นางบาป

“ผมทำงานน่ะครับ แต่คุณรินบ้านเขาอยู่ที่นี่ พอดีบังเอิญมาเจอกัน”

คุณน้อยแปลกใจแล้วละครนางบาปไปถึงไหนแล้วทำไมทั้งคู่ถึงมาอยู่ที่นี่ รินเล่าว่าตอนนี้เราพักกองชั่วคราว พอดีอยากปรับบทอะไรนิดหน่อย วิษณุรู้สึกขึ้นมาว่าหยาดอาจไม่ได้เลวร้ายเหมือนที่ตำนานเล่าขาน

ปาลยังคาใจเกี่ยวกับหยด จึงถามคุณน้อยว่าเคยได้ยินทาสชื่อนี้หรือเปล่า เธอไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ตอนเป็นเด็ก คุณทวดของเธอชอบขู่ว่าถ้าดื้อผีอีหยดจะมาหักคอ แต่บางทีคุณทวดก็จะพูดชื่อหยาด เธอก็เลยไม่แน่ใจว่าท่านจำผิดหรือว่ามีทาสที่ชื่อทั้งหยดและหยาด แล้วอดสงสัยไม่ได้ทำไมถึงถามเรื่องนี้ รินโกหกว่าแค่อยากได้ข้อมูลไปทำงาน ปาลซักไม่เลิกว่าคุณน้อยจำอะไรเกี่ยวกับคุณพระวนาเทพได้บ้าง

คุณน้อยไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับท่านเพราะเธอเป็นญาติฝ่ายคุณกำไล ขอเตือนทั้งคู่เกี่ยวกับตึกวนาเทพไว้หน่อย คุณทวดของเธอเคยบอกว่าที่นั่นมีคำสาป ส่วนจะเป็นคำสาปอะไรเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

“แต่วันที่นางหยาดตายกับทวดกำไลตายมันเป็นคืนเดียวกันแถมเป็นคืนเดือนดับ ซึ่งว่ากันว่าคำสาปวันนั้นส่งผลให้ตั้งแต่นั้นมาชีวิตของทุกคนในตึกวนาเทพก็มีแต่รุ่มร้อน ครอบครัวของน้อยถึงได้ทะเลาะกันไม่จบไม่สิ้นกับไอ้เรื่องมรดก จนน้อยต้องปรึกษาคุณปาลเพื่อยกตึกให้กรมศิลปฯตัดปัญหานั่นแหละค่ะ”

แฟนของคุณน้อยตามมาสมทบพอดี คุณน้อยจึงขอตัวไปก่อน เป็นจังหวะเดียวกับมีเสียงประกาศของสนามบินเรียกผู้โดยสารที่จะไปกรุงเทพฯให้ขึ้นเครื่องได้ นั่นเท่ากับถึงเวลาที่ปาลต้องจากกับริน...

ส่งปาลเรียบร้อย รินขับรถกลับมาที่สะพานสารสินอีกครั้ง จอดตรงจุดที่จอดรอดูกระต่ายกับปาลเมื่อคืน กลิ่นอายความสุขยังอบอวลไปทั่วจนอดยิ้มไม่ได้ หยิบมือถือมาถ่ายรูปตรงจุดนั้นแล้วโพสต์ลง IG พร้อมกับติด #ตำนาน เรื่องจริง ความรู้สึกจริงๆ @สะพานสารสิน...

ปาลนั่งอยู่ริมหน้าต่างเครื่องบินมองลงมาเห็นสะพานสารสิน กดถ่ายรูป อัปลง IG แล้วติด #ขอบคุณทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้นที่นี่ #ภูเก็ต

พายเห็น IG ของปาล นึกว่าโพสต์ให้ตัวเองจัดแจงไลน์หาเป็นทำนองตัดพ้อเล็กๆว่านายปั้นไปภูเก็ตไม่บอกนางหยาดสักคำ แต่แล้วเธอถึงกับหน้าเจื่อนเมื่อเห็น IG ของรินลงรูปสะพานสารสินเช่นกัน พายแกล้งกดไลค์พร้อมกับลงคอมเมนต์ว่า “เที่ยวสนุกไหมคะพี่ริน”

รินเห็นคอมเมนต์ของพายไม่กล้าตอบ แถมพาลไม่ตอบไลน์จากปาลอีกด้วย ทำให้เขาแอบน้อยใจ...