พรายพิฆาต
ตอนที่ 12
“เรื่องบางเรื่องคุณก็ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก”
“แล้วทำไมทีคุณถึงรู้ได้ล่ะ”
แจ๊สมินนิ่งเงียบไม่ตอบคำถามนั้น
“บอกมาดีกว่าว่าคุณศรศิลป์กับพราน จอมภูต คือคนคนเดียวกันใช่ไหม”
“ถูกต้อง...ผมคือพราน จอมภูต” ศรศิลป์ตอบคำถามนั้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ
สนธยานิ่งงัน สายตาจับจ้องไปยังศรศิลป์ที่เพิ่งก้าวเข้ามา
“โอเค ตอนนี้คุณก็ได้รู้สมใจคุณแล้ว ทีนี้ก็ย้อนกลับไปที่คุณบอกว่ามีเรื่องสำคัญ มันเรื่องอะไรกัน”
“ระเบิด พวกพรายดำติดระเบิดไว้ที่รถของเชิดวุธ ก่อนหน้านี้ฉันมัวแต่ตื่นเต้นเลยลืมบอกเรื่องนี้ให้พวกคุณรู้”
“เรื่องนี้เอง ไม่เป็นไรผมจัดการเอง คุณกลับไปที่ห้องของคุณเถอะ”
สนธยายืนนิ่งเหมือนอยากพูดอะไรต่อ แต่
ศรศิลป์ย้ำเสียงดุ เธอจึงหันกลับไปยังช่องทางที่เข้ามา
ศรศิลป์หยิบรูปมาจากมือแจ๊สมินแล้วนั่งนิ่งเงียบ แจ๊สมินเองก็นิ่งอยู่อย่างนั้น ทั้งที่ลึกๆแอบน้อยใจ
เมื่อสนธยากลับเข้ามาในห้องลับก็มีท่าทีแปลกๆ พิกล จนคนเป็นพ่อสงสัยว่าลูกสาวเป็นอะไร เขาวางปากกาที่กำลังขีดเขียนและจับตามองลูกสาวอีกหลายอึดใจก่อนจะเอ่ยปากถาม
“เป็นอะไรไปหรือเปล่าลูก”
สนธยาเลี่ยงที่จะพูดเรื่องตัวตนแท้จริงของพรานด้วยการพูดอีกเรื่อง
“สนเป็นห่วงวุธค่ะพ่อ”
“แล้วสนบอกสองคนนั้นเรื่องระเบิดแล้วหรือยัง”
“บอกแล้วค่ะ”
“ถ้างั้นก็ไม่มีปัญหา คนอย่างพราน จอมภูตจัดการเรื่องแบบนี้ได้ไม่ยากหรอก”
“แต่สนกลัวว่ามันอาจจะช้าเกินไป บางทีพวกนั้น อาจลงมือก่อนที่พราน จอมภูตจะทันได้แก้ไขอะไร”
“ไม่หรอกน่า ทำใจให้สบาย เชื่อในพราน จอมภูตเถอะลูก”
สนธยาเงียบไป แต่ความรู้สึกยังคงสับสนไม่สบายใจ
ooooooo
หมู่เฉียบมารอรับเชิดวุธแต่เช้าเพื่อทำหน้าที่ขับรถให้ โดยทั้งคู่ไม่รู้ว่าเดชาจอดรถซุ่มอยู่ไม่ไกลเพื่อทำตามคำสั่งของเฮนรี่ที่ต้องการให้เชิดวุธตายในสภาพร่างแหลกเละไม่มีชิ้นดีด้วยระเบิดที่ซุกไว้ใต้ท้องรถ
เดชารอเวลาให้เชิดวุธขึ้นรถแล้วจะกดรีโมตในมือ แต่เพราะเชิดวุธลืมปืนจึงย้อนกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง แล้วเจอสนธยาที่แอบออกมาส่งข่าวเขาด้วยความเป็นห่วง
เมื่อรู้ว่าที่รถของตนมีระเบิด เชิดวุธออกมาตะโกนห้ามหมู่เฉียบขึ้นรถ ให้รีบออกห่าง เดชาเห็นดังนั้นก็บอกเฮนรี่ที่ยังอยู่ในสายว่ามันรู้ตัวแล้ว เฮนรี่จึงสั่งให้กดรีโมตได้เลย
เดชาทำตามอย่างเร็ว แต่ระเบิดไม่ทำงาน เขากดรีโมตซ้ำแล้วซ้ำอีกก็ยังเหมือนเดิม สุดท้ายต้องถอยรถออกไป ส่วนเชิดวุธรีบให้หมู่เฉียบตามเจ้าหน้าที่เก็บกู้ระเบิด แล้วตัวเองกลับเข้าบ้านเรียกหาสนธยา แต่ไม่มีแม้เงาของเธอ
