สองนรี

ในระหว่างที่ปรียากำลังสั่งงานให้พนักงานเอาสินค้าที่มีตำหนิออกจากชั้น อย่าเอาของไม่ดีขายให้ลูกค้า หนึ่งเข้ามากอดแม่จากด้านหลัง บอกว่าคิดถึงแม่มาก ปรียาดักคอจะอ้อนขออะไร

“ฉันไม่มีให้หรอกนะ ฉันก็ได้แค่เงินเดือนจะอ้อนเอาเงินก็ไปอ้อนป๊าแกโน่น”

หนึ่งไม่ได้อยากขออะไรจากแม่สักหน่อย

ปรียามองเหล่ถ้าอย่างนั้นทำอะไรผิดมา เธอส่ายหน้าไม่ได้ทำอะไรผิด แค่อยากให้แม่รู้ว่าเธอรักและคิดถึง แล้วเห็นแม่สวมสร้อยที่ตัวเองซื้อให้

“หนึ่งดีใจนะที่แม่ชอบสร้อยเส้นนี้”

“ฉันใส่แล้วสวยไหม”

“สวยที่สุด รักที่สุด” หนึ่งหอมแก้มแม่ซ้ายทีขวาที

“รักฉันก็ไปช่วยฉันทำงาน” ว่าแล้วปรียาดึงหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งของร้าน หนึ่งอดใจไม่ไหว ถามแม่ว่าสองติดต่อมาบ้างไหม ปรียาส่ายหน้าจะพูดไปสองหายไปเลย สงสัยจะวุ่นเรื่องงาน หนึ่งดักคอแล้วแม่แอบไปหาน้องบ้างหรือเปล่า ปรียาส่ายหน้าอีกครั้งไม่ได้ไป เธอแกล้งถามแล้วทำไมไม่ไป

“ฉันไม่อยากให้สองมีปัญหากับคนบ้านโน้น จะยังไงเขาก็เลี้ยงดูส่งเสียสองมาได้ดี ฉันไม่อยากให้สองลำบากใจ แค่รู้ว่าสองอยู่สุขสบาย ฉันก็มีความสุขแล้ว”

“ก็ดีแม่ คนบ้านโน้นเกลียดเรายิ่งกว่าขี้”

“หนึ่ง...แม่มีลูกสองคน หนึ่งต้องรักน้องนะลูก เป็นพี่น้องกันต้องรักกัน ช่วยเหลือกัน”

“จ้ะ หนึ่งจะช่วยน้องทุกเรื่อง” หนึ่งโกหกแม่ได้เนียนมาก ปากบอกว่าจะช่วยเหลือน้อง แต่ในใจหาทางทำลายความสัมพันธ์ของน้องกับศานต์ จังหวะนั้น เสี่ยถาวรเข้ามาต่อว่าหนึ่งว่าเมื่อคืนไปค้างคอนโดฯใช่ไหม ปรียามองขวับ เสี่ยรู้ได้อย่างไรว่าลูกไปค้างที่ไหน เขารู้ตัวว่าพลาดรีบกลบเกลื่อน

“เอ่อ ก็ที่หายไปบ่อยๆไปคอนโดฯเพื่อนไม่ใช่เหรอ ป๊าไม่ให้ไปแล้วนะ เดี๋ยววันเกิดคนโน้นคนนี้ อยู่ดูแลแม่บ้าง อย่าเห็นคนอื่นสำคัญกว่าคนในครอบครัวเราสิลูก...ป๊าซื้อโทรศัพท์ให้ก็เปิดด้วยป๊ากับแม่เป็นห่วง”

“ว้าย! ลืมสนิทเลย” หนึ่งหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเครื่อง ปรียานึกถึงเรื่องงานขึ้นมาได้บอกเสี่ยว่าช่างมีต่อเติมได้เยอะแล้วให้เขาไปเช็กงานบ้าง

“เธอไปดูเถอะ เดี๋ยวฉันต้องรีบไปงานวันเกิดเพื่อน ก๊วนตกปลาน่ะ”

“เสี่ยเพิ่งว่าลูกหยกๆ ตัวเองก็ยังจะไปกินเค้กวันเกิดเพื่อน” ปรียาพูดเรื่องเค้กวันเกิดโดยไม่รู้ว่าคำนี้เป็นโค้ดลับระหว่างเสี่ยจอมหื่นกับหนึ่ง แทนคำเชิญชวนให้ไปมีอะไรกัน

“ของฉันนานๆกินที ไปดูงานเถอะ” เสี่ยถาวรว่าแล้วแอบขยิบตาให้หนึ่งรู้ว่าอยากเจอ แต่เธอทำเป็นไม่เห็น

“หนึ่งไปช่วยแม่นะ”

“ไปกันหมด แล้วใครดูเอกสารที่ห้องบัญชี” เสี่ยถาวรขยิบตาให้หนึ่งอีก เธอนึกสนุกก็เลยแกล้งเขา

“ป๊าเป็นอะไร ขยิบๆตาหลายทีแล้ว”

ปรียาจะเข้าไปดูแล เสี่ยถาวรรีบบอกว่าไม่เป็นไร ไล่ให้เธอไปดูงานได้แล้ว คืนนี้เขาอาจกลับดึกแล้วเดินกลับห้องทำงาน หนึ่งมองตามแอบขำที่เขาพยายามตื๊อให้เธอไปด้วย

ooooooo