สองนรี

ยิ่งยวดพาหนึ่งมานั่งคุยที่สวนหย่อมของโรงพยาบาล เธอแปลกใจทั้งที่เขารู้เรื่องราวแย่ๆของเธอทำไมเขาถึงยังให้อภัยเธออีก เขาสารภาพที่กลับมากรุงเทพฯคราวนี้ตั้งใจมาหาเธอ

“ช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน ผมมีความสุขมากไม่ว่าผมจะอยู่ตรงไหนในบ้านจะเห็นคุณเสมอ ผมคิดถึงคุณ ผมอยากมารับคุณไปเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน” คำพูดของยิ่งยวดทำให้หนึ่งรู้สึกผิดและเสียใจร้องไห้ออกมา

“หนึ่งเคยทำผิดพลาดกับคุณ คุณยังให้อภัยหนึ่ง แต่หนึ่งกลับทำให้ทุกอย่างมันแย่ลงไปอีก”

“ผมเองก็ตั้งตัวไม่ทัน ผมตอบไม่ได้ว่าครั้งนี้ผมจะให้อภัยคุณอีกได้ไหม”

“คุณพอเถอะ คุณดีเกินไป ดีเกินที่จะมาเกลือกกลั้วกับคนชั่วๆอย่างหนึ่ง...หนึ่งต้องไปแล้ว หนึ่งไม่อยากให้แม่เสียใจอีก ถ้าคุณยังรักหนึ่ง...หนึ่งฝากดูแลแม่ด้วย”

“คุณจะไปไหน”

“หนึ่งจะดูแลแม่ห่างๆ หนึ่งจะรอวันที่แม่ให้อภัยหนึ่ง...หนึ่งรักแม่” หนึ่งว่าแล้วเดินจากไปทั้งน้ำตา ยิ่งยวดอยากจะรั้งเธอไว้ แต่เหตุการณ์เลวร้ายที่เธอทำ มันทำให้เขาไม่มีทางเลือกจำต้องปล่อยให้เธอจากไป

ooooooo

ที่แกลเลอรี สองมองดูสถานที่จัดงานหมั้นที่อาตม์เอามาให้ อดนึกถึงปรียาไม่ได้ อยากให้ท่านมาร่วมงานนี้ด้วย จึงโทร.ไปหาเพื่อแจ้งข่าวให้ทราบล่วงหน้า รอจนสายตัดก็ไม่มีใครรับ เธอลองโทร.อีกครั้ง

ปรียามองมือถือตัวเองที่มีสายเรียกเข้าจากสอง แต่ไม่ยอมรับสายเพราะไม่อยากให้ลูกเป็นห่วง ยิ่งยวดเอาขวดน้ำมาวางให้ ร้องทักทำไมเธอถึงไม่รับสาย เธอโกหกว่าเด็กที่ร้านขายของโทร.มา แต่เธอไม่พร้อมจะคุยเรื่องงาน ยิ่งยวดไม่ติดใจสงสัยอะไร รินน้ำให้ปรียาดื่ม...

สองเป็นกังวลที่ปรียาไม่รับสาย กลัวจะไม่สบายอีก ตั้งใจจะไปตามหา รีบออกจากร้าน อาตม์เห็นเธอจะไปข้างนอกจึงสะกดรอยตาม...

ไม่นานนักยิ่งยวดพาปรียานั่งรถเข็นมาที่สวนหย่อม ปล่อยให้เธอได้ผ่อนคลายโดยที่ตัวเองถอยออกมายืนดูอยู่ห่างๆ วันนี้เธอดูดีขึ้นกว่าเมื่อวาน ผ่อนคลายขึ้น หนึ่งเดินถือถุงใส่ของสองใบเข้ามาเห็นแม่อาการดีขึ้นก็โล่งใจ ไม่กล้าเข้าไปหาได้แต่ยืนมองด้วยความเป็นห่วง ยิ่งยวดหันไปเห็นหนึ่งยืนอยู่ไกลๆรีบเดินไปหา

“คุณปรียาดีขึ้นแล้ว แต่ผมไม่แน่ใจว่าถ้าเจอคุณ...คุณปรียาจะแย่ลงหรือเปล่า”

“หนึ่งไม่เข้าไปหาแม่หรอก หนึ่งซื้อของชอบของแม่มาให้ แต่คุณอย่าบอกนะว่าหนึ่งซื้อ” หนึ่งส่งถุงใส่ของกินใบหนึ่งให้ยิ่งยวด “คุณแม่อยากให้หนึ่งทำอะไรหนึ่งจะยอมทำทุกอย่าง ขอให้แม่รักหนึ่งเหมือนเดิม คุณคิดว่าแม่จะอภัยให้หนึ่งได้ไหม”

“ผมตอบแทนแม่คุณไม่ได้ แต่ถ้าจะแนะนำคุณต้องไม่สร้างปัญหาอีกและทำอะไรก็ได้ที่ทำให้แม่คุณมีความสุข คุณเป็นลูกคุณน่าจะรู้ดีว่าต้องทำอะไร ผมต้องไปดูแลคุณปรียาแล้ว” ยิ่งยวดขยับจะไป หนึ่งจับแขนไว้