สองนรี

“อุบาทว์ที่สุด” ปรียาตบหน้าเสี่ยอย่างแรง แล้วหันหลังออกจากห้อง หนึ่งรีบเดินตามมาอธิบายว่าแม่กำลังเข้าใจผิด ปรียาปรี๊ดแตก หันมาตบลูกหน้าหันยังกล้าพูดอีกหรือว่าตนเข้าใจผิด ตนเห็นเต็มสองตาว่าทั้งคู่กำลังทำอะไรกัน เสี่ยถาวรตามมาช่วยหนึ่งโกหกอีกแรงว่าปรียากำลังเข้าใจผิดจริงๆ พจีแทรกขึ้นทันที

“จับได้คาหนังคาเขายังหน้าด้านโกหกอีก ฉันมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ ทั้งลูกทั้งผัวแกมาคอนโดฯนี้หลายครั้งแล้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มานอนด้วยกัน...” พจียังเสี้ยมไม่ทันจบ เสี่ยถาวรชิงพูดตัดหน้า

“ครอบครัวฉันพังเพราะพวกบ่างช่างยุคอยเสี้ยม ออกไป” เสี่ยถาวรลากพจีที่พยายามขืนตัวไว้ เขาต้องขู่สำทับ “ถ้าอยากอยู่จนแก่ตายก็ออกไป” ท่าทางเอาเรื่องของเขาทำให้พจีไม่กล้าหือยอมออกไปแต่โดยดี เสี่ยถาวรรีบปิดประตูล็อก...

หนึ่งยังคงพยายามอธิบายว่าปรียาเข้าใจผิด แต่ท่านไม่ฟังถามว่าคอนโดฯนี้ของใคร เธอไม่กล้าบอกว่าเป็นชื่อตัวเองกลัวแม่ด่าว่าไปอ้อนเสี่ยถาวรซื้อให้ เสี่ยชิงตอบคำถามแทนว่าเขาเป็นคนซื้อ ตั้งใจจะซื้อให้ปรียาเป็นของขวัญวันเกิด แล้วหนึ่งก็มาช่วยแต่งห้องจัดห้อง พอดีฝุ่นเข้าตาเขาจะช่วยเป่าให้ลูก ปรียาด่าสวนว่าแก้ตัวได้ทุเรศที่สุด เขายืนยันว่าพูดเรื่องจริง

“ฉันถามที่นิติฯคอนโดฯ ชื่อห้องเป็นของยัยหนึ่ง เสี่ยซื้อคอนโดฯนี้ให้ยัยหนึ่ง...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกใช่ไหม”

“หนึ่งขอโทษ”

ปรียาเสียใจมากทุบตีหนึ่งไม่ยั้งตัดพ้อต่อว่าลูกว่าทำอย่างนี้กับแม่ตัวเองได้อย่างไร เสี่ยถาวรดึงตัวปรียาออกห่างจากเธอ ขอร้องให้พอได้แล้ว เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้วจะให้ทำอย่างไร ต่อไปเขาจะไม่ทำอีก

ปรียายิ่งโกรธที่เขามีสมองคิดแต่เรื่องบนเตียง ตนอุตส่าห์หลับหูหลับตาให้เขาออกไปหาเศษหาเลยนอกบ้าน แต่ทำไมต้องมายุ่งกับลูกของตนด้วย เขาชักรำคาญจะโวยวายอะไรหนักหนา วันนี้ยังไม่ทันได้ทำอะไรหนึ่งเลย

“แล้วที่ผ่านมาก็แค่ครั้งเดียวเอง” ยิ่งเสี่ยถาวรพยายามแก้ตัวก็ยิ่งเข้าเนื้อ ปรียาปรี่เข้าไปตบตีเขาอุตลุด ด่าสาดเสียเทเสียว่าเขาไม่ใช่คนถึงทำแบบนี้ได้ เขาพูดอะไรไม่ออกเดินหนีเข้าห้องนอน หนึ่งจะเข้ามากอดแม่หวังว่าท่านจะยกโทษให้ แต่ท่านสั่งห้ามเธอเอามือสกปรกมาแตะต้องแล้วเดินออกจากห้อง

ooooooo