หลงเงาจันทร์
ตอนที่ 13
“เอาจริงๆถ้าเห็นชัดเจนก็เพิ่งเมื่อเช้านี้แหละ”
“แสดงว่ามีไอ้ที่เห็นไม่ชัดอีกใช่ไหมวะ”
“อืม...” ธนาคิมตอบไม่เต็มปากนัก เอกรัฐดีดหูเพื่อนรักดังเพียะโทษฐานหลอกตนกับคุณพิมพ์ เขาแก้ตัวน้ำขุ่นๆว่าไม่ได้หลอกแค่หาโอกาสบอกไม่เจอ เอกรัฐเตือนว่าหลอกตนยังไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าคุณพิมพ์รู้เองเขาซวยแน่ เขารับปากจะหาโอกาสบอกเธอเอง เอกรัฐดีดหูเขาอีกครั้งคราวนี้เขาถึงกับร้องโอ๊ยลั่นดีดทำไมอีก
“หาโอกาสบอกหรือหาโอกาสเอาเปรียบเขา เอาให้มันดีๆ...ตกลงแกรักคุณพิมพ์ใช่ไหม” เจอคำถามตรงประเด็นเข้าไป ธนาคิมได้แต่อึ้งไม่รู้จะตอบอย่างไร
ที่โต๊ะอาหารในบ้าน พิมพ์ชนกถือจานกับส้อมกลับมา แต่ธนาคิมหายไปจึงออกตามหา
ooooooo
ธนาคิมสารภาพกับเอกรัฐว่าแพ้ใจพิมพ์ชนกไปเรียบร้อยแล้ว เอกรัฐยอมรับว่าใครอยู่ใกล้เธอก็คงต้องเป็นแบบนี้ด้วยกันทั้งนั้น แม้จะแพ้ใจเธอแต่ธนาคิมยังรักเธอไม่ได้ตราบใดที่ยังไม่แน่ใจเรื่องพลาทิป เอกรัฐไม่เข้าใจไหนเขาบอกว่าเริ่มเชื่อแล้วว่าคุณพิมพ์ไม่ใช่คนที่ทำให้เพื่อนรักของเราตาย
“แต่ก็ยังหาพิมพ์ชนกที่ทำให้ไอ้พีทตายไม่เจอ แล้วแกจะให้ฉันรักเขาได้อย่างไรวะ”
“รักไม่ได้ก็ต้องรัก ถ้าแกไม่แน่ใจก็อย่าทำแบบนี้ ไอ้คิม” เอกรัฐกระชากคอเสื้อธนาคิมอย่างเอาเรื่อง
“แล้วเรื่องของหัวใจมันบังคับกันได้ด้วยเหรอวะ แกนึกว่าฉันอยากเป็นแบบนี้เหรอวะ ฉันก็รู้สึกผิดทั้งกับพิมพ์เขา แล้วก็กับไอ้พีทมันด้วยเหมือนกันนะเว้ย”
เอกรัฐอยากรู้ว่าธนาคิมจะเอาอย่างไรต่อ เขาจะต้องหาพิมพ์ชนกตัวจริงที่เป็นต้นเหตุให้พลาทิปตายให้ได้ เอกรัฐมองไม่เห็นประโยชน์อะไรจากการที่เขาทำแบบนี้ เพื่อนเราตายไปตั้งนานแล้ว
“ประโยชน์เหรอ อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันรักพิมพ์ชนกคนนี้ได้อย่างสนิทใจยังไงไอ้เอก”
“โอเค แกอยากจะทำอะไรก็ทำ ถ้ามันทำให้แกปลดล็อกใจตัวเองได้ แต่แกอย่าทำให้คุณพิมพ์เสียใจอีกนะเว้ย เขาเป็นคนดีมาก แกรู้แล้วใช่ไหม”
“อืม ฉันรู้แล้ว...เอ่อ แล้วนี่แกมาเยี่ยมเฉยๆหรือมีอะไรหรือเปล่า”
“เอ่อ เกือบลืมไปเลย เอาเอกสารบริษัทมาให้แกเซ็นน่ะ” พูดจบเอกรัฐหยิบแฟ้มเอกสารยื่นให้ ธนาคิมเปิดอ่านอย่างเคยชินลืมไปว่าตัวเองต้องอยู่ในคราบคนตาบอด อ่านเสร็จหยิบปากกาขึ้นมาจะเซ็น พิมพ์ชนกเดินพ้นมุมบ้านมาไกลๆเห็นพอดีก็ชะงัก เอกรัฐเงยหน้าขึ้นมาเห็นเธอจ้องอยู่รีบแย่งเอกสารไปพลิกอีกหน้าจับมือธนาคิมข้างที่ถือปากกาจดกับเอกสารบอกให้เซ็นตรงนี้แล้วกระซิบว่าพิมพ์ชนกมา เขาตีเนียนทันที
