พรหมพิศวาส
ตอนที่ 3
“แต่ที่เขาให้ปานไปซ้อมเต้น เขาแค่บอกว่า อยากให้ทีมเพลงดูว่าปานทำอะไรได้บ้างก็แค่นั้นนะ”
ตั้มฉุนกึกนี่เท่ากับปพลหลอกพวกเรา ปานตะวันยืนยันจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นเด็ดขาด ปัทมาเตือนพี่สาวอย่าเรื่องมากไปหน่อยเลย ค่ายให้ทำอะไรก็ควรทำตามจะดีกว่า
“วันนี้ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นปัทกลับก่อนนะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” พูดจบปัทมาเดินออกไปเลยไม่มีใครทันได้ตอบอะไร เดี่ยวมองตามงงๆ เห็นเธอเล่นแต่มือถือไม่เห็นทำอะไรเหนื่อยสักอย่าง...
ค่ำวันเดียวกัน อานนท์พาปพลมาที่ผับแห่งหนึ่ง เห็นปานตะวันกับเพื่อนๆกำลังเล่นดนตรีอยู่บนเวที ปพลแปลกใจทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าเธอกับพวกเล่นดนตรีที่นี่ อานนท์เล่าว่าพวกเธอเล่นที่นี่มาสักพักแล้วตั้งแต่โดนไล่ออกจากร้านโน้นตอนที่มีเรื่อง แต่หยุดเล่นไประยะหนึ่งตอนเธอเจ็บมือ นี่เป็นร้านเพื่อนของตนเอง ตนเห็นเธออยากมีรายได้ก็เลยฝากให้ทำงาน ปพลต่อว่าแล้วทำไมไม่เห็นบอกกันบ้าง
“อ้าว ก็ตอนนั้นฉันเห็นแกไม่ได้สนใจอะไรคุณปานนี่หว่า”
“แกนี่ดูเอาใจใส่ยัยแมวยั่วสวาทนี่เป็นพิเศษเหลือเกินนะ แกชอบเธอจริงๆเหรอ”
อานนท์ย้อนถามแล้วถ้าเกิดตนชอบเธอจริงๆ
ปพลจะว่าอย่างไร เขาไม่ว่าอะไรทั้งนั้นเป็นเรื่องของอานนท์แต่อย่าลืมว่าปานตะวันเป็นศิลปินในสังกัดของเรา อานนท์เองก็กังวลเรื่องนี้อยู่เหมือนกันถึงไม่กล้า ออกตัวแรงกลัวจะเหมือนสำนวนที่ว่าสมภารกินไก่วัด ปพลอยากรู้ว่าปานตะวันว่าอย่างไรบ้าง
“ไม่รู้สิ แต่เท่าที่ผ่านมาเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะรังเกียจฉันนะ อีกอย่างแม่คุณปานก็ดูสนับสนุนฉัน” อานนท์พูดไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี ผิดกับปพลที่อยู่ๆก็เจ็บแปลบใจขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ
ooooooo
หลังโชว์เสร็จ อานนท์กับปพลแจ้งให้ปานตะวันกับพวกรู้ว่าทางค่ายจะให้เธอทำเพลงแนวป๊อปแดนซ์ นั่นเท่ากับเธอจะเป็นศิลปินเดี่ยว เธอปฏิเสธว่าไม่ทำถ้าไม่มีเพื่อนๆของเธอร่วมด้วย
ตั้มโวยวายว่านี่เท่ากับปพลกับอานนท์หลอกพวกเรา ปพลไม่เข้าใจหลอกอย่างไร
“พวกเราไปออดิชันเป็นวงซึ่งมันชัดเจนอยู่แล้วว่าเราต้องการทำงานเป็นวง แต่คุณยื้อให้ปานไปทำโน่นทำนี่ มีข้ออ้างต่างๆ สุดท้ายพวกคุณก็เขี่ยเราทิ้ง คุณต้องการอะไรจากปานกันแน่” ตั้มจ้องปพลเขม็ง
“ฉันต้องการอะไรจากยัยนี่...นายหมายความว่าไง”
“คุณอยากมีปานคนเดียวตั้งแต่ต้น ในสายตาผู้ชายอย่างผมที่คุณมาเกาะแกะปานแบบนี้คงไม่ใช่แค่อยากให้ปานเป็นแค่นักร้องในสังกัด”
“เฮ้ยไอ้ตั้ม ไปกันใหญ่แล้วหรือเปล่าวะ” เดี่ยวพยายามเตือนสติตั้ม
“นายคิดว่าเพื่อนนายน่าสนใจขนาดนั้นเลยเหรอ จะบอกอะไรให้นะ ฉันเอาเพื่อนนายมาทำงาน มันก็เสี่ยง นายก็รู้ดีว่าเพราะอะไร การที่ฉันต้องมาตามล้างตามเช็ดเพื่อให้ประวัติเพื่อนนายใสสะอาด มันก็คือการลงทุน ฉันว่าพวกนายไม่ควรเรื่องมาก” ปพลโวยกลับอย่างไม่พอใจ ปานตะวันถึงกับอึ้ง
ไม่คิดว่าเขาจะคิดกับเธอแบบนี้ อานนท์เห็นท่าจะไปกันใหญ่ ปรามเพื่อนให้พอได้แล้ว แต่ปพลของขึ้นแล้วลงยาก ก็เลยโวยวายต่อ
“หรือที่นายหวงเพื่อนนายขนาดนี้ คงไม่ได้คิดกันแค่เพื่อนล่ะสิ หรือว่าตอนนี้มีอะไรมากกว่านั้น”
ปานตะวันรู้สึกแย่กับคำดูแคลนของปพล
จึงบอกกับอานนท์ว่าขอตัวก่อนแล้วลุกออกไปเลย ตั้มกับเดี่ยวรีบเดินตาม อานนท์พยายามร้องเรียกให้กลับมาคุยกันก่อนแต่ไม่มีใครสนใจ...
