ปี่แก้วนางหงส์

ที่บ้านพิชัยเดชา...เจ้าคุณนั่งมองเครื่องดนตรีที่วางไว้ในห้องดนตรี เปรยกับหลวงราชว่า

“นับจากนี้บ้านเราคงไม่เหลือความรื่นรมย์ใดๆ อีกแล้ว”

“พ้นงานคุณแม่เมื่อไร กระผมจะไปเชิญให้ท่านจางวางกลับมาอีกครั้งขอรับ”

“แกจะแต่งงานกับแม่สารภีอยู่วันสองวันนี้แล้ว อย่างไรก็เกรงใจแม่พิกุลบ้าง”

หลวงราชเชื่อว่าพิกุลจะรับฟังเหตุผล เจ้าคุณขอให้เป็นเช่นนั้น ตนยังรอจะฟังเสียงปี่ท่านจันของพิกุล

สารภีแอบฟังอยู่ แสยะยิ้มพึมพำเจ็บใจ “ป่านนี้มันไปลงนรกที่ไหนแล้ว ไอ้แก่...” แล้วทำทีเพิ่งเดินเข้ามา เจ้าคุณถามว่ามีธุระกับตายศรึ สารภีบอกว่ามากราบศพคุณหญิงแล้วก็อยากพบคุณยศเท่านั้น หลวงราชมองด้วยสายตาเย็นชา สารภีทำเป็นไม่ใส่ใจถามว่า

“สารภีอยากจะแน่ใจเจ้าค่ะ ว่าคุณยศยินดีกับการแต่งงานครั้งนี้” หลวงราชตอบหน้านิ่งว่าตนรู้หน้าที่ของตัวเองดี “ผู้ใหญ่ทางสารภียินดีนักเจ้าค่ะ ที่จะได้มาร่วมงานสมรสของสารภีกับคุณหลวง”

“แต่ฉันจะยินดีกว่าหากรู้ว่าท่านผู้แทนการค้าจะปลอดภัยกลับมา” เจ้าคุณเอ่ย

“สารภีก็หวังเช่นนั้นเจ้าค่ะ แม้การแต่งงานครั้งนี้จะเป็นไปด้วยความจำเป็นด้วยหน้าที่ของคุณยศ แต่มันก็มีความหมายกับสารภีนักเจ้าค่ะ เพียงเท่านี้ก็ดีเกินพอสำหรับลูกเจ๊กอย่างสารภีแล้ว”

สารภีพูดแล้วยิ้มเศร้ากลบเกลื่อน ในขณะที่หลวงราชมองอย่างพยายามอ่านใจสารภี...

พอกลับถึงบูรพาเคหาสน์ ชบาก็เอาชุดแต่งงานมาทาบตัวสารภี สารภีดูตัวเองในกระจกแล้วยิ้มพอใจ ชบาสอพลอว่าถ้าคุณหลวงได้เห็นคุณสารภีในชุดนี้เป็นได้เอ่ยชมไม่หยุดปากแน่

“สอพลอนัก...นี่หมายจะให้พาเข้าไปอยู่ที่เรือนคุณยศด้วยใช่ไหม”

“โธ่...คุณสารภีเจ้าคะ อีพวกบ่าวไพร่ที่นั่นมันจะรู้ใจคุณสารภีได้ดีกว่าชบาเป็นไม่มีหรอกเจ้าค่ะ แล้วอีกอย่าง ไอ้อีพวกนั้นมันคงยังภักดีอยู่กับเจ้านายเก่า คุณสารภีเข้าไปเป็นเจ้านายใหม่ เป็นได้ถูกลองดีแน่ๆ”

สารภีจิกตายิ้มไม่แยแส บอกว่าถ้าลองดีมันจะได้ตามไปรับใช้เจ้านายในนรกเท่านั้น

ชบาเปลี่ยนเรื่องบอกว่าตนเตรียมเครื่องหอมประทินผิวผงสมุนไพรขัดพร้อมเป็นเจ้าสาวแล้ว

“แล้วรออะไรล่ะ...สารภีจะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดสำหรับคุณยศเจ้าค่ะ” สารภีอิ่มเอมมีความสุขมาก