ลูกไม้ลายสนธยา

เดือนพัตราตื่นขึ้นในเช้าวันถัดมา แปลกใจที่พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงในห้องนอน จำได้ว่าเมื่อคืนนั่งวาดรูปผ้าลูกไม้อยู่ในห้องโถง แล้วหันไปมองที่หัวเตียงเห็นดอกวิกสิตาวางอยู่เหมือนเคยพร้อมกับภาพสเกตช์ผ้าลูกไม้ที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว งงหนักว่าเสร็จได้อย่างไร

ไม่นานนักเดือนพัตราลงมาข้างล่างพร้อมดอกวิกสิตาในมือ เห็นศิถีกับปลาทูกำลังเตรียมของจะไปวัด ปลาทูร้องทักไปเอาดอกไม้มาจากไหน เห็นเอามาปักแจกันทุกเช้า ศิถีเคยเห็นดอกไม้มาหลากหลายชนิดแต่ไม่เคยเห็นดอกไม้พันธุ์นี้เลย มันเรียกว่าดอกอะไร เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ตั้งใจจะเอาไปถวายพระ ยังคิดว่าศิถีเป็นคนเอามาวางไว้ให้ ศิถียังไม่ได้ขึ้นข้างบนเลยจะเอาไปให้ได้อย่างไร...

ในระหว่างที่เดือนพัตรา ศิถีและปลาทูพากันเดินออกจากบ้านจะไปวัด มรุตแวะมาหาพอดีถามว่าจะไปไหนกัน ปลาทูปากไวชวนเขาไปทำบุญที่วัด เขามองเดือนพัตราเป็นทำนองขออนุญาต

“ถ้าผู้กองไม่รีบไปด้วยกันก็ได้นะคะ”

“งั้นไปรถผมนะครับ เดี๋ยวผมขับไปให้” มรุตกุลีกุจอช่วยเอาของใส่รถ

ooooooo

อุตส่าห์ตั้งใจมาทำบุญให้คุณยาย แต่กลับ โชคร้ายมาทำบุญวัดเดียวกับวโรชาที่มาทำบุญเป็นเพื่อนแม่ วโรชาไม่พอใจที่เห็นมรุตมากับเดือนพัตรา ปรี่เข้าไปเกาะแขนเขาแสดงความเป็นเจ้าของโดยไม่ถามความสมัครใจของฝ่ายชายสักคำ แนะนำแก้วเพชรผู้เป็นแม่ว่ามรุตเป็นพี่ชายของเพื่อนซึ่งสนิทกันมาก

เดือนพัตราไม่ได้รู้สึกรู้สมอะไรด้วยเพราะไม่ได้คิดอะไรกับเขา

“เดือนขอตัวไปทำบุญก่อนนะคะคุณอา ตามสบายนะคะผู้กอง” ว่าแล้วเดือนพัตราเดินนำปลาทูกับศิถีไปที่ศาลาวัด หลังจากถวายเพลเสร็จ เดือนพัตราถวายสังฆทานพร้อมกับวางดอกวิกสิตาไว้บนห่อสังฆทาน หลวงพ่อมองดอกไม้นั้นสัมผัสได้ถึงพลังด้านดี ยังไม่ทันจะสวดให้พร วโรชาที่เกาะแขนมรุตแจราวกับอยู่ห้างฯไม่ได้อยู่ในวัด ชวนแม่กับมรุตกลับ แก้วเพชรต้องปรามแต่เธอไม่สนใจ

“ทำไมคะคุณแม่ เสร็จแล้วก็กลับสิคะ แหวนร้อนจะแย่อยู่แล้ว”

“จิตที่ร้อนรุ่มมักนำพาเราให้ร้อนรน” หลวงพ่อสั่งสอน วโรชาเหมือนบัวใต้น้ำ กราบท่านแบบลวกๆ แล้วลากแขนมรุตออกไป เขาอยากอยู่ต่อแต่เห็นท่าวโรชาแล้วเกรงจะป่วนคนอื่นจึงก้มกราบลาหลวงพ่อแล้วหันไปทางเดือนพัตราแบบเกรงใจสุดๆ เธอเหมือนจะรู้เท่าทันความคิดของเขา

“ผู้กองกลับเถอะค่ะ เดี๋ยวเดือนเรียกรถกลับเองได้ เดือนอยากทำบุญแบบไม่มีมารผจญ”

“เอ๊ะ นี่เธอว่าใคร” วโรชาทำท่าจะลุย มรุตเห็นท่าไม่ดีดึงเธอออกไป วโรชาไม่วายหันมาชี้หน้าหมายหัวเดือนพัตราเอาไว้ แก้วเพชรอายมากกราบลาหลวงพ่อแล้วตามลูกไป หลวงพ่อทักเดือนพัตราว่าเป็นหลาน

คุณประพิมใช่ไหม เสียดายที่เธอต้องมาไปก่อนที่จะถึงเวลา เดือนพัตราสงสัยหลวงพ่อหมายความว่าอย่างไร