ปี่แก้วนางหงส์

กำนันพงษ์แค้นผีที่เรือนจางวางพ่วง คืนนี้จะมาเผาเรือนเอาหมอผีมามาสาปส่งวิญญาณให้เป็นผีเร่ร่อน หมอผีตั้งปะรำพิธีเสร็จเริ่มบริกรรมคาถา ก็มีเสียงวงปี่พาทย์ดังมาจากในเรือน ทุกคนมองหน้ากันอึ้ง

ครู่หนึ่งก็ปรากฏลูกไฟขนาดใหญ่ล้อมพวกผีจางวางที่ตั้งวงเล่นกันบนเรือน ทั้งหมดถูกเผาด้วยไฟอาคมร้องกันโหยหวน เสียงหมอผีบริกรรมคาถา ปนกับเสียงปี่เสียงหวีดร้องระงมไปทั่ว

ผีพิกุลเห็นพ่อแม่และลูกวงถูกไฟไหม้ก็จะเข้าไปช่วยแต่ฝ่าแนวไฟไปไม่ได้จึงเป่าปี่สู้แต่ถูกกลุ่มวิญญาณชั่วร้ายตรึงไว้แล้วจะลากเข้าแนวไฟที่กั้นอยู่ ผีจางวาง เพียร สุดและอ่ำพยายามจะช่วยพิกุลแต่ฝ่าแนวไฟออกไปไม่ได้ ทั้งหมดจึงได้แต่หวีดร้องโหยหวนด้วยความทรมาน

ที่บ้านเดชาพัฒนาในกรุงเทพฯ ซึ่งก็คือบ้านของเจ้าคุณพิชัยในอดีตชาติ ทุกคนเกิดใหม่ในครอบครัวเดียวกัน เจ้าคุณพิชัยคือพิชิตชัย คุณหญิงเกสรคือคุณเกสร และหลวงราชคือนิราศในปัจจุบัน

ขณะนิราศนั่งฟังเพลงฝรั่งอยู่ในห้องทำงาน สมคิดซึ่งก็คือมุดเอาจดหมายสนเท่ห์มาให้ บอกว่าเกี่ยวกับที่ดินที่สุพรรณฯ นิราศหยิบรูปมาวางถามว่าที่ดินผืนนี้หรือ สมคิดบอกว่าใช่ ดูเหมือนเราจะถูกกำนันพงษ์โกงไป

ที่หน้าบ้านจางวาง ขณะที่พวกกำนันพงษ์ในปะรำพิธีเอามือปิดหูหวาดกลัวเสียงร้องนั้น จู่ๆเครื่องเซ่นไหว้บนโต๊ะก็ถูกเตะเกลื่อนกระจาย หมอผีหยุดบริกรรมคาถา และเสียงร้องโหยหวนก็เงียบไป

กำนันพงษ์ได้สติมองไปที่คนทำลายพิธี เห็นเป็นชายหนุ่มก็แปลกใจว่าเป็นใคร

นิราศนั่นเอง เขาถูกกำนันชี้หน้าถามว่า “มึงเป็นใคร กล้าทำลายพิธีกูฉิบหายอย่างนี้หรือ”

นิราศถามว่าพวกแกเข้ามาทำอะไรที่นี่ กำนันอ้างว่าเป็นที่ของตน นิราศถามว่าแน่ใจหรือว่าเป็นที่ของกำนันไม่ใช่ที่วัด กำนันหัวเราะเยาะไล่ให้ออกไปเสียดีๆ มาทำตนเสียเวลาชำระแค้นอีผีบ้านผีเรือนพอแล้ว

นิราศเยาะเย้ยว่าคร่ำครึ เป็นกำนันน่าจะพาลูกบ้านเข้าวัดไม่ใช่มากราบไหว้หมอผีอย่างนี้ไม่เข้าท่า

กำนันพงษ์สั่งลูกน้องให้ลากนิราศออกไปสั่งสอนให้รู้ว่าปากพล่อยกับตนแล้วเป็นยังไง นิราศถูกเล่นงานจนสะบักสะบอมแล้วลากไปฟุบแทบเท้ากำนัน กำนันสั่งให้เอาขึ้นไปเผามันทั้งเรือนทั้งคนอย่าให้เหลือแม้แต่ซาก!

ในภาวะจะถูกเผาทั้งเป็นนี้ ผีพิกุลก็มาช่วยไว้ นิราศได้ยินเสียงเรียกแผ่วเบา

“คุณยศ...คุณยศ...”

นิราศสงสัยแต่ก็อ่อนแรงเกินกว่าจะลุกขึ้นดูฟุบลงไปอีก ในความรู้สึกที่เลือนรางเขาถูกยกขึ้นพาดบ่าเห็นเพียงสไบไหวๆผ่านสายตา

รุ่งขึ้นจึงรู้ว่าตนพักอยู่ในบ้านของสินธรหรือสินในอดีตชาติ สินธรเตือนว่าอย่ากลับไปที่บ้านหลังนั้นอีก นิราศจะให้เงินสินธรตอบแทนที่ช่วยตน สินธรไม่รับ เขาจึงส่งนามบัตรให้ สินธรยื่นมือจะรับ นิราศคิดว่ารับแล้วจึงปล่อยมือ นามบัตรร่วงลงพื้น เมื่อนิราศเดินไป สินธรใช้เท้าเขี่ยนามบัตร รู้สึกสะดุดตาจึงหยิบดู

“นิราศ เดชาชาญ ผู้จัดการใหญ่บริษัทน้ำตาลสยาม” สินธรอ่านแล้วนึกออกพึมพำ... “ไอ้นี่นี่เอง”

ooooooo