พรายพิฆาต
ตอนที่ 12
สนธยาผละจากพ่อแล้วหันมามองพรานอย่างไม่พอใจนัก “หมายความว่าคุณจะขังฉันกับพ่อไว้ในนี้เหรอ”
“อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ เรียกว่าเป็นแขกพิเศษของผมดีกว่า พวกคุณมีอิสระที่ทำอะไรๆทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียว อย่าพยายามออกไปจากที่นี่”
“เพื่อความปลอดภัยของฉันกับพ่ออีกล่ะสิ”
“ถูกต้อง และเพื่อให้มั่นใจว่าผมจะดูแลพวกคุณได้ดีที่สุด ผมจะเฝ้าดูพวกคุณตลอดเวลา เอาล่ะ ต่อจากนี้เป็นเวลาของพ่อลูก ตามสบายนะครับ”
“เดี๋ยวสิคุณ ฉันยังไม่ได้ขอบคุณคุณเลย ขอบคุณนะคะ คุณพราน จอมภูต”
พรานตอบรับด้วยท่าทางเท่ๆก่อนเดินออกจากห้องไปหาแจ๊สมิน แล้วใช้เวลาครู่เดียวเขาก็เช็ดหน้าตากลับมาเป็นศรศิลป์ นั่งคู่แจ๊สมินดูภาพสองพ่อลูกผ่านหน้าจอมินิเตอร์
“ดีจังเลยนะ ที่พ่อลูกได้กลับมาเจอกันแบบนี้”
“คุณก็คงฝันไว้เหมือนกันสิท่า ว่าสักวันจะได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว”
“ใช่ แต่มันจบไปแล้ว ฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ มีพี่ชาย แต่ก็เหมือนไม่มี”
“ผมขอโทษที่ช่วยพ่อคุณไม่ได้”
“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะ...สัญญาได้ไหมคะศรศิลป์ ว่าคุณจะเป็นครอบครัวใหม่ให้กับฉัน”
ศรศิลป์อึ้งไป ลึกๆเขายังไม่อาจตัดใจจากปรายฟ้า คนรักของเขาได้ หัวใจเขายังไม่พร้อมเปิดให้ใครเข้ามา
“ตอบสิคะว่าได้”
ศรศิลป์ไม่ตอบ แต่ดึงแจ๊สมินเข้ามากอดไว้แน่น
ooooooo
ที่หน่วยปฏิบัติการ อาทิตย์ยืนหน้าเครียดอยู่ท่ามกลางเชิดวุธและทีมของเขา
“ตามที่คุณรายงานมา พวกพรายดำเสียหายไม่น้อย ทั้งห้องแล็บ ทั้งกำลังคน”
“แต่ทางเราก็ต้องสูญเสียเหมือนกัน เพราะอย่างนี้ผมถึงสัญญากับตัวเองว่า ไม่ว่ายังไงผมจะต้องกลับไปที่นั่นอีกครั้งเพื่อเอาศพเจ้าหน้าที่ที่ต้องสละชีวิตมาส่งคืนให้กับครอบครัวของพวกเขาให้ได้”
“ผมเชื่อว่าเราทุกคนก็คิดไม่ต่างจากนี้หรอก แต่การจะกลับไป เราต้องมั่นใจว่าจะไม่มีความสูญเสีย เพิ่มขึ้นอีก”
“ครับท่าน”
“แต่อย่างน้อยเราก็โล่งใจไปได้เปลาะนึงว่าตอนนี้พวกนั้นไม่มีเครื่องมือที่จะเดินหน้าสร้างทีมสายลับล่องหนต่อไปได้อีกแล้ว”
“ครับ ผมก็หวังอย่างนั้น”
อาทิตย์กับลูกทีมล่าพรายดำคิดผิดถนัด! เพราะเวลานี้วังเฟยหลงกำลังสั่งสมุนของเขาให้เดินหน้าต่อ
“เราจะไม่หยุด จนกว่าชัยชนะจะเป็นของเรา รีบซ่อมแซมเครื่องโดยเร็วที่สุด เวลาของเราเหลือไม่มากแล้ว”
“แต่นายท่าน เครื่องฉายรังสีล่องหนถูกระเบิดพังยับเยินไปหมดแล้วนะครับ”
“หยุด! อย่าพูดแบบนี้ให้ฉันได้ยินอีกเป็นอันขาด หน้าที่ของพวกแกคือทำทุกอย่างให้สำเร็จ ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้”
หงวนจ๋อยไป แต่เฮนรี่รับคำสั่งนั้นด้วยความเต็มใจ
“ครับนายท่าน ผมจะทำให้สิ่งที่นายท่านมุ่งมั่นตั้งใจให้สำเร็จให้จงได้”
