ข้ามสีทันดร

“ขอบคุณนะครับคุณยศที่คุณยังรู้สึกสำนึกในความผิดที่ทำลงไป” เที่ยงวันจงใจว่ากระทบแม่หวังให้ท่านคิดได้ว่าทำอะไรกับดวลไว้บ้าง ก่อนจะผละจากไป...

ไม่ได้มีแต่รื่นเริงเท่านั้นที่ทักว่ากิ่งคำทรุดโทรม สราเองเห็นสภาพเพื่อนรักซึ่งไม่เจอกันนานมาออกกำลังกายที่ฟิตเนสก็ตกใจเข้ามาจับพุงที่ยื่นออกมาของเธอ

“อะไรวะแก หมู่นี้แกปล่อยตัวเกินไปหรือเปล่า น่าเกลียดมากพุงป่องอย่างกับคนท้อง”

กิ่งคำใจเสียแต่พยายามเก็บอาการเดินหนีไปที่ลู่วิ่ง เดินออกกำลังได้พักเดียวรู้สึกวิงเวียนต้องลงจากลู่วิ่ง เดินได้ไม่กี่ก้าวก็ทรุดฮวบ สราตกใจรีบวิ่งไปดู คนที่มาออกกำลังเข้ามาช่วยประคองกิ่งคำไปนั่งพักจนอาการดีขึ้น สราเห็นท่าทางเพื่อนแล้วทักว่าท้องหรือเปล่า

กิ่งคำต่อว่าเพื่อนว่าพูดบ้าๆจะท้องได้อย่างไร

“ท้องได้สิ แกมีผัวนะกิ่ง ไม่ใช่แม่ชี” คำพูดของสรายิ่งทำให้กิ่งคำใจคอไม่ดี นึกถึงชีวาตม์ขึ้นมาทันทีเธอกับเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยามานานมากแล้ว

ooooooo

ดวลตื่นขึ้นมาในสภาพปวดร้าวไปทั้งตัว คอแห้งผากรีบควานหาขวดน้ำมาดื่ม มองไปที่มุมห้องเห็นขี้ยาเพื่อนเอนสองคนนอนแผ่หรา เขาล้วงกระเป๋าหาซองยาเสพติดจะใช้มันบรรเทาอาการปวดร้าว แต่หาไม่เจอ ลุกไปดูที่ขี้ยาสองคนนั่นเจอซองยาของตัวเองตกอยู่ มันว่างเปล่า เขาโมโหมากเขย่าตัวทั้งคู่

“ของของกูอยู่ไหน มึงเอาของกูไป เอาของกูคืนมา”

ขี้ยาทั้งสองคนไม่พอใจหาว่าดวลงกทั้งที่มาอาศัยบ้านพวกตนอยู่จะรุมทำร้ายแต่เอนเปิดประตูเข้ามาเสียก่อน พวกนั้นเลยไม่กล้าทำอะไร...

เที่ยงวันรู้สึกผิดต่อครอบครัวของเดือนสิบจึงนำเรื่องที่แม่ของเขาใส่ความดวลว่าขโมยเงินมาแจ้งให้ทุกคนรับรู้ สกาวดีใจน้ำตาไหลที่ลูกไม่ได้เป็นหัวขโมยอย่างที่ใครๆกล่าวหา

“แต่มันก็มียา มันยังเล่นยาอยู่ แค่นี้มันก็เลวเต็มทีแล้ว” ดำเกิงยังตั้งแง่กับลูกตัวเองไม่เลิก เดือนสิบเถียงแทนน้องว่ามันคนละเรื่องกัน ตอนนี้น้องพ้นข้อกล่าวหาว่าเป็นขโมยแล้ว เราต้องตามหาและพาน้องกลับมาก่อนที่จะถลำไปมากกว่านี้ นอกจากฟันธงว่าดวลถลำลึกจนกู่ ไม่กลับแล้ว ดำเกิงยังหาเรื่องด่าว่าเดือนสิบว่าคนดีๆที่จะทำให้ชีวิตตัวเองสูงขึ้นดันไม่ชอบ กลับไปชอบเกลือกกลั้วกับพวกขยะสังคม

“พ่ออย่าพูดแบบนี้นะคะ คุณเที่ยงช่วยเรามาตั้งหลายครั้ง ช่วยจนตัวเองเดือดร้อน ถ้าไม่มีคุณเที่ยงป่านนี้เดือนจะเป็นยังไง”

แทนที่ดำเกิงจะสำนึกบุญคุณกลับหาเรื่องด่าว่าเที่ยงวันลามปามไปถึงชาติตระกูลอีกด้วย เขาไม่พอใจทำให้มีปากเสียงกัน ดำเกิงบันดาลโทสะปรี่จะชกหน้า เดือนสิบขวางไว้ถ้าพ่อโกรธก็ให้มาลงที่เธออย่าทำร้ายคนอื่น ดำเกิงแค้นมากที่ลูกออกโรงปกป้องเที่ยงวัน แต่ไม่กล้าทำอะไรลูกสาวคนโปรดได้แต่เดินปึงปังขึ้นข้างบน เที่ยงวันขอโทษเดือนสิบแทนแม่ของเขาด้วยที่ทำไม่ดีกับดวล และสัญญาว่าจะพาดวลกลับมาให้ได้...

ตั้งแต่มีปากเสียงกันวันนั้น ลำธารเลี่ยงที่จะไปเจอมิถุนาอ้างว่างานยุ่ง เธอไม่ยอมให้เขาหายหน้าไปเฉยๆ ชวนแม่บุกมาหาเขาถึงที่บ้าน ทั้งที่เป็นวันหยุด ลำธารกลับแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก บุญหยาดร้องทักแต่งตัวจะไปไหน มิถุนาอุตส่าห์แวะมาหา