พรหมพิศวาส

ปพลไม่พอใจที่เห็นทั้งคู่เดินไปขึ้นรถด้วยกัน...

ทางด้านปนิตาแจ้นไปฟ้องนันทิตาถึงบ้านว่าปพลเข้าข้างปานตะวันแบบนี้จะทำให้มันได้ใจ เท่าที่ตนเห็นท่าทีของเขาที่มีต่อมันเหมือนเขาจะมีใจให้ ดังนั้นท่านต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว นันทิตากลับบอกให้เธอใจเย็นๆก่อน ถ้าปพลคิดจะปั้นนังนั่นเป็นนักร้องจริงๆก็ปล่อยไปก่อน รอไปจัดการมันตอนที่มีชื่อเสียงแล้วไม่ดีกว่าหรือ มันจะได้อับอายไปทั้งประเทศ เดินไปไหนใครๆจะได้รู้ว่าที่ไต่เต้ามาเป็นนักร้องได้เพราะใช้เต้าไต่

“แต่มันก็เท่ากับว่าค่ายเพลงที่พี่พลตั้งความหวังไว้อาจจะ...” ปนิตาเป็นห่วงความรู้สึกของปพล

“ช่างมันเถอะ ค่ายเทปบ้าบออะไรนั่นมันไม่สำคัญอะไรเลย พังได้ก็ยิ่งดี ตาพลจะได้กลับไปบริหารงานที่เกาหลี แทนที่จะมาทำอะไรไร้สาระแบบนี้” นันทิตาไม่ได้ห่วงความรู้สึกลูกแม้แต่น้อยห่วงเงินที่จะชวดมากกว่า

“แต่นิก็ยังอดห่วงไม่ได้นะคะ ถ้าเกิดแอ็กซิเดนต์อะไรขึ้นมาระหว่างพี่พลกับเด็กนั่น”

นันทิตาแนะถ้าปนิตากลัวจะเป็นแบบนั้นก็ต้องรวมหัวช่วยกันปั่นหัวปพล ส่วนเรื่องผู้ชายที่เข้ามาพัวพันกับปานตะวันยิ่งเยอะเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเพราะถ้าเป็นแบบนั้นไม่มีวันที่มันจะซื้อใจเขาได้แน่นอน

“จำไว้นะหนูนิถ้าจะกำจัดใครสักคนก็จัดการเหยียบให้มันจมดินอย่าให้มันโผล่หัวขึ้นมาได้อีก หนูนิต้องอดทน เชื่อแม่” นันทิตายิ้มอย่างมั่นใจกับแผนการของตัวเอง

ooooooo

วันนี้จันทนีมือขึ้นเล่นพนันได้เงินมาเยอะ จึงแวะซื้อเป็ดพะโล้หนึ่งตัวกลับมากินที่บ้าน ครั้นเดินเลี้ยวเข้ามาในซอยเจออานนท์ขับรถมาส่งปานตะวันพอดี จันทนีชวนเขากินข้าวเย็นด้วยกัน

“คุณนนท์เขาจะกลับแล้วจ้ะแม่” ปานตะวันกันท่าเพราะรู้ทันว่าแม่มีแผนการอะไรบางอย่าง

“โอ๊ย จะรีบกลับไปไหนล่ะ แขกจะไปใครจะมาก็หัดต้อนรับบ้างสิปานลูก...มาๆเข้าบ้านก่อน”

จันทนีว่าแล้วเดินนำเข้าไป อานนท์อยากรับคำเชิญเป็นทุนเดิมอยู่แล้วรีบเดินตาม ส่วนปานตะวันได้แต่ถอนใจเซ็ง...

เป็นอย่างที่ปานตะวันคาดไว้ไม่มีผิด จันทนีเห็นอานนท์ขับรถหรูก็เอาอกเอาใจตักกับข้าวให้

ยิ่งท่านได้รู้ว่าเขาไม่ใช่แค่ทำงานบริษัทเดียวกับปานตะวันแต่เป็นเจ้าของร่วม ก็ยิ่งเอาใจแทบจะป้อนข้าวให้เลย...

ทางฝ่ายปพลเดินหงุดหงิดๆอยู่ในบ้านตัวเอง นึกถึงภาพตอนปานตะวันขึ้นรถกลับไปกับอานนท์ ทำให้เขานึกไปถึงรพีพรกับชายคนอื่น

ตอนนั้นเขาแอบกลับจากอเมริกาเพื่อมาดูรพีพรว่าเป็นใคร เขาสืบจนรู้ว่าเธอทำงานอยู่ที่ไนต์คลับแห่งหนึ่งที่เกาหลีใต้จึงมาซุ่มดูอยู่ด้านหน้า เห็นเธอออกมาส่งนักธุรกิจชาวเกาหลีที่รถ นักธุรกิจจะหอมแก้มเธอแต่เธอเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อย สีหน้ายังคงยิ้มระรื่นยืนส่งจนนักธุรกิจลับสายตา ปพลเกลียดเธอขึ้นมาทันที

รพีพรรู้สึกเหมือนมีคนมองอยู่หันขวับไปทางจุดที่ปพลซุ่มดูแต่เขาหลบทันก็เลยไม่เห็นใคร เธอไม่ติดใจสงสัยอะไรหันไปต้อนรับแขกคนใหม่พาเข้าไนต์คลับ

“พวกผู้หญิงชั้นต่ำ” ปพลขบกรามแน่นอย่างเคืองแค้น...