ลูกไม้ลายสนธยา

“จำไว้นะโยม คนเราทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ขอให้ต่อจากนี้โยมจงอดทนให้มาก ไม่มีใครฝืนกฎแห่งกรรมไปได้ ทำสิ่งใดไว้ในไม่ช้าผลมันจะตามมา แต่จำเอาไว้ความดีจะเป็นเกราะคุ้มภัยให้แก่โยม”

“ค่ะหลวงพ่อ” เดือนพัตราก้มกราบหลวงพ่อแล้วชวนศิถีกับปลาทูกลับ...

ระหว่างเดินลงจากศาลามีเสียงมือถือของศิถีดังขึ้น เธอชะลอฝีเท้าเพื่อให้เดือนพัตรากับปลาทูไปกันก่อน ถึงได้กดรับสาย ใครบางคนโทร.มานัดให้เธอไปพบ

ศิถีวางสายแล้วเร่งฝีเท้าตามเจ้านายจนทัน

“คุณเดือนคะ คุณเดือนกลับไปกับปลาทูก่อนนะคะ พอดีศิถีขอแวะทำธุระที่ตลาดก่อน”

เดือนพัตรายังไม่ทันจะว่าอะไรปลาทูพูดแทรกขึ้นเสียก่อนว่าธุระอะไรหรือ ศิถีมองด้วยสายตาดุ เธอถึงรู้ตัวว่ายุ่งไม่เข้าเรื่องหน้าจ๋อยไปเลย ครั้นศิถีไปพ้นแล้วเดือนพัตราเตือนปลาทูทีหน้าทีหลังเวลาผู้ใหญ่คุยกันอย่าพูดแทรกแบบนี้อีก ปลาทูรับคำ จังหวะนั้นอรุณเดินเข้ามาทัก ปลาทูเห็นเจ้านายนิ่วหน้าสงสัยรีบแนะนำให้รู้จักกับอรุณ เจ้าของหนังสือพิมพ์ที่จะให้ช่วยลงข่าวโปรโมตร้านตัดเสื้อ

อรุณอยากคุยกับเดือนพัตราตามลำพังจึงออกอุบายให้ปลาทูช่วยไปดูหลวงพี่ทีว่าฉันอะไรเหลือบ้างจะได้หาอะไรมาให้เขากิน เดือนพัตรารอจนปลาทูไปแล้ว ถามอรุณว่ามีธุระอะไรกับเธอ เขาพอใจที่เธอรู้เท่าทัน...

การมาเจอกับอรุณครั้งนี้ทำให้เดือนพัตรารู้ว่าคุณยายเป็นประธานชมรมรักษ์รุมิหราที่มีอรุณเป็นหนึ่งในคณะกรรมการ เขาเสียดายที่ท่านต้องมาจากไปก่อนเวลา และเชื่อเหมือนกับเธอว่าท่านไม่ได้ฆ่าตัวตาย งานของท่านมีหลายอย่างที่ขัดผลประโยชน์นายทุนในพื้นที่ แต่จะให้ฟันธงว่าการตายของท่านเป็นฝีมือใคร เขาคงทำไม่ได้ เดือนพัตราสงสัยทำไมเขาถึงไม่บอกเรื่องนี้กับตำรวจ

“คดีคุณประพิมถูกปิดเร็วขนาดนี้ คุณเดือนคิดว่าเราจะมีหลักฐานอะไรไปสู้ครับ...ทีแรกผมคิดว่าเสร็จงานศพคุณประพิมแล้วคุณจะกลับเลยซะอีก”

เดือนพัตราตั้งใจไว้แบบนั้นแต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ต้องการหาคนร้ายที่ฆ่าคุณยายให้ได้ก่อน อรุณยินดีช่วยเหลือ คนชั่วจะต้องได้รับการลงโทษอย่างสาสม เธอเริ่มไว้ใจผู้ชายคนนี้มากขึ้นที่รู้ว่าเขาอยู่ข้างเดียวกับเธอ อรุณเตือนเธอให้ระวังตัวให้มาก การที่เธอตัดสินใจจะมาทำหน้าที่ต่อจากประพิมนั้นอันตรายมาก

“ขอบคุณค่ะที่เตือน แต่สำหรับฉันฉันไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ” สีหน้ามุ่งมั่นของเดือนพัตราทำให้อรุณชื่นชม...