ลูกไม้ลายสนธยา

ที่รุมิหรา ฝนเริ่มโปรยปรายลงมา มือปืนไล่ตามเดือนพัตราจนทัน เธอทำใจดีสู้เสือ เสนอให้เงินมากกว่าคนจ้างวาน มือปืนลังเล เธอสบช่องถีบเขาเซเสียหลักแล้วจะวิ่งหนีแต่พลาดตกลงไปในพงหญ้าข้างทางซึ่งปกคลุมไหล่ทางไว้ไม่ให้เห็นเหวด้านล่างที่เป็นทะเล มือปืนชะโงกหน้าไปดูไม่เห็นเหยื่อนึกว่าตกเหวตาย รีบชิ่งกลับ

เดือนพัตราห้อยต่องแต่ง มือหนึ่งจับรากไม้อยู่อย่างนั้นพักใหญ่จนแน่ใจว่ามือปืนไปแล้วจึงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ ก่อนที่จะหมดแรงจับรากไม้ เหมหิรัญญ์ข้ามประตูกาลมาช่วยดึงขึ้นมาได้ทัน เธอโผกอดเขาแน่นยังขวัญผวาไม่หาย เขาค่อยๆเอามือลูบไปตามเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยรอยแผลถูกหญ้าบาดแผลหายไปหมด

“ฉันอยากกลับบ้าน” พูดได้แค่นั้นเดือนพัตราก็หมดสติ จากนั้นเหมหิรัญญ์พาร่างไร้สติของเธอมาวางที่เก้าอี้ยาวหน้าบ้านรัชดาพิพัฒน์ หอมหน้าผากเธอหนึ่งทีก่อนผละจากไป ปลาทูได้ยินเสียงบางอย่าง

รีบออกไปดูเจอเจ้านายสาวที่เธอ ศิถีกับมรุตตามหาให้ควั่กนอนสะลึมสะลืออยู่รีบพาเข้าข้างใน...

ศิถีกับปลาทูช่วยกันเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวใหม่ให้เดือนพัตราถึงได้รู้ว่าเธอตัวร้อนจี๋จากพิษไข้ ศิถีสั่งให้ปลาทูคอยอยู่เช็ดตัวให้เธอและให้นอนที่นี่ไปเลย ปลาทูกลัวผีทำท่าจะไม่ยอมนอน ศิถีเสียงเขียวใส่

“อย่าคิดอะไรไร้สาระ คุณเดือนเธอไม่สบายจะกลัวอะไรนักหนา” พูดจบศิถีลงไปหามรุตที่รออย่างกระวนกระวายใจอยู่ข้างล่าง ทันทีที่เห็นเธอลงมาหา เขาถามว่าเดือนพัตราเป็นอย่างไรบ้าง พอรู้ว่าเป็นไข้ขอขึ้นไปเยี่ยม ศิถีเห็นดึกแล้วเกรงจะไม่เหมาะ บอกให้เขากลับไปก่อนพรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมใหม่ ถ้ามีอะไรเธอจะโทร.แจ้ง ผู้กองหนุ่มไม่อยากกลับแต่ขัดเธอไม่ได้...

ณ ม่านน้ำตกในอุตรกุรุทวีป เรขรุจีเข้ามาต่อว่าเหมหิรัญญ์ที่ทำผิดกฎจักรวาลและให้หยุดเดินทางไปชมพูทวีปได้แล้ว แทนที่จะสำนึกว่าทำผิดเขากลับย้อนถามว่าการช่วยชีวิตมนุษย์ที่กำลังได้รับอันตรายผิดมากนักหรือ ทั้งคู่มีปากเสียงกัน เรขรุจีมองออกว่าเขามีใจให้เดือนพัตราจึงเตือนเขาให้นึกถึงเรื่องของเราสองคน

“รุจี เรื่องระหว่างเราเป็นเรื่องของท่านพ่อและท่านแม่เป็นผู้กำหนด เราไม่เคยยอมรับในสิ่งนั้น”

“ท่านรังเกียจเรา” เรขรุจีทั้งน้อยใจทั้งเสียใจ เหมหิรัญญ์ไม่เคยรังเกียจเธอแม้แต่น้อย ยังรักและห่วงใยเธอเหมือนน้องสาว จะไม่มีวันแปรเปลี่ยนเป็นอื่น...

ขณะที่เหมหิรัญญ์เคลียร์เรื่องคาใจกับเรขรุจีเรียบร้อย ศิถีซึ่งอยู่ในโลกมนุษย์โทร.รายงานเรื่องที่เกิดขึ้นกับเดือนพัตราให้นายหัววรงค์ฟัง เขาสั่งให้เธอลองเลียบๆเคียงๆถามเดือนพัตราตอนฟื้นทีว่าเกิดอะไรขึ้น ย้ำว่าจะให้เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ คุยกันได้แค่นี้แก้วเพชรเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน เขาจึงต้องวางสาย แก้วเพชรสงสัยท่าทางลับๆล่อๆของสามี ถามว่าคุยกับใคร เขาไม่ตอบเดินหนีไปเลย