ข้ามสีทันดร

“อ้อ แบบนี้นี่เอง ได้หลังเกาะใหม่แล้วสิไอ้แมงดา”

“พี่กิ่ง เมาก็กลับบ้านไป อย่ามาซี้ซั้วพูดอะไรแถวนี้”

นภางค์มองออกว่าเกิดอะไรขึ้นกับกิ่งคำและเอน ขอให้เขาไปเคลียร์กันที่อื่น ตนไม่ชอบให้ใครมาโวยวายในออฟฟิศ เอนรีบลากแขนกิ่งคำออกจากห้อง เธอขืนตัวไว้ไม่ยอมไป แต่เอนใช้กำลังลากออกไปที่รถของเธอจนได้ แล้วจับยัดใส่รถ ก่อนจะตามไปนั่งเบาะข้างคนขับ ต่อว่าเธอว่าจะบ้าไปแล้วหรือ เธอไม่เห็นว่าบ้าตรงไหนคนมาตามหาผัว แล้วบอกเรื่องที่ตัวเองท้องกับเขา

“เฮ้ย พี่อย่ามาซี้ซั้วพูดนะ พี่เองก็มีสามีอยู่แล้วจะมาโยนเป็นลูกผมได้ไง”

“ฉันไม่ได้นอนกับสามีมานานแล้ว” คำตอบของกิ่งคำทำเอาเอนถึงกับใบ้กิน...

ขณะที่กิ่งคำตระหนักแล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเอนมีเพียงยาเสพติด เงินและเซ็กซ์ ลำธารถือกล่องของขวัญเข้ามาส่งให้เงินยวงฝากต่อไปให้เดือนสิบที เขาโทร.หาก็ไม่ยอมรับสาย ไปหาที่ออฟฟิศก็ไม่ให้พบ เขาเลยไม่รู้จะเอาไปให้ได้อย่างไร เงินยวงฟันธงลองเป็นแบบนี้เท่ากับจบชัวร์ เขาคะยั้นคะยอให้เธอช่วยหน่อยไม่ได้หรือ เธอไม่เข้าใจเขาต้องการอะไรกันแน่ ทำเดือนสิบขนาดนั้นแล้วยังมีหน้าจะไปยุ่งกับเธออีก

“พี่รักเดือน พี่ไม่อยากเสียเดือนไป”

เงินยวงต่อว่าเขาว่าคิดได้เมื่อสาย เขาเสียเดือนสิบไปเรียบร้อยแล้วเพราะเธอเป็นแฟนกับเที่ยงวันไปแล้ว ลำธารอยากรู้ว่าเป็นแฟนกันตั้งแต่ตอนไหน เธองง

สำคัญด้วยหรือว่าตอนไหน

“สำคัญสิ สำคัญกับเธอด้วยไม่ใช่เหรอยวง อย่าบอกนะว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับคนไข้ของเธอคนนี้ เธอคงเข้าใจความรู้สึกของพี่สินะเพราะเราต่างสูญเสียคนรักด้วยกันทั้งคู่” พูดจบลำธารเดินจากไป เงินยวงน้ำตาไหลพราก อุตส่าห์ทำใจกับเรื่องเที่ยงวันได้แล้ว แต่พี่ชายตัวดีดันมาสะกิดแผลให้เปิด...

ฝ่ายรื่นเริงไปเจอที่ตรวจการตั้งครรภ์ของกิ่งคำโดยบังเอิญ เห็นมีขีดปรากฏขึ้นสองขีดแสดงว่าท้อง เธอดีใจมากรีบเก็บที่ตรวจนี้ใส่ถุงพลาสติกอย่างดี ถ้าชีวาตม์รู้ว่ากำลังจะมีลูกคงต้องเห่อแน่ๆถึงตอนนั้นเธอคง

ไถเงินเขาได้ง่ายขึ้น

ooooooo

เดือนสิบไม่อยู่ ไม่มีใครดูแลสกาวที่นอนซม

อยู่บนเตียง ดำเกิงเป็นห่วงจึงลงมือต้มข้าวต้มยกขึ้นไปให้ เห็นสกาวนอนหลับอยู่มีเส้นผมปรกหน้าเข้าไปเขี่ยออกอย่างทะนุถนอม เดือนสิบเข้ามาเห็นพ่ออยู่กับแม่ก็แกล้งทักว่าอยากได้อะไรหรือถึงเข้ามาในนี้ ดำเกิงเขินที่ลูกจับได้ว่ามาดูแลแม่แกล้ง

โวยกลบเกลื่อน

“ไปไหนมา แทนที่จะอยู่บ้านดูแลแม่แก มัวแต่ออกไปตะลอนๆ เอาข้าวให้แม่กินด้วย” พูดจบดำเกิงรีบออกจากห้อง เดือนสิบมองชามข้าวต้มแล้วอดยิ้ม

ไม่ได้ รู้สึกดีที่พ่อยังเอาใจใส่แม่...

กว่ากิ่งคำจะถึงบ้านตะวันตกดินไปแล้ว พยายามกดรีโมตเปิดประตูรั้วแต่มันไม่เปิด จึงต้องกดกระจกลงยื่นรีโมตออกมากดอีกครั้ง เที่ยงวันที่มาดักรออยู่

ปราดมาคว้ามือไว้ เธอตกใจร้องให้คนช่วยแต่เขาเอามือปิดปากไว้เสียก่อน เขาไม่ได้มาร้ายแค่อยากให้เธอช่วยตามหาน้องชายของเดือนสิบให้ รู้ไหมว่าดวลอยู่ไหน

“ฉันไม่รู้”