หลงเงาจันทร์

“ฉันรู้ว่าแกเกลียดฉัน” เขมจิรากระชากแขนแอ๋วจะเอาเรื่องให้ได้ ก่อนแอ๋วจะถูกเล่นงานไปมากกว่านี้ นิติกลับมาถึงบ้านเสียก่อนถามว่ามีอะไรกัน แล้วนั่นลูกแต่งตัวสวยจะไปไหน เธอปล่อยมือจากแอ๋วบอกว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อน เขาขอให้หยุดเที่ยวสักวัน มีเรื่องอยากคุยด้วย เธอขอผัดไปวันหลังนัดเพื่อนไว้แล้ว ทิพย์อาภาได้ยินเสียงเอะอะเข้ามาถามว่ามีอะไรกัน นิติแค่อยากคุยกับลูก

“แต่เขมไม่อยากคุย เขมรีบ นัดเพื่อนเอาไว้แม่”

“ให้ลูกออกไปคลายเครียดก่อน พรุ่งนี้ค่อยคุยดีกว่าคุณ” ทิพย์อาภาให้ท้ายลูกเช่นเคย เขมจิราเห็นแม่กางปีกปกป้อง เดินลิ่วออกจากบ้านไปเลยไม่สนใจเสียงเรียกให้กลับมาคุยกันก่อนของพ่อ นิติมองทิพย์อาภาอย่างตำหนิที่ให้ท้ายลูกตลอดเวลา ถ้าคุยกับลูกไม่ได้ ขอคุยกับเธอแทนก็แล้วกัน...

ในระหว่างที่นิติปรึกษากับทิพย์อาภาถึงอาการป่วยของเขมจิรา ธนาคิมซึ่งอยู่บ้านที่อยุธยาชวนพิมพ์ชนกมานอนเล่นที่สนามหญ้าหน้าบ้าน เล่าให้ฟังว่าตอนเด็กๆพ่อกับแม่ของเขาชอบพาเขามานอนดูดาว ที่นี่มืดเห็นดาวชัดมาก เขาเลยอยากมานอนดูดาวกับเธอ แกล้งถามว่าคืนนี้มีดาวไหม เธอแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่เป็นฟ้าปิดไม่มีดาวสักดวงให้เห็น ด้วยไม่อยากทำให้เขาผิดหวังจึงโกหกว่าดาวที่นี่สวยมากจริงๆ เต็มท้องฟ้าไปหมด

เขาแหงนมองดูฟ้าบ้างไม่เห็นดาวสักดวงรู้ทันทีว่าเธอโกหกเพื่อให้เขามีความสุข ทำเป็นถามว่ามีดาวอะไรบ้าง เธอจับมือเขาชี้ไปตามตำแหน่งดาวต่างๆบนท้องฟ้าแล้วแต่งเรื่องว่ามีดาวพุธ ดาวศุกร์ที่กำลังส่องแสงระยิบระยับ และยังชี้ให้ดูดาวลูกไก่อีกด้วย เขาแอบมองใบหน้าสวยของเธอที่สวยกว่าดาวดวงไหนๆที่ตัวเองเคยเห็น แล้วยิ้มออกมาพร้อมกับคิดในใจ

“ทำทุกอย่างเพื่อคนอื่นมีความสุข นี่สินะพิมพ์ชนก” ธนาคิมคิดถึงพลาทิปขึ้นมา “...พิมพ์ชนกของแกคือคนเดียวกับพิมพ์ชนกของฉันไหมไอ้พีท ถ้าพิมพ์ชนกของแกกับของฉันเป็นคนคนเดียวกัน แกจะให้อภัยฉันไหมไอ้พีท...ขอเวลาฉันอีกนิดนะไอ้พีท ฉันยังไม่อยากตื่นจากฝันนี้เลย”

ooooooo

พิมพ์ชนกของพลาทิปหรือเขมจิรานั่นเองกำลังเมาปลิ้นเต้นรำสนุกสนานอยู่ในผับหรูแห่งหนึ่ง

โดยมีชาคริตถ่ายคลิปตอนเธอเต้นยั่วไปทั่วฟลอร์ บอกให้เธอทักทายเพื่อนๆ หน่อย

“ฮัลโหล มาสนุกกันค่า ที่นี่มันส์มาก” เขมจิราหัวเราะชอบใจ ครั้นเพลงจบเธอโผกอดชาคริต

“สนุกจังเลยค่ะคุณชาคริต”

“ถ้างั้นเราไปต่อที่อื่นกันดีไหมครับ” พูดจบชาคริตประคองเขมจิราในคราบพิมพ์ชนกออกไป...