ข้ามสีทันดร
ตอนที่ 10
“ถ้าเราไม่ได้ตัวดวลกลับมาเร็ววัน เราจะเสียเขาไปเลยนะครับขอร้องเถอะมีแต่คุณที่ช่วยได้”
กิ่งคำยืนยันว่าไม่รู้ พยายามสะบัดมือเที่ยงวันออกแต่เขาไม่ยอมปล่อย จังหวะนั้นชีวาตม์นั่งแท็กซี่เข้า
มาเห็นทั้งคู่ยื้อยุดฉุดกันไปมาลงมาถามว่ามีอะไรกัน เที่ยงวันปล่อยมือจากกิ่งคำยังไม่ทันจะตอบอะไร รื่นเริงได้ยินเสียงเอะอะออกมาเห็นเที่ยงวันก็โวยวายว่ามา
อีกแล้วหรือ ชีวาตม์นิ่วหน้าสงสัยอีกแล้วคืออะไร
“วันก่อนมันก็มายุ่งวุ่นวายกับยัยกิ่งถึงบ้านเห็นมีเงินหรือเปล่าจะมาเอาเงินจากยัยกิ่ง”
“แม่ครับเที่ยงเขามีเงินเยอะแยะ เราเทียบเขาไม่ติดเลย เขาจะมาเอาเงินกิ่งเป็นไปไม่ได้เลยครับ”
รื่นเริงข้องใจถ้าอย่างนั้นเที่ยงวันมายุ่งกับกิ่งคำทำไม ชีวาตม์เองก็อยากรู้เหมือนกัน เที่ยงวันแต่งเรื่องว่าไม่เจอชีวาตม์มาหลายวันคิดถึงก็เลยมาหา เจอแต่กิ่งคำจึงเข้ามาถามถึงเขา กิ่งคำโล่งใจที่เที่ยงวันไม่ได้ฟ้องอะไร ทำเป็นโวยวายว่าไม่ชอบให้ชีวาตม์คบกับคนแบบนี้
“บอกเพื่อนแกนะวาตม์ทีหลังไม่ต้องสะเออะมาถึงบ้านแบบนี้ ฉันก็ไม่ชอบเหมือนกัน”
ชีวาตม์ขอให้เที่ยงวันโทร.มานัดก่อนจะได้
ไม่เสียเที่ยว เที่ยงวันโทร.แล้วแต่เขาปิดเครื่อง เห็นเดือนสิบบอกว่าเขากลับวันนี้ตนก็เลยแวะมาหา ชีวาตม์ชวนเที่ยงวันเข้าไปคุยกันในบ้าน กิ่งคำไม่อยากให้แขกไม่ได้รับเชิญอยู่คุยกับชีวาตม์กลัวฟ้องเรื่องของเธอ จึงโกหกว่าเหนื่อยมากวันนี้ไม่อยากรับแขก
“ผมว่าวันหลังดีกว่านะครับ วันนี้ผมกลับก่อนดีกว่าพี่วาตม์เอารถคุณกิ่งเข้าบ้านก่อนเถอะครับ เดี๋ยวคนผ่านไปมาจะเกะกะทาง”
“อืม งั้นคืนนี้โทร.หานะเผื่อนายมีอะไรจะคุย” ชีวาตม์เดินไปขึ้นรถของกิ่งคำขับเข้าบ้าน เที่ยงวัน
สบช่องบอกกิ่งคำอีกครั้งเรื่องให้ช่วยหาตัวดวลถ้าไม่ช่วยได้เห็นดีกันแน่ ชีวาตม์จอดรถเรียบร้อยแต่คอยมองกระจกส่องหลังดูท่าทีของทั้งคู่ รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างแปลกๆ เที่ยงวันเปลี่ยนท่าทีทันทีเมื่อชีวาตม์เดินกลับมา ส่วนกิ่งคำเองก็ดูมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด ชีวาตม์ถามย้ำกับเขาอีกครั้งว่ามีอะไรหรือเปล่า
“ไม่มีอะไรครับพี่วาตม์ ผมกกลับก่อนดีกว่า” เที่ยงวันผละจากไป ขณะที่กิ่งคำลอบถอนใจโล่งอก
ooooooo
ชีวาตม์ส่งเที่ยงวันกลับไปแล้ว จึงเดินเข้าตัวบ้านเจอรื่นเริงนั่งรออยู่แต่ไม่เห็นกิ่งคำอยู่ด้วยก็ถามหา ได้ความว่าเธอขึ้นห้องไปแล้วเขาขยับจะขึ้นตาม แต่รื่นเริงเรียกไว้ แบมือขอเงินเขาสองหมื่นบาท เขาให้ท่านไปคุยเรื่องเงินกับกิ่งคำเอง รื่นเริงเตือนอย่างกให้มากนัก ลูกคลอดออกมาจะไม่ช่วยเลี้ยง เขางงลูกใครหรือ
“อ้าว ถามหมาๆเนาะก็ลูกแกสิจะลูกใคร นี่แก
ยังไม่รู้เหรอ...น่าจะไม่กี่เดือน”
“คุณแม่เข้าใจผิดอะไรหรือเปล่าครับ”
รื่นเริงเดินไปหยิบที่ตรวจการตั้งครรภ์ในกระเป๋าออกมายืนยันคำพูด ชี้ให้ลูกเขยดูด้วยว่าสองขีดนั่นปรากฏแปลว่าท้อง ชีวาตม์แทบล้มทั้งยืนมึนไปหมด ท่านแบมือขอเงินเป็นรางวัลตอบแทนที่บอกข่าวดี เขาหยิบเงินให้หมดกระเป๋าไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเท่าไหร่ รื่นเริงตาโตตื่นเต้นที่ได้เงินมากมายเดินยิ้มร่าออกไป ทิ้งให้ชีวาตม์ยืนช็อกอยู่ตรงนั้น ครั้นรวบรวมสติได้เขาขึ้นไปที่ห้องนอนพบว่ากิ่งคำหลับไปแล้วทั้งๆที่ไม่ได้อาบน้ำ
