเธอ สองตกใจเพราะตัวเองไม่รู้เรื่องนี้

“แล้วอาดาวตอบว่าอย่างไรคะ”

“เขาให้สองเป็นคนตัดสินใจชีวิตตัวเอง ซึ่งอาว่าถูกต้องแล้ว อาดีใจที่อาดาวเรียนรู้ที่จะปล่อยวางไม่กะเกณฑ์คนอื่น”

“สองขอบคุณอาดาวและอาณรงค์มากนะคะที่ให้สองได้เลือกชีวิตของตัวเอง” สองยกมือไหว้ณรงค์

“เพราะอารักสองและอาก็เชื่อว่าสองรักอา สองทำเพื่ออาสักครั้งได้ไหม สองแต่งงานกับศานต์เถอะ สองสร้างครอบครัวกับศานต์ ไปช่วยศานต์ดูแลธุรกิจที่เยอรมัน คุณใหญ่ไม่ต้องระแวงสองโกรธสองอีก อาดาวก็ไม่ต้องเสียใจที่สองไปหาคุณปรียา สองทำเพื่ออาสักครั้งได้ไหม อาจะรอฟังคำตอบจากสองนะลูก” พูดจบณรงค์ผละจากไป หวังว่าสองจะทำตามที่ตัวเองร้องขอ

หลังจากคิดทบทวนอยู่หลายรอบ ในที่สุดสองตัดสินใจจะแต่งงานกับศานต์เพื่อทำให้ทุกคนมีความสุข

ooooooo

ที่ร้านขายวัสดุก่อสร้างของเสี่ยถาวร หนึ่งเดินยิ้มมีความสุขที่ได้นอนกับศานต์และทำให้เขาหลงเสน่ห์สำเร็จ กวาดตามองหาแม่ว่าอยู่ไหน

อีกมุมหนึ่งในห้องทำงาน เสี่ยถาวรหงุดหงิดที่ติดต่อหนึ่งไม่ได้ บ่นพึมพำไม่รู้ว่าเธอไปค้างที่ไหน แถมไม่ยอมเปิดมือถืออีกต่างหาก หรือไปนอนค้างที่คอนโดฯ รีบไขลิ้นชักโต๊ะทำงานจะหยิบคีย์การ์ดและกุญแจคอนโดฯออกมา แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นหนึ่งเดินไปทางหลังร้าน รีบออกมาดู ครั้นเห็นเธอตรงไปหาปรียาก็เลยไม่เดินตาม รอดูท่าทีก่อน...