ปี่แก้วนางหงส์
ตอนที่ 8
ปิงกลับมารักษาตัวที่บูรพาเคหาสน์ ต้องนอนบนใบตองในห้องเล็กๆ เนื้อตัวที่ถูกน้ำร้อนลวกเป็นแผลพุพอง ลูกน้องจีนพ้งต้องคอยเอาผ้าปัดไล่แมลงที่มาตอมแผล
เมื่อจีนพ้งเข้ามาในห้องต้องเอามือปิดจมูกเพราะกลิ่นแผลเน่า ลูกน้องรายงานว่า
“คนของทางการกำลังตามหาพี่ปิงจ้าละหวั่นเลยขอรับท่านเจ้าสัว เช่นนี้จะตามหมอที่ไหน”
จีนพ้งยกมือไม่ให้ลูกน้องคนนั้นพูดต่อและโบกมือไล่ให้ออกจากห้อง พอลูกน้องออกไปจีนพ้งถามปิง
“ลื้อทรมานเหลือเกินแล้วสิไอ้ปิง”
“ขอรับ” ปิงตอบเสียงแผ่วเบาอย่างยากลำบาก
เมื่อจีนพ้งเห็นว่าปิงหมดประโยชน์แล้วจึงใช้กรรไกรขาเดียวแทงตรงหัวใจปิงจนเลือดพุ่งใส่หน้าและเสื้อผ้า จีนพ้งมองปิงอย่างเลือดเย็น ไร้ความรู้สึก
ooooooo
คืนนี้พิกุลออกมานั่งที่ท่าน้ำพร้อมกับกล่องปี่ พิกุลเปิดกล่องออกมา เห็นรอยสลักบทกลอนอยู่ใต้กล่อง พิกุลลูบไล้อักษรที่สลักเหมือนจะอ่านแต่แล้วก็ตัดใจไม่อ่านเพราะกลอนรักไม่มีความหมายกับตนต่อไปแล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้นหลวงราชในชุดแต่งงานมองเครื่องดนตรีในห้องดนตรีที่มีครบทุกอย่างยกเว้นปี่ หลวงราชเศร้าใจไม่อยากให้มีพิธีแต่งงานเกิดขึ้นเลย
ครู่เดียว บ่าวเข้ามาบอกว่าท่านเจ้าคุณให้ไปพบ เพราะคนของจีนพ้งมาขอพบคุณหลวง เจ้าคุณถอนใจเฮือก มุดบอกว่าขอให้เป็นเรื่องดีนะขอรับ
“ไม่มีอะไรดีกว่าที่ข้าได้แต่งงานกับพิกุลหรอก ไอ้มุด” หลวงราชตอบแล้วตัดใจเดินออกไป
ที่ห้องหนึ่ง หลวงราชเข้าไปเห็นเจ้าคุณพิชัยกับเจ้าคุณต่วนยืนอยู่ ที่เตียงมีร่างหนึ่งนอนตะแคงห่มผ้า หลวงราชมองจากด้านหลังเห็นว่าเป็นผู้แทนการค้าจริง เห็นนิ้วผู้แทนการค้าที่ถูกตัดมีผ้าพันแผลอยู่
“เจ้าสัวล่ะ ไม่มางานแต่งงานรึ” เจ้าคุณต่วนถามลูกน้องจีนพ้ง
“ท่านเจ้าสัวหายไปตั้งแต่วันที่ท่านไปเจรจากับไอ้ปิงขอรับ จนวันนี้ก็ยังไม่กลับ” ลูกน้องจีนพ้งตอบสีหน้ากังวล
เจ้าคุณบอกหลวงราชว่า “จีนพ้งทำหน้าที่ของเขาแล้วต่อไปก็เป็นหน้าที่ของแก...ตายศ” สั่งมุดดูแลฝรั่งท่านนี้ให้ดี แล้วทั้งเจ้าคุณต่วน เจ้าคุณพิชัยและหลวงราชก็เดินออกไป
ลูกน้องจีนพ้งแอบยิ้มกริ่ม แต่พอเห็นมุดมองอยู่ก็พยักหน้าทำกลบเกลื่อนแล้วเดินออกไป มุดมองตาม อย่างสงสัย
ooooooo
