ไฟหิมะ
ตอนที่ 13
เที่ยงโผล่เข้ามาขัดจังหวะ คิมหันต์สบตาลูกน้องคนสนิทแค่นิดเดียวก็ชักปืนออกจากเอวแล้วเดินลิ่วไป ประเสริฐตกใจทำท่าจะตามแต่โดนเที่ยงพุ่งมาขวางไว้ด้วยสีหน้าดุดัน
หินกับติ๊ยายังจ้องกันอยู่ที่เดิม เธอร่ำร้องให้เขาปล่อย ถ้าไม่ปล่อยจะร้องให้คนช่วย
“คุณไม่มีทางร้องให้ใครช่วยได้”
“ทำไมฉันจะร้องไม่ได้”
“ก็เพราะผมจะจูบคุณ” หินจูบติ๊ยาทันที เธอสะบัดหน้าหลีกหนี พลันสายตาเหลือบไปเห็นเงาคิมหันต์สะท้อนในกระจกกำลังตรงมา เธอรีบพูดเสียงดัง
“ฉันจะร้องให้คุณคิมช่วย”
หินหยุดกึก คิมหันต์เองก็ชะงักแอบดูแอบฟังอยู่เงียบๆ
“ผมให้คุณห้าหมื่น จูบเดียวห้าหมื่น”
“ทุเรศ!!”
“ห้าแสน...นอนกับผมคืนเดียว...ห้าแสน”
คิมหันต์ลุ้นติ๊ยาจะว่าอย่างไร ปรากฏว่าเธอผลักไสและตบหน้าหินดังฉาดแล้วด่าซ้ำ
“แค่ห้าแสนกระจอก คุณคิมเขาให้พ่อฉันตั้ง 500 ล้าน น้ำหน้าอย่างคุณมีปัญญาแค่ห้าแสน ผู้หญิงคนไหนเลือกคุณมันก็ทั้งโง่ทั้งบ้าบัดซบ”
“ติ๊ยา...คุณเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ” หินครางเสียงแผ่ว
“ฉันไม่ได้เปลี่ยนไป แค่คุณรู้จักฉันมากขึ้นต่างหาก แต่ถึงฉันจะเปลี่ยนไปจริงๆมันก็ไม่เห็นจะน่าแปลกใจตรงไหน ทีคุณรตีเมียคุณยังเปลี่ยนใจไปรักคุณคิม ซึ่งฉันก็ไม่แปลกใจเลย เพราะคุณคิมมีดีกว่าคุณทุกอย่าง ยิ่งวันนี้...ดูสารรูปคุณสิ คุณอดีตผู้กองหิน ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือนหมาข้างถนนเหมือนอย่างที่พ่อฉันพูดไว้ไม่มีผิด”
“ติ๊ยา!!” หินแผดเสียงอย่างสุดทน
“ทีนี้จะปล่อยฉันไปได้รึยัง ถ้าฉันร้องให้คุณคิมช่วย คุณคิมต้องเล่นงานคุณหนักแน่”
“ขู่ผมเหรอ”
“ฉันไม่ได้ขู่ อย่าลืมสิว่าตอนนี้ฉันเป็นผู้หญิงของคุณคิมแล้ว”
หินตะลึงไม่อยากเชื่อที่ติ๊ยาประกาศตัวอย่างนั้น คิมหันต์สะใจ ปรากฏตัวออกมา
“ปล่อยคุณติ๊ยาเดี๋ยวนี้”
ติ๊ยาทำทีเพิ่งเห็นคิมหันต์ รีบผลักหินแล้ววิ่งไปหาเขา
“แกทำอะไรคุณติ๊ยา ฉันจะฆ่าแก” คิมหันต์จ่อปืนไปที่หินพลางเหลือบมองติ๊ยาแอบวัดใจว่าจะมีพิรุธหรือไม่ แต่เธอก็เล่นละครได้แนบเนียนฟ้องว่า
“เขาลวนลามฉัน เขาไม่ให้เกียรติคุณเลยค่ะคุณคิม”
“งั้นแกอย่าอยู่เลยไอ้หิน” คิมหันต์จะเหนี่ยวไก แต่ทันใดนั้นติ๊ยาโผกอดเขาแน่น ร้องห้ามไม่ให้ยิง “นี่มันอะไรกันคุณติ๊ยา คุณห้ามผมทำไม คุณยังรักมันอยู่ใช่มั้ย”
ติ๊ยานิ่งเงียบ เหลือบมองหินที่กำลังมองเขม็งมาที่เธอ
“ว่าไง คุณยังรักมันอยู่ใช่มั้ย” คิมหันต์คาดคั้น
“ไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่ได้รัก แล้วก็ไม่เคยรักเขา แต่ที่ฉันห้ามคุณก็เพราะฉันไม่อยากให้ตำรวจแห่มาที่นี่ และที่สำคัญไปกว่านั้นฉันไม่อยากให้คนอื่นอย่างเขามาตายในบริษัทของฉัน ก็แค่นั้นล่ะค่ะ”
หินนิ่งอึ้งเสียใจ คิมหันต์แสยะยิ้มพอใจแล้วหัวเราะร่า
“ฮ่าๆๆ นั่นสินะ จริงของคุณ คนกระจอกๆอย่างไอ้หินมันไม่มีค่าพอแม้แต่จะมาเป็นผีเฝ้าโกดังสินค้าของเราซะด้วยซ้ำ เอาล่ะ วันนี้ฉันเห็นแก่คุณติ๊ยา ฉันจะไม่ฆ่าแก แต่แกอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของฉันอีก...ไปครับคุณติ๊ยา ผมจะพาคุณไปเลี้ยงปลอบขวัญ”
คิมหันต์โอบติ๊ยาเดินออกไป หินมองตามหน้าเศร้า เจ็บปวดร้าวรานใจอย่างที่สุด
ooooooo
