หลงเงาจันทร์

พิมพ์ชนกหลงเชื่อแผนลวงไปให้คนร้ายข่มขืนของน้อง รีบวิ่งไปขึ้นรถตัวเอง จุดหมายคือโลเกชันที่เขมจิราแชร์มาให้ ธนาคิมเห็นเธอวิ่งปรู๊ดออกไปหลังจากคุยโทรศัพท์ก็มองในแง่ร้าย

“ไอ้เอกเอ๊ย ไอ้เด็กน้อยเรื่องความรัก แกจะรู้ไหมเนี่ยว่าผู้หญิงที่แสนดีของแก พอแกมาส่งเสร็จเขาก็ออกไปหาใครไม่รู้อีก สับรางเก่งจริงๆแม่คุณ” บ่นเสร็จธนาคิมรีบตามพิมพ์ชนก

ooooooo

กว่าพิมพ์ชนกจะรู้ว่าถูกน้องสาวหลอกก็เป็นตอนที่เธอลงจากรถตัวเองวิ่งไปที่รถของน้องซึ่งจอดอยู่ตรงที่เปลี่ยวโดยมีมอเตอร์ไซค์คนร้ายจอดข้างๆ เธอยังไปไม่ทันถึงรถของน้อง หนึ่งในคนร้ายปรี่มาขวางไว้ ทันใดนั้นไฟจากรถของเขมจิราสว่างขึ้น เห็นเจ้าของรถนั่งอยู่เบาะที่นั่งคนขับ พิมพ์ชนกดีใจที่เห็นน้อง

เขมจิรากลับโบกมือลา อวยพรให้พี่สาวสนุกกับคนร้าย แล้วออกรถไปเลย เธอตะโกนเรียกน้องให้กลับมาก่อนแต่เขมจิราไม่สนใจ เธอจึงวิ่งตาม คนร้ายมาขวางไว้อีกถามว่าจะไปไหน

“นี่มันอะไรกัน”

“อ้าว ยังไม่เข้าใจอีกเหรอจ๊ะ น้องสาวคุณเขาจ้างให้ผมมาเป็นผัวชั่วคราวของคุณไง”

พิมพ์ชนกไม่เชื่อที่คนร้ายพูด หันหลังจะวิ่งหนี เจอคนร้ายอีกคนหนึ่งขวางทางอยู่...

ขณะที่พิมพ์ชนกตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน เขมจิราขับรถจากมาอย่างสบายใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน พึมพำกับตัวเอง อะไรที่เป็นของตน พิมพ์ชนกจะแย่งไปไม่ได้อีกแล้ว ตนไม่ยอมแล้วหยิบมือถือขึ้นมาโทร.หาแม่ว่ามีอะไรหรือเปล่าเห็นโทร.หาตนตั้งหลายครั้ง ทิพย์อาภามีข่าวดีจะบอก วันนี้ธนาคิมมาหาลูกที่บ้าน ฝากให้บอกลูกด้วยว่าเรื่องหมั้นแล้วแต่ลูกจะเป็นคนตัดสินใจ ถ้าไม่อยากถอนหมั้นทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิม

เขมจิรากระแทกเบรกรถดังเอี๊ยด ถามว่าแม่พูดอะไร ทิพย์อาภาเล่าซ้ำอีกครั้งว่าธนาคิมไม่ถอนหมั้นเธอแล้ว เขาตามใจเธอทุกอย่าง เห็นหรือยังว่าเขารักเธอมากแค่ไหน เขมจิรานึกถึงพิมพ์ชนกขึ้นมาทันทีร้องเรียกชื่อพี่สาวออกมา ทิพย์อาภาคิดว่ามันทำอะไรลูกจะตามไปจัดการให้

“แม่แค่นี้ก่อนนะ เขมรีบ” เขมจิราวางสายแล้วโทร.ไปหาคนร้าย...

คนร้ายทั้งสองคนช่วยกันลากพิมพ์ชนกที่ทั้งดิ้นและร้องให้คนช่วยเข้าไปพงหญ้ารกข้างทางเพื่อปลุกปล้ำ จังหวะนั้นมีเสียงมือถือของลูกพี่คนร้ายดังขึ้น มันกดรับสายแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร พิมพ์ชนกสบช่องถีบมันหงายเงิบแล้ววิ่งหนี ลูกพี่ไม่สนใจโทรศัพท์ถือไว้อย่างนั้นแล้ววิ่งตาม เขมจิราพูดสายโดยไม่รู้ว่าไม่มีใครฟัง