พรหมพิศวาส
ตอนที่ 3
ระหว่างปพลไปห้องน้ำ ปานตะวันถูกนักเที่ยวเมาได้ที่คนหนึ่งเข้ามาจะลวนลาม โชคดีที่ปพลกลับมา ช่วยไว้ทัน ต่อยนักเที่ยวหงายเงิบแล้วพาเธอออกมา ครั้นมาถึงลานจอดรถ แทนที่จะปลอบเธอที่โดนผู้ชายลวนลาม ปพลตำหนิเธอเป็นทำนองว่าเธอไปอ่อยผู้ชายคนนั้นเอง ทำตัวเหมือนที่เคยทำให้เลานจ์ เธอต่อว่าเขากลับว่าควรจะโทษตัวเองที่ดูแลเธอไม่ดีทั้งที่เป็นคนพาเธอมา เขาเสียงเขียวใส่
“คนอย่างเธอต้องได้รับเกียรติในการดูแลขนาดไหนเหรอ” พูดจบปพลเดินเข้าหา ปานตะวันถอยกรูด
“ก็...ก็ช่างเถอะ คุณคงดูแลใครไม่เป็น”
“รู้ก็ดีแล้ว กลับได้แล้ว” ปพลพูดเสียงห้วนก่อนเดินตรงไปยังรถที่จอดอยู่
“ฉันไม่รู้ว่าคุณทำไมจะต้องเกรี้ยวกราดใส่ฉัน ตลอดเวลา ถามจริงๆเถอะ คุณเป็นไบโพลาร์หรือเปล่าเนี่ย” ปานตะวันมัวเดินก้มหน้าก้มตาบ่นไม่ทันเห็นปพลหยุดกึกจะหันมาเอาเรื่องก็เลยเดินชนเขาอย่างจัง จนเซจะล้ม เขาคว้าตัวเธอไว้ทันใบหน้าทั้งคู่ห่างกันแค่คืบ สองคนมองสบตากันนิ่งงัน เขาค่อยๆโน้มตัวเข้าไปจะจูบ แต่ได้สติเสียก่อน รีบดันเธอออกห่างแถมว่า เธอว่าซุ่มซ่าม เธอได้แต่ยืนเก้ๆกังๆทำอะไรไม่ถูก
“เลิกพูดมากเป็นยายแก่ได้แล้วรำคาญ” ปพลโวยวายกลบเกลื่อนความรู้สึกหวั่นไหวของตัวเอง...
จากนั้นไม่นาน ปพลขับรถพาปานตะวันมาจอดหน้าประตูรั้วบ้านจันทนี ทั้งคู่ต่างนิ่งเงียบเพราะมัวแต่จมอยู่ในความคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ทั้งคู่เกือบจูบกัน อยู่ๆทั้งคู่เกิดใจตรงกันแย่งกันจะพูดบางอย่าง ปพลก็เลยให้เธอเป็นฝ่ายพูดก่อน เธอแค่จะขอบคุณเขาที่มาส่งเท่านั้น แล้วถามเขาว่าจะพูดอะไรกับเธอ
“เรื่องเงินวันนี้ก็หักจากหนี้ที่เธอติดฉันก็แล้วกัน”
หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ก่อนลงจากรถยังไม่ทันเดินเข้าบ้าน ตี๋ขับมอเตอร์ไซค์มาส่งปัทมาสวนกับรถของปพลที่แล่นออกไป ปานตะวันทวงถามปัทมาไหนตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือว่าน้องจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับแก๊งนี้อีก ปัทมาจะเลิกยุ่งกับพี่ตี๋ก็ต่อเมื่อปานตะวันหางานที่ค่ายเพลงให้ตนก่อน เธอจะลองคุยกับทางนั้นให้
“ลองคุยเหรอ นี่ก็ตั้งหลายวันแล้วไม่เห็นพี่จะคุยอะไรเลย พี่บอกคุณปพลไม่น่าไว้ใจไม่อยากให้ฉันยุ่งแต่พี่ก็ยุ่งกับเขาเอง พอพี่รู้ว่าฉันชอบเขาพี่ก็อยากเอาชนะฉันใช่ไหม”
“คนอย่างคุณปพลเขาไม่มาสนใจอะไรพวกเราหรอก”
“ไม่ลองก็ไม่รู้ ปัทจะลองแล้วพี่ปานก็ห้ามยุ่งกับเขาด้วย”
ooooooo
ในเมื่อปานตะวันไม่ยอมคุยเรื่องงานให้สักที ปัทมาตัดสินใจบุกไปที่ค่ายเพลงแต่เช้าเพื่อของานจากปพลด้วยตัวเอง แต่พนักงานต้อนรับไม่ยอมให้พบ ถ้าไม่ได้นัดล่วงหน้า
“บอกไปสิว่าฉันชื่อปัทมาเป็นน้องสาวของปานตะวัน คนที่จะมาเป็นนักร้องที่นี่”
ปนิตาเดินคุยงานมากับมินจูได้ยินพอดี เดินเข้าไปถามว่ามีอะไรกัน พนักงานแจ้งว่าผู้หญิงคนนี้จะมาขอพบคุณปพลแต่ไม่ได้นัดไว้ ปนิตามองปัทมาอย่างเหยียดๆ ก่อนถามว่ามีธุระอะไรกับเขา ปัทมายอกย้อนแล้วปนิตาเป็นใครทำไมตนต้องบอกด้วย ปนิตาสั่งให้มินจูช่วยบอกเด็กไม่มีมารยาทคนนี้ทีว่าเธอเป็นใคร
“คุณน้องคะนี่คุณปนิตาผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดและประชาสัมพันธ์ของที่นี่ค่ะ”
“แล้วไง ฉันไม่ได้มีธุระอะไรกับคุณ” ปัทมา แสบไม่แพ้กันมองปนิตาด้วยสายตาแบบเดียวกับที่ตัวเองถูกเธอมอง ปนิตาโกรธจัดถ้าปัทมามีธุระกับปพลก็เท่ากับมีกับเธอเพราะเธอเป็นแฟนของเขา สั่งมินจูไปบอก รปภ.มาเอาตัวเด็กน่ารังเกียจนี่ออกไป แล้วมองอีกฝ่ายหัวจดเท้าก่อนเดินจากไป
