ข้ามสีทันดร

“มีงานด่วนครับที่กระทรวงเรียกตัวมา ขอโทษคุณน้าด้วยนะครับ วันนี้ผมมีธุระด่วนจริงๆ”

“ช่วงนี้คงยุ่งมากสินะคะหายหน้าไปซะหลายวันเลย” เชิญจิตไม่วายต่อว่า ยี่สุ่นแปลกใจเพราะคิดว่าที่มิถุนาไม่ค่อยได้มาที่นี่เพราะลำธารไปหาที่บ้านเสียอีก เขาอ้างช่วงนี้ยุ่งๆก็เลยไม่มีเวลา แล้วขอตัวไปทำงานก่อนทุกคนรอเขาอยู่ ลำธารไหว้ลาแม่ ป้าและเชิญจิตโดยไม่ปรายตามองมิถุนาแม้แต่น้อย เธออยากจะร้องกรี๊ดๆใส่หน้า แต่เชิญจิตจิกแขนลูกไว้เป็นการปรามไม่ให้ทำอย่างนั้น...

ในเวลาไล่เลี่ยกัน เอนพาดวลมาหาข้าวกินที่ศูนย์อาหารใกล้ห้องเช่า โชคไม่ดีเจอเฮียเปียวกับสมุนตามมาทวงหนี้ เอนไม่อยากให้ดวลรู้เรื่องที่ตัวเองเป็นหนี้ ไล่ให้ไปเดินเล่นก่อน ขอตนคุยธุระสักครู่ ดวลเป็นห่วงเพื่อนเพราะท่าทางเฮียเปียวไม่น่าไว้ใจ จึงเดินเตร่อยู่แถวนั้นไม่ไปไหนไกล

เอนขอผัดผ่อนหนี้ไปก่อน ตอนนี้งานน้อยเงินก็เลยหด เฮียเปียวเห็นพักก่อนเขาอู้ฟู่เหลือเกิน ตอนมีเงินทำไมไม่รีบเคลียร์ เขารับปากจะเคลียร์ให้แน่นอน ช่วงนี้เช็คยังไม่ออก เฮียเปียวเสนอให้เขาส่งยาให้เหมือนที่เคยทำ เอนทำอย่างนั้นไม่ได้ ตอนนี้เขาเริ่มมีชื่อเสียงกลัวคนจำได้ เกิดถูกจับขึ้นมาจะสาวไปถึงเฮียได้

“มึงขู่กูเหรอ”

“เปล่านะเฮีย เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมเคลียร์ให้แล้วกัน”

เฮียเปียวแนะนำในเมื่อเอนส่งยาเองไม่ได้ทำไมไม่หาคนอื่นทำแทน เขาไม่รู้จะไปหาใคร เฮียเปียวพยักพเยิดไปทางดวลที่ยืนเมียงๆมองๆมาทางเอนด้วยความเป็นห่วง...

ดวลกำลังอับจนหนทางอยากได้เงินเพื่อย้ายไปอยู่ที่อื่นไม่อยากยุ่งกับเพื่อนขี้ยาของเอน จะให้ทำงานอะไรก็ยอมหมด เข้าทางทันที เอนเสนอให้ทำงานเป็นเด็กส่งยา...

ขณะที่ดวลเริ่มถลำลึกจากผู้เสพกำลังจะกลายเป็นผู้ค้า กิ่งคำซื้อที่ตรวจการตั้งครรภ์มาลองตรวจด้วยตัวเอง ปรากฏว่าผลเป็นบวกเธอตั้งท้อง รีบโทร.หาเอน

“พรุ่งนี้ฉันไปหานะ...ไม่อยู่เหรอ จะไปไหน...งั้นฉันจะไปรอ มีเรื่องสำคัญจะคุย คือฉัน...” กิ่งคำยังไม่ทันบอกว่าตัวเองท้อง เอนวางสายไปเสียก่อน เธอโทร.กลับไปหาอีกครั้งคราวนี้เขาปิดเครื่องหนี

ooooooo

ลำธารรอจนแน่ใจว่ามิถุนากับเชิญจิตกลับไปแล้ว ถึงได้ยอมเข้าบ้าน แต่ต้องชะงักเมื่อเจอยี่สุ่นกับบุญหยาดนั่งรอท่าอยู่ เขารู้ว่าท่านทั้งสองรอเขาเรื่องอะไรพยายามเลี่ยงที่จะคุยด้วยอ้างเหนื่อยขอตัวไปอาบน้ำ ยี่สุ่นอยากรู้ว่าเขามีปัญหาอะไรกับมิถุนา ถึงได้ดูตึงๆใส่

“คุณแม่ครับ ผมไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ได้จริงๆครับ เขาไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเราคิดนะครับ ไม่ได้เป็นผู้ดีเรียบร้อยอะไรเลย พูดจาก็หยาบคายผมรับไม่ได้”

“ไม่จริง หนูนีน่าไม่ได้เป็นแบบนั้นแน่ๆ” บุญหยาดเถียงแทน ลำธารยังคงยืนกรานคำเดิมว่ามิถุนานอกจากจะวาจาหยาบคายแล้ว กิริยาท่าทางก็ไม่ต่างกันแล้วเล่าให้ฟังถึงตอนที่ไปเจอเดือนสิบ แล้วเธอไประรานทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไรให้ บุญหยาดถึงบางอ้อ ที่แท้ก็เป็นเพราะแม่คนนี้นี่เองก่อปัญหาได้ตลอด ยี่สุ่นเสียงเขียวใส่ นี่เขายังตัดเดือนสิบไม่ขาดอีกหรือ