สองนรี

หนึ่งเดินถือช่อดอกไม้เข้ามาในออฟฟิศของไพศาล อุษณายืนอยู่ชั้นบนมองลงมาเห็นเธอ คิดว่าตั้งใจจะมาขอโทษไพศาล รีบเข้าไปบอกเขาที่กำลังทำงานอยู่ถึงเรื่องที่หนึ่งจะมาขอโทษ

“ดื้อจริงๆ สั่งห้ามเข้ามาเด็ดขาด”

“ฉันขอเถอะค่ะเห็นแก่หนูสอง ฉันชื่นชอบหนูสอง อีกหน่อยเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน”

ไพศาลยังไม่ทันตัดสินใจจะเอาอย่างไรดี มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นเสียก่อน ทั้งคู่คิดว่าเป็นหนึ่ง แต่คนเปิดประตูเข้ามาคือเลขาฯหน้าห้องเอาเอกสารมาให้เขาเซ็น ไพศาลถามว่าหนึ่งอยู่ไหน เลขาฯรายงานว่าตอนนี้เธออยู่ที่ห้องทำงานศานต์ ไพศาลไม่พอใจชักสีหน้าทันที...

ศานต์มองช่อดอกไม้ที่หนึ่งมอบให้อย่างงงๆ ถามว่าให้เขาเนื่องในโอกาสอะไร เธอให้มันแทนคำขอบคุณที่เมื่อวานเขาไปส่งเธอ เขาหลงดีใจคิดว่าเธอแสดงความยินดีเรื่องสองตอบรับจะแต่งงานกับเขา

“หนึ่งรับปากจะช่วยคุณ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ล่ะคะ คุณอาตม์เขาชอบสอง”

“ไม่น่าเป็นไปได้ พี่อาตม์ออกจะขวางๆสองด้วยซ้ำ คุณหนึ่งคงเข้าใจผิด”

หนึ่งอยากรู้ว่าศานต์สอบถามเรื่องของเธอจากอาตม์หรือยัง เขาคุยแล้ว พี่อาตม์เข้าใจผิดอย่างที่เธอเล่าให้เขาฟัง แต่ที่น่าแปลกก็คือพี่อาตม์ไม่ยอมเล่าเรื่องที่เจอเธอในโรงแรมม่านรูด เธอมองเหล่

นี่เขาคิดว่าเธอกุเรื่องขึ้นมาอย่างนั้นหรือ เขาส่ายหน้า เขาลองค้นรูปจากมือถือพี่อาตม์เห็นรูปนั้นแล้ว หนึ่งแอบยิ้มพอใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่ต้องการ จึงยุแยงอีกว่า อาตม์ขับรถพาเธอเข้าม่านรูดเพราะคิดว่าเธอเป็นสอง

“ถ้าเขาเล่าคุณก็ต้องรู้ว่าเขาคิดอย่างไรกับน้องสอง”

“เพราะอย่างนี้นี่เองพี่อาตม์ถึงไม่เคยช่วยผม กลับคอยกันผมห่างสอง”

“หนึ่งเข้าใจคุณ หนึ่งจะหาทางช่วยคุณค่ะ” หนึ่งจับมือเขามากุมไว้ เขาค่อยๆชักมือกลับ บอกว่าจะต้องไปคุยกับพี่อาตม์ให้รู้เรื่อง แล้วเดินออกจากห้องทำงาน หนึ่งกังวลใจรีบเดินตาม

ooooooo

ไพศาลกับอุษณากำลังจะไปหาลูก แต่ศานต์เปิดประตูออกมาเสียก่อน ไพศาลถามลูกว่าจะไปไหน เขามีธุระต้องไปข้างนอก หนึ่งเดินตามมาเห็นไพศาลกับอุษณายกมือไหว้สวัสดี

“พอดีหนึ่งกับคุณศานต์กำลังจะออกไปเลยไม่ได้ขึ้นไปสวัสดี ไปกันเถอะค่ะคุณศานต์”

ไพศาลไม่ให้ลูกไปไหนทั้งนั้น ไล่ให้กลับไปทำแผนงานโกดังที่เยอรมันให้เสร็จ อีกไม่นานเขาต้องไปบริหารที่นั่น เขาอ้างว่าเตรียมงานไว้ใกล้เสร็จแล้ว ขอจัดการธุระก่อนแล้วจะกลับมาเคลียร์ ไพศาลไม่ยอมให้เขาไป งานเร่งขนาดนี้ยังคิดจะออกไปทำเรื่องไร้สาระอีก แยกแยะไม่ออกหรืออย่างไรว่าอะไรสำคัญกว่ากันแล้วปรายตามองหนึ่งเหยียดๆ ศานต์เริ่มเสียงเข้มใส่พ่อว่าตัวเองไม่ใช่เด็กแล้ว รับรองงานเสร็จตามกำหนดแน่นอน