ข้ามสีทันดร
ตอนที่ 10
“อาจจะถึงเวลาที่เราต้องปล่อยบ้านหลังนี้ไปแล้วนะคะพ่อ”
ดำเกิงไม่ยอมปล่อยเด็ดขาด จะต้องช่วยกันรักษาบ้านหลังนี้เอาไว้ เดือนสิบไม่เข้าใจจะรักษาไปเพื่ออะไรในเมื่อเราไม่มีเงินชำระหนี้ ไม่ช้าแบงก์ก็ต้องมายึดอยู่ดี ดำเกิงหนีไม่พ้นยกเรื่องเดิมๆขึ้นมาพูด ถ้าเดือนสิบได้แต่งงานกับลำธารเราก็ไม่ต้องมาลำบากกันแบบนี้ เราคงมีลู่ทางทำมาหากินกันบ้าง
“ทั้งๆที่เขาทำกับหนูแบบนี้เหรอคะ” เดือนสิบเริ่มของขึ้นที่พ่อพูดเอาแต่ได้ สกาวเห็นท่าไม่ดี กลัวเรื่องราวจะบานปลายรีบดันลูกให้เข้าห้อง ดำเกิงมองใบ notice สีหน้าเคร่งเครียดไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ooooooo
การส่งยาเสพติดเมื่อคืนทำเงินให้ดวลกับเอนเป็นกอบเป็นกำ เอนจึงชวนเพื่อนซี้ไปหาที่อยู่แห่งใหม่ บอกให้ดวลเก็บของ เขาจะไปรอข้างนอก พอพ้นประตูห้องเอนหยิบซองใส่ยาเสพติดขึ้นมาดู นึกถึงกิ่งคำขึ้นมาทันที คว้ามือถือขึ้นมาโทร.หา
กิ่งคำกำลังกินข้าวอยู่กับชีวาตม์เห็นสายเรียกเข้ามือถือตัวเองเป็นชื่อเอน รีบขอตัวขึ้นห้อง โกหกเขาว่า สราโทร.มา จ้ำพรวดๆเข้าไปรับสายในห้องนอน
“มีอะไร โทร.มาทำไม นึกว่าไม่โทร.หากันแล้วซะอีก”
เอนอยากเจอลูกเมียบ้างแต่ถ้ากิ่งคำไม่ว่างก็ไม่เป็นไร เธอรู้ว่าเขาไม่ได้พิศวาสเธอขนาดนั้น แต่ที่รับนัดเพราะอยากจะช่วยเที่ยงวันตามหาดวลและเธอเองก็อยากได้ยาเสพติดจากเอน ครั้นวางสายจากเขาเธอรีบโทร.หาเที่ยงวัน บอกสถานที่นัดพบกับเอนให้รู้
“งั้นกิ่งไปก่อนนะคะคุณเที่ยงแล้วคุณเที่ยงค่อยตามไป กิ่งไม่อยากให้เขาเห็นคุณเที่ยงมากับกิ่ง ตกลงตามนี้นะคะ...ไม่เป็นไรค่ะ กิ่งอยากทำ แล้วพบกันนะคะ” กิ่งคำวางสายแล้วรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยไม่รู้ว่าชีวาตม์แอบฟังอยู่ ได้ยินเต็มสองหูว่าเธอนัดพบกับเที่ยงวันก็เสียใจมาก...
ฝ่ายเที่ยงวันวางสายจากกิ่งคำ หันกลับมาอีกทีต้องชะงักเมื่อเจอแม่ยืนมองอยู่ เขาไม่กล้าสบตาด้วย เดินไปหยิบกุญแจรถ สวาทวิมลมองตามลูกที่เดินไปขึ้นรถอย่างเหนื่อยใจ...
ไม่นานนักกิ่งคำมาถึงห้องเช่าแห่งใหม่ของเอน โดยมีเที่ยงวันจับตามองอยู่ในรถตัวเองที่จอดห่างออกมา ครั้นจ่ายเงินค่ายาเสพติดให้เอนเรียบร้อย กิ่งคำขอตัวกลับ เป็นจังหวะที่ดวลเดินออกมาพอดี ถามเอนถึงของที่จะให้ส่ง เขาหยิบห่อของเล็กๆห่อหนึ่งส่งให้
“อ่ะนี่ วันนี้น้อยนิดนึงนะโว้ย เด็กวัยรุ่นน่ะ”
กิ่งคำเดินมาขึ้นรถสักพักดวลเดินออกมาเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างให้ไปส่งยังจุดหมายปลายทาง เธอยังไม่ทันจะออกรถ เที่ยงวันวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาเปิดประตูด้านข้างที่นั่งคนขับ ขอให้ช่วยตามดวลไปทีรถของเขาถูกรถคันอื่นจอดขวาง โดยไม่ฟังคำตอบรับหรือปฏิเสธ เที่ยงวันรีบก้าวขึ้นไปนั่ง กิ่งคำไม่มีทางเลือกจำต้องขับรถตามดวลไป เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ชีวาตม์กับยุพราเห็นโดยตลอด
ชีวาตม์ถึงกับน้ำตาไหล ยุพราเร่งให้ตามไป เขาส่ายหน้าไม่อยากไปเห็นภาพบาดตา แล้วโผกอดเธอปล่อยโฮ ครั้งนี้เธอไม่อาจผลักไสเขาได้อีก กอดตอบปลอบใจเขา...
