พรหมพิศวาส
ตอนที่ 3
“หน้าเลือด”
“ก็คงไม่เท่าเธอ” ปพลเซ็นบัตรเครดิตเสร็จชวนปานตะวันกลับ เด็กเสิร์ฟยื่นถุงใส่อาหารให้ เขาชี้ไปทางเธอให้เป็นคนถือกลับเอง
ooooooo
ทวีศักดิ์ขับรถพานันทิตามาถึงหน้าร้านอาหาร เธอเหลือบไปเห็นปานตะวันเดินออกจากร้านกับปพล จึงขอให้เขารอที่รถก่อน ขอตัวไปทำธุระสักครู่ แล้วลงจากรถตรงไปหาสองคนนั่น
ปพลแปลกใจว่าแม่มาทำอะไรที่นี่ ปานตะวันพยายามยกมือไหว้นันทิตาแต่ไหว้ไม่ถนัด มือข้างหนึ่งยังเจ็บอยู่ส่วนอีกข้างถือถุงใส่กับข้าวพะรุงพะรัง
นันทิตาชักสีหน้าใส่เพราะจำได้ว่าเธอคือผู้หญิงที่ตัวเองเห็นมากับลูกที่บ่อนแล้วหันไปทางลูกชาย
“แม่มาทานข้าวกับเพื่อน แล้วลูกล่ะ”
“เอ่อ...” ปพลอึกอักไม่รู้จะตอบอย่างไร บอกปานตะวันให้ไปรอที่รถก่อน เธอรับคำเดินลิ่วไปที่รถ นันทิตามองตามก่อนถามลูกว่านั่นใคร เขาโกหกว่าเป็นเด็กที่บริษัทพอดีออกมาซื้ออาหารไปเลี้ยงพนักงานก็เลยให้เธอมาช่วยถือของ นันทิตาพยักหน้าไปอย่างนั้นเองเพราะรู้ว่าลูกชายโกหก...
ด้านปานตะวันมายืนรอที่รถของปพล สักครู่ ทวีศักดิ์เดินเข้ามาทักทายไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหม เธอไม่อยากยุ่งด้วย เหลียวมองปพลเห็นยังคุยอยู่กับแม่ไม่ได้สนใจมองมาทางตัวเอง ตัดสินใจเดินหนี ทวีศักดิ์ตามมาดึงแขนไว้จะขอคุยด้วย เธอไม่มีอะไรจะคุยสั่งให้เขาปล่อย เขาไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนทั้งนั้น อยากรู้ว่าปพลซื้อเธอมาเท่าไหร่เขายินดีจ่ายให้มากกว่า เธอไม่ต้องการเงินของเขา สั่งให้ปล่อยอีกครั้ง
“อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆเพราะไม่มีใครเคยหยามฉันถึงขนาดนี้ จำเอาไว้เธอต้องเป็นของฉันแล้วไอ้หมอนั่นมันต้องโดนดีเข้าสักวัน”
“คุณจะทำอะไรเขาไม่ได้ เขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย”
“งั้นก็เลิกยุ่งกับมันซะแล้วกลับมาหาฉัน แต่อย่าให้ฉันรอนานก็แล้วกัน” พูดจบทวีศักดิ์จะลวนลาม ปานตะวันขึ้นเข่าใส่กล่องดวงใจเขาเต็มๆถึงกับทรุด เอาถุงใส่อาหารฟาดซ้ำแล้ววิ่งหนีออกจากร้าน
ปพลเห็นปานตะวันรีบร้อนออกไป บอกแม่ว่าขอตัวก่อนแล้ววิ่งตาม แต่เธอขึ้นรถแท็กซี่ไปเสียก่อน เขาได้แต่ยืนงงๆว่าเกิดอะไรขึ้น ขณะที่นันทิตาไม่พอใจที่เขาทิ้งแม่วิ่งตามผู้หญิง...
ในเมื่อทวีศักดิ์อยากได้ปานตะวันมาเป็นสมบัติของตัวเอง ส่วนนันทิตาอยากกำจัดเธอไปให้พ้นจากลูกชาย ทั้งสองคนจึงตกลงร่วมมือกันโดยนันทิตาให้สัญญาว่าจะเอาตัวปานตะวันมาให้เขาให้ได้...
ทันทีที่ปานตะวันก้าวเท้าเข้าบ้าน ตั้มที่รอท่าอยู่กับเดี่ยวถามว่าหายไปไหนมา เธอยกมือข้างที่มีผ้าพันแผลให้ดูบอกว่าไปหาหมอมา เขาซักอีกไปกับใคร เธอโกหกว่าไปคนเดียวแล้วขอตัวไปพักผ่อน วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ยังไม่ทันขยับไปไหน ตั้มโพล่งขึ้นว่ามีคนเห็นเธอออกไปกับปพล
“ปานจะไปกับเขาได้ไงเขามาคุยธุระด้วย
คุยเสร็จเขาก็ไป ปานก็ไปหาหมอต่อก็แค่นั้น ตั้มไม่เชื่อปานหรือ”
“ถ้าปานบอกว่าไม่ได้ไปกับเขา ตั้มก็เชื่อปาน” ตั้มพูดไปอย่างนั้นเองแต่ในใจไม่เชื่อสักนิด เดี่ยวเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วชวนเขากลับ ปานตะวันจะได้พักผ่อน
ooooooo
ระหว่างเดินออกจากซอยบ้านปานตะวัน เดี่ยวอดถามตั้มไม่ได้ว่าถ้าปานตะวันจะไปกับคุณปพลจริงๆแล้วจะทำไมหรือ ตั้มไม่ไว้ใจเขาเพราะคิดว่าเขาคิดไม่ซื่อเรื่องปานตะวัน
