พรหมพิศวาส

ปนิตาไม่วายว่ากระทบว่าคนนิสัยไม่ดียังแก้ได้แต่ถ้าคนประวัติไม่ดี คงจะแก้ยาก แล้วปรายตามองปานตะวันแบบไม่ให้ราคา อานนท์ต้องเอ็ดปนิตาอีกครั้ง ปพลสรุปว่าถ้าซาร่าไม่ยอมขอโทษปานตะวันแล้วยังพูดจาแบบนี้ เขาคงต้องตัดออกจากเป็นศิลปินในสังกัด เธอยักไหล่ไม่แคร์เชิญเขาตัดตามสบาย

“เพราะถ้าจะให้ซาร่ามาแข่งกับพวก bitch girl มันคงไม่ใช่คู่แข่งที่เหมาะสมกับซาร่า บายค่ะ” ว่าแล้วซาร่าเดินเชิดไปที่ประตูห้องกระชากเปิดออก คุณสากับมินจูที่เอาหูแนบประตูอยู่หลบแทบไม่ทัน ซาร่าพาลใส่สองสาวก่อนเดินกระฟัดกระเฟียดจากไป มินจูมองตามเบ้ปากให้กับกิริยาไม่น่ารักของเธอ ครั้นหันกลับมามองอีกทีคุณสาเดินหนีไปแล้ว มินจูเห็นประตูห้องประชุมแง้มอยู่ตัดสินใจแอบฟังต่อ...

ด้านปนิตาไม่พอใจที่ทั้งปพลและอานนท์ต่างไล่ซาร่าออก พาลต่อว่าทุกคนไปหมด แถมยังขู่ว่าถ้าทั้งคู่เลือกแค่คนถูกใจแต่ไม่ถูกต้อง คอยดูต่อไปก็แล้วกันว่าปานตะวันจะต้องทำให้พังกันหมด แล้วเดินปึงปังออกจากห้อง มินจูกำลังเอาหูแนบประตูอยู่ตอนที่ปนิตาเปิดประตูผลัวะออกมาถึงกับหน้าทิ่มเข้ามาในห้อง

“โอ๊ย มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย งานการไม่ทำหรือไง” ปนิตาฟาดงวงฟาดงาไปเรื่อย ทุกคนมองมินจูเป็นตาเดียวกัน เธอยกมือไหว้ขอโทษแล้วรีบออกจากห้องปิดประตูไว้อย่างเดิม

ooooooo

ทุกคนออกจากห้องประชุมไปหมดแล้วเหลือเพียงปานตะวัน อานนท์และปพล อานนท์อดสงสัยไม่ได้ ปพลรู้เรื่องซาร่าทำร้ายปานตะวันได้อย่างไร เขาคิดคำตอบไม่ทัน ทำเป็นโวยวายกลบเกลื่อน

“อะไรของแก ไป...ไปทำงาน” โวยเสร็จปพลลุกออกไปเลย ปานตะวันแอบยิ้มกับท่าทางของเขา อานนท์มองตามงงมากว่าเพื่อนรักเป็นอะไรไป...

ปนิตายังแค้นปานตะวันไม่หาย เห็นเธอเข้าห้องน้ำเพียงลำพังตามเข้ามาหาเรื่องด่าว่าต่างๆ นานา ครั้นเธอด่ากลับปนิตาทนฟังไม่ไหว คว้ามือเธอข้างที่บาดเจ็บมาบีบสุดแรงจนเธอร้องลั่น ด่าซ้ำว่าผู้หญิงเน่าๆอย่างเธอไม่มีทางสะอาดไปได้มากกว่านี้ ปานตะวันฮึดสู้ขึ้นมากระชากมือตัวเองออกอย่างแรงทำให้ปนิตาเสียหลักไปชนกับกำแพง ปนิตาแค้นมาก ปรี่เข้าไปจะตบอีกฝ่าย

คุณสาที่เข้าห้องส้วมอยู่ได้ยินตั้งแต่แรก เห็นท่าไม่ดีเปิดประตูห้องออกมา ปนิตาจึงเงื้อมือค้างไม่กล้าตบตีปานตะวันต่อหน้าพนักงานกลัวจะเสียภาพลักษณ์ รีบเปลี่ยนท่าทีไปจับต้นแขนเธอแทน

“หายไวๆนะจ๊ะปานตะวัน” ปนิตาพูดจาภาษาดอกไม้ด้วย ก่อนเดินออกจากห้องน้ำ คุณสารีบเข้าไปถามปานตะวันว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เธอส่ายหน้าไม่เป็นอะไรทั้งที่เจ็บมือมาก คุณสาไม่คาดคิดมาก่อนว่าปนิตาจะร้ายกาจขนาดนี้ นี่ถ้าตนไม่ได้ยินหรือได้เห็นกับตาคงคิดว่าปนิตาแค่เป็นคนเจ้าระเบียบ...

ปานตะวันเดินน้ำตาคลอจับมือที่เจ็บมากออกมาหน้าบริษัทเพื่อจะกลับบ้าน อานนท์วิ่งตามมาถามว่าจะกลับแล้วหรือ เธอรีบปาดน้ำตาทิ้งหันมารับคำ เขาเห็นเธอตาแดงๆถามว่าเป็นอะไรถึงได้ร้องไห้

“เอ่อ...ปานแค่เจ็บมือน่ะค่ะ”

อานนท์เป็นห่วงจะจับมือมาดูว่าเป็นอะไรมากไหม เธอขยับถอยหลังหนึ่งก้าว เขาเข้าใจในทีท่าของเธอจึงลดมือลง อาสาจะพาไปหาหมอให้ตรวจอีกครั้ง เธอส่ายหน้าไม่เป็นอะไร เขาต่อรองหากไม่ให้พาไปหาหมอก็ขอให้เขาพาไปส่งบ้าน มือเจ็บแบบนี้จะโหนรถเมล์กลับเองได้อย่างไร เธอเหลือบไปเห็นปพลยืนมองอยู่ตัดสินใจตอบตกลงให้เขาไปส่งเพราะกลัวปพลจะเข้ามาหา ที่สำคัญเธอไม่อยากมีปัญหากับปนิตาอีก