สองนรี

“หนึ่งซื้อของโปรดของคุณมาด้วย” หนึ่งยื่นถุงอีกใบให้ ยิ่งยวดรู้สึกดีที่เธอจดจำรายละเอียดเกี่ยวกับเขาได้ รับถุงมาแล้วกลับไปหาปรียาที่นั่งชมสวนอย่างสบายใจ หนึ่งมองไปทางแม่ จำได้ว่าแม่เคยบอกไว้ว่าท่านมีลูกแค่สองคน ขอให้เธอรักน้องมากๆ เป็นพี่น้องกันต้องช่วยเหลือกัน

“หนึ่งจะพาน้องมาเยี่ยมแม่ แม่จะได้มีความสุข” หนึ่งหวังว่าการกระทำของตัวเองจะทำให้แม่ปลื้มใจ...

สองแวะไปหาปรียาที่ร้านขายวัสดุก่อสร้าง พนักงานในร้านเห็นเธอคิดว่าเป็นหนึ่งยกมือไหว้ทักทาย เธอยังไม่ทันจะบอกว่าตัวเองไม่ใช่หนึ่ง พนักงานคนนั้นผละไปเสียก่อน เธอมองหาปรียาแต่ไม่เห็น มีพนักงานอีกคนเดินผ่านมา เธอร้องถามว่าห้องทำงานของปรียาอยู่ไหน พนักงานชี้ไปด้านในของร้าน ยังไม่ได้บอกว่าปรียาไม่อยู่ สองเดินลิ่วไปแล้ว

เมื่อมาถึงห้องทำงานของปรียา เจอแต่ความว่างเปล่า ทันใดนั้นเสี่ยถาวรคิดว่าเธอเป็นหนึ่งเข้ามาสวมกอดทางด้านหลัง บ่นว่าคิดถึงเธอมาก โทร.หาก็ไม่ยอมรับสาย สองพยายามดิ้นหนี

“ปล่อยค่ะ ฉันไม่ใช่หนึ่ง ฉันชื่อสอง”

“ไม่ต้องมาแกล้งป๊า...ป๊าไม่ยอมให้หนึ่งหนีป๊าไปอีกแล้ว” เสี่ยถาวรพยายามซุกไซ้ซอกคอ สองทั้งดิ้นทั้งร้อง อาตม์ที่ตามมาด้านหลังกระชากเสี่ยจอมหื่นออกห่างสั่งไม่ให้ยุ่งกับคุณสอง เสี่ยโวยวายว่า

“นายเกี่ยวอะไรด้วย”

“คุณทำอะไรคุณสอง นี่คุณสองไม่ใช่คุณหนึ่งลูกเลี้ยงของคุณ” อาตม์ดึงสองมาไว้ด้านหลังอย่างปกป้อง เสี่ยถาวรเห็นหน้าตาท่าทางของเธอชัดๆ ก็ตกใจ

“สอง...ลูกสาวฝาแฝดปรียา”

“เมื่อกี้คุณคิดทำอะไร” อาตม์โวยวายสีหน้าเอาเรื่อง เสี่ยถาวรปฏิเสธทันทีว่าไม่ได้ทำอะไร

“ป๊าขอโทษ...เอ่อ ผมขอโทษ ผมเข้าใจผิดว่าเป็นลูกหนึ่ง ปกติเราโอบกอดเล่นกันตามประสาพ่อลูกแบบนี้ ลูกสองยังไงเราก็เป็นพ่อลูกกัน ลูกสองไม่โกรธผมนะ”

“ค่ะ สองมาหาคุณแม่ค่ะ คุณแม่อยู่ไหนคะ”

เสี่ยถาวรไม่เห็นปรียามาสองวันแล้ว ติดต่อก็ไม่ได้ สองไม่สบายใจหรือว่าท่านเป็นอะไร เสี่ยไม่คิดอย่างนั้นปรียาน่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วปิดมือถือ เธอทำแบบนี้บ่อยๆแล้วเชิญสองมานั่งก่อน เดี๋ยวจะสั่งอะไรมาให้กิน เราสองคนจะได้คุย ทำความรู้จักกัน

“ไม่เป็นไรค่ะ สองมีธุระต้องไปแล้ว สวัสดีค่ะ” สองยกมือไหว้ลาเสี่ยจอมหื่นแล้วเดินออกจากห้อง อาตม์จำต้องยกมือไหว้ลาเขาเช่นกันทั้งที่ไม่ชอบใจในสิ่งที่เขาทำ เสี่ยมองตามเป็นกังวลที่ตัวเองเผลอกอดผิดตัว...

สองยังตกใจไม่หายกับการกระทำของเสี่ยถาวร อาตม์ที่วิ่งตามมาด้านหลังถามว่าโอเคไหม เธอไม่เป็นอะไรขอบคุณเขามาก แล้วเขามาได้อย่างไรคงไม่บังเอิญมาซื้อของที่นี่ เขาแวะไปที่แกลเลอรี จะถามเรื่องสถานที่จัดงานหมั้น แต่เห็นเธอออกมาก็เลยตามมาเพราะเป็นห่วง แล้วนี่เธอจะไปไหนต่อ เธอเองก็ยังไม่รู้เหมือนกัน

ooooooo