พรายพิฆาต
ตอนที่ 12
“ดีมาก”
เฮนรี่ยิ้มรับคำชม ขณะที่หงวนเหลือบตามองอย่างไม่พอใจ
ooooooo
ในห้องลับใต้ดินของพราน จอมภูต...ทั้งพราน แจ๊สมิน และด็อกเตอร์วิมกำลังรับฟังข้อมูลจากสนธยาที่โดนพวกพรายดำจับไปขังอยู่นาน
“ตอนนี้ถึงพวกพรายดำจะไม่มีฉันกับพ่อ แต่พวกเขาก็มีคนที่เตรียมไว้แล้ว เพื่อให้มาทำหน้าที่แทนเรา พวกนี้เป็นเด็กอัจฉริยะที่เรียนรู้เร็วและทำทุกอย่างได้โดยไม่มีข้อผิดพลาด”
เรื่องนี้แจ๊สมินรู้อยู่แก่ใจ เธอเสริมว่า “นี่เป็นสิ่งที่วังเฟยหลงเตรียมการมาหลายปีแล้ว เขาส่งคนไปสรรหาเด็กสองประเภท ประเภทหนึ่งก็คือ คนอย่างฉันนี่แหละ เราถูกส่งไปฝึกให้เป็นสายลับ มือระเบิด นักฆ่า และอาชญากรที่ทำเรื่องเลวร้ายทุกอย่างได้...เด็กประเภทที่สองคืออัจฉริยะทางปัญญาด้านต่างๆ พวกนี้จะได้รับทุนการศึกษาขั้นสูงสุด และเมื่อเรียนจบก็จะเข้ามาทำงานให้กับเขา”
“ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่มีทางหยุดพวกมันได้น่ะสิ”
“มีทาง”
“ยังไงเหรอครับด็อกเตอร์”
“ถึงพวกมันจะมีคน มีเครื่องมือพร้อมยังไง แต่เครื่องฉายรังสีจะไม่มีประสิทธิภาพร้อยเปอร์เซ็นต์ถ้าขาดอัญมณีแห่งแมนจูเรีย”
“จริงด้วย”
“ปัญหาคือเราไม่รู้ว่าตอนนี้อัญมณีซ่อนอยู่ที่ไหน”
“ฉันรู้ ฉันสามารถนำคุณไปเอามันมาได้”
พรานมองสนธยาด้วยสีหน้าครุ่นคิด เช่นเดียวกับคนอื่นในห้องนั้น
ooooooo
ภายในห้องทดลองของพรายดำ 222 กับ 223 ยังคงตรวจดูความเสียหายในห้องนั้น เฮนรี่
ที่เพิ่งรับคำสั่งจากวังเฟยหลงเดินเข้ามาถามด้วยท่าทีร้อนใจ
“เป็นไงบ้าง ต้องใช้เวลาแค่ไหนถึงจะซ่อมเสร็จ”
“ต้องประเมินความเสียหายให้เรียบร้อยก่อนค่ะ ถึงจะบอกได้ว่าต้องใช้เวลาแค่ไหน”
หงวนเข้ามากวาดตามองรอบห้องก่อนออกความเห็น “แต่ฉันว่าสภาพนี้คงอีกนานเลยล่ะ จะทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็คงไม่ต่างจากสร้างใหม่”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ มองจากสายตาอาจดูเสียหายมาก แต่โครงสร้างหลักๆ และส่วนสำคัญของเครื่อง เสียหายเพียงเล็กน้อยเท่านั้นครับ”
“ถ้างั้นก็ดี ขอให้ดีแบบนี้ไปให้ตลอดก็แล้วกัน” พูดแล้วหงวนเดินออกจากห้องไป เฮนรี่เหยียดยิ้ม บอกกับผู้ช่วยชายหญิงว่าไม่ต้องสนใจ ทำงานของเราไป...
ทางด้านสนธยาที่โดนกักบริเวณอยู่ในห้องลับของพราน เธอเดินสำรวจรอบห้องอย่างละเอียดก่อนจะหันมาถามด็อกเตอร์วิมว่า
“พ่อไม่เคยออกไปจากที่นี่เลยเหรอคะ”
“ก็เคยคิดจะออกไปเหมือนกันนะ ตอนที่
รู้ข่าวว่าลูกถูกจับตัวไปน่ะ แต่คิดอีกที ขืนทำแบบนั้นก็มีแต่จะยิ่งสร้างปัญหา”
