ปี่แก้วนางหงส์
ตอนที่ 8
พิกุลมองจากบนเรือนเห็นนิราศยังคุยกับสมคิด เพียรถามพิกุลว่าคอยคุณหลวงเพียงเพื่อแก้แค้นรึ
“ฉันเพียงแต่จะทำให้เขาระลึกได้ว่าทำระยำอะไรกับพวกเราไว้ วันใดที่เขารู้ ฉันก็ขอให้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีย้อนไปทำร้ายเขาอีกร้อยเท่าพันเท่า ขอให้เขาไม่แม้แต่จะให้อภัยตัวเอง ฉันจะรอวันนั้น...วันที่เขาทำได้แค่สาปส่งตัวเองลงนรก ขอให้คำแก้ตัวของเขาไม่มีความหมายต่อหน้ายมบาลแม้สักคำเดียว”
“เอ็งไม่หมายจะอโหสิกรรมต่อกันรึ”
“ไม่มีวัน...ไม่มีวันจ้ะแม่” พิกุลตอบเสียงเย็นเยียบ
ooooooo
ฝ่ายทิพย์เกสรแม่ของนิราศ ชิมชาตัวใหม่ที่นิราศสั่งมาจากอังกฤษที่เอียดชงให้ ชมว่าช่างเลือกได้ถูกใจแม่ ขณะนั้นสาวใช้อีกคนเข้ามารายงานว่าพยาบาลที่คุณนิราศแนะนำมาขอพบ
แต่พอเห็นนิสาหรืออดีตชาติคือสารภีที่เข้ามา สีหน้าทิพย์เกสรก็เปลี่ยนจากยิ้มเป็นเย็นชาทันที ไม่แม้แต่จะรับไหว้ แต่พอประสานสายตากันทิพย์เกสรก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ เหงื่อแตก หายใจเร็ว ร้องถามว่าใครเหยียบอกฉัน นิสาเข้าประคองรู้ว่าอาการเกี่ยวกับโรคหัวใจถามหาแอสไพรินและให้เรียกรถพยาบาลทันที
นิราศตามไปที่โรงพยาบาลเจอนิสา เธอบอกว่าคุณป้าอาการดีขึ้นแล้ว นิราศบอกว่าถ้าไม่ได้นิสา เอียดก็คงทำอะไรไม่ถูก ตนจึงอยากให้นิสามาช่วยดูแลคุณแม่ นิสายินดีที่จะได้ดูแลเพราะคุณป้าส่งเสียตนเรียนจนจบ ถึงโอกาสที่ตนจะตอบแทนแล้ว นิราศขออย่าถือเป็นบุญคุณเลยเพราะเป็นสิ่งที่ครอบครัวตนต้องรับผิดชอบ
นิสาว่าเรื่องผ่านมานานแล้วและมันก็เป็นอุบัติเหตุไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น นิราศบอกว่าตนจะลืมได้ยังไงเราผ่านความเป็นความตายมาด้วยกันอย่างนั้น นิสายิ้มปลอบใจว่าแต่เราก็ผ่านมันมาแล้ว...
ooooooo
