พรหมพิศวาส

ปพลเดินตามกลุ่มของปานตะวันจนทัน ต่อว่าตั้มว่าเห็นแก่ตัวเพื่อนกำลังจะมีอนาคตแต่ตัวเองกลับฉุดรั้งไว้ ตั้มเคืองจัดปรี่ไปกระชากคอเสื้อ ปพลปัดมือเขาออกสั่งไม่ให้มาทำตัวถ่อยๆกับตน อานนท์ที่ตามมาสมทบขอร้องปพลให้พอได้แล้ว จากนั้นหันไปขอโทษปานตะวัน

“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณคิดว่าการที่คุณจะต้องมาลงทุนกับฉันมันเสี่ยงไม่ว่าจะเป็นวงหรือเดี่ยว มันก็ คงมีค่าไม่ต่างกันและฉันก็คงกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวที่คิดแต่จะใช้ประโยชน์จากพวกคุณ” ปานตะวันมองปพลไม่พอใจก่อนเดินจากไป เขาตามไปลากแขนเธอพาไปที่รถของเขา เธอพยายามสะบัดมือเขาออกแต่เขาจับไว้แน่น ตั้มกับเดี่ยวจะตามไปช่วย อานนท์ร้องห้ามไว้ เดี่ยวไม่สบายใจกลัวปพลจะทำอะไรปานตะวัน

“มันไม่ทำอะไรหรอก ผมมีอะไรจะคุยกับพวกคุณ” อานนท์สีหน้าจริงจัง

ตั้มไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นวิ่งตามทั้งคู่จนทัน เห็นปพลผลักปานตะวันเข้าไปในรถ โวยวายว่าจะพาเธอไปไหน สองหนุ่มมีปัญหาถึงขั้นวางมวยกัน ตั้มสู้ปพลไม่ได้ถูกต่อยลงไปกอง จากนั้นปพลขับรถพาปานตะวันไป ตั้มได้แต่มองตามเจ็บใจ

ooooooo

อานนท์ขอให้ปัทมาช่วยไปคุยกับปานตะวันให้กลับมาทำเพลงกับค่ายของเขาอีกครั้ง เธอไม่ยอมช่วยอ้างว่าพี่ปานไม่สนใจจะฟังเธออยู่แล้วพูดไปก็เท่านั้น อานนท์ถึงกับถอนใจเครียดไม่รู้ จะทำอย่างไรดี...

ด้านปานตะวันนัดเดี่ยวกับตั้มมาเจอกันที่ร้านกาแฟ ยืนยันคำเดิมว่าจะไม่กลับไปทำเพลงถ้าเราสามคนไม่ได้ทำงานด้วยกัน ตั้มนึกถึงสิ่งที่อานนท์คุยด้วยเมื่อคืนว่าถ้าเขากับเดี่ยวรักปานตะวันจริงก็ควรสนับสนุนให้เธอได้ทำตามความฝัน คิดได้ดังนั้น ตั้มตัดสินใจบอกให้เธอไปทำเพลงกับปพล ถึงเขาจะไม่ชอบขี้หน้าผู้ชายคนนี้นัก แต่ในเมื่อมันเป็นโอกาสของเธอเธอก็ควรจะทำ อย่าให้เราสองคนเป็นคนทำลายความฝันของเธอ

“ปานได้ทำก็เหมือนพวกเราได้ทำไง ปานก็เป็นตัวแทนของเราไง”

เดี่ยวเห็นด้วยกับตั้ม เชียร์ให้ปานตะวันกลับไปทำงานกับปพลเหมือนเดิม เธอยังไม่รับปากขอคิดดูก่อน...

ไม่ได้มีแต่เดี่ยวกับตั้มที่เชียร์ให้ปานตะวันกลับไปทำเพลง จันทนีเป็นอีกคนที่เชียร์เธอแบบสุดลิ่มทิ่มประตู แถมขู่อีกว่าถ้าไม่กลับไปทำเพลงกับปพลได้เห็นดีกันแน่...

เมื่อได้อยู่เพียงลำพังในห้องนอน ปานตะวันคิดหนักจะเอาอย่างไรดี นึกถึงเพื่อนๆที่เคยฝ่าฟันเรื่องต่างๆมาด้วยกัน ไม่อยากทิ้งเพื่อนแล้วได้ดี

คนเดียว ถึงกับถอนใจหนักใจ หวนนึกถึงเมื่อคืนที่ได้คุยกับปพล ตอนนั้นเขาพามาที่สวนสาธารณะริมน้ำ ถามเธอว่าจะยอมทิ้งอนาคตเพื่อเพื่อนอย่างนั้นหรือ

“มันก็ไม่ทั้งหมดเพราะสิ่งที่ฉันคิดตอนนี้ก็คือสิ่งที่คุณคิดกับฉัน”

“นี่อย่าบอกนะว่าเธอคิดว่าฉันอยากจะได้เธอแบบที่เพื่อนเธอพูด”

“คุณก็เป็นแบบนี้คิดแบบนี้ ปากแบบนี้นี่แหละที่ทำให้ฉันต้องคิด เพราะถ้าคุณยังคิดกับฉันว่าฉันเป็นผู้หญิงหากิน เป็นผู้หญิงชั้นต่ำแล้วการทำงานของฉันเป็นภาระให้คุณ ฉันก็ไม่อยากให้คุณลำบากเพราะฉันอีก” คำพูดของปานตะวันทำเอาปพลรู้สึกผิด ที่พูดจาไม่ดีกับเธอ

“ฉันขอโทษก็แล้วกัน ถ้าฉันทำให้เธอรู้สึกไม่ดี...คนอย่างฉันไม่จำเป็นที่ต้องง้อคนอย่างเธอเธอก็น่าจะรู้ดี ฉันให้เวลาเธอแค่พรุ่งนี้ ให้คำตอบกับฉันว่าจะเอายังไง เธอเลือกเองนะว่าจะไปต่อหรือเปล่า”

ปานตะวันคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาก็ถอนใจเฮือกใหญ่ หยิบมือถือขึ้นมาจะโทร.หาปพลแต่แล้วเปลี่ยนใจ...