ไฟหิมะ
ตอนที่ 13
เผือกสงสารน้ำที่เอาแต่ทำงานสลับกับมาเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาลจนไม่มีเวลาพักผ่อน วันนี้ก่อนน้ำจะไปซื้อมะม่วงเบาที่ตลาด เผือกชวนเธอไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าก่อน แต่โดนเธอปฏิเสธเสียงหลง
“ไม่เอา จะเที่ยวทำไม ตังค์ก็ไม่มีจะช็อปแช้ปอะไรกะเขา เสียเวลา เดี๋ยวต้องรีบไปเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาลอีก”
“ไม่ต้องรีบ มีเวลาว่างตั้งเยอะ น้านีย์ต้องไปกายภาพตั้งเป็นชั่วโมงไม่ใช่เหรอ ส่วนเรื่องไม่มีตังค์ช็อปแช้ปน่ะ ไม่มีก็ไม่เห็นจะเป็นไร”
“ไม่มีก็ไม่เห็นจะเป็นไร? แล้วไงยะ จะปล้นเอารึไงยะคุณผู้กองเผือก”
“บ้าสิ พี่หมายถึงไม่มีก็ไม่ต้องช็อป เพราะไม่ได้ชวนมาช็อป”
“เอ๊า! มาห้าง ไม่ชวนมาช็อปจะชวนมาทำไม”
เผือกไม่ตอบแต่ลากน้ำไปห้างสรรพสินค้าจนได้ โดยตรงดิ่งมาที่โซนเครื่องเล่น แต่น้ำก็ยังบ่นไม่เลิก
“อะไรเนี่ยพี่เผือก”
“ก็พี่เห็นน้ำเฝ้าน้านีย์ แถมยังต้องวิ่งรอกส่งมะม่วงเบากะปิโหว่จนแทบไม่ได้พักผ่อน พี่ก็เลยอยากพาน้ำมาคลายเครียดมั่งไง”
“บ้าเหรอพี่เผือก ทำยังกะน้ำเป็นเด็กๆไปได้ ของเล่นติงต๊อง น้ำไม่เล่น”
“น่า...ไหนๆก็มาแล้ว เล่นหน่อยนะ พี่เลี้ยงเอง”
“พี่เผือกเลี้ยงเหรอ”
“อือ...เลี้ยงน้ำ เลี้ยงหนม เลี้ยงข้าวด้วยก็ได้”
“ก็ได้ เล่นก็ได้ แต่แป๊บเดียวนะ”
น้ำนึกสนุกโดดเข้าไปเล่นเครื่องเล่นหลากหลายชนิดอย่างสนุกสุดเหวี่ยงจนลืมภาระที่หนักอึ้งไปชั่วขณะ โดยมีเผือกร่วมเล่นและคอยแหย่เย้ากันสนุกสนาน
บางช่วงสองคนใกล้ชิดกันมาก เผือกมีใจให้น้ำรู้สึกหวิวไหวแต่น้ำกลับกอดคอเผือกได้สนิทใจไม่มีเรื่องชู้สาว
ออกจากโซนเครื่องเล่น สองคนเดินกินไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อย น้ำเม้าท์มอยไม่หยุดปากอย่างมีความสุข
“อร่อยสุดๆไปเลย รสนี้ออกใหม่ไม่เคยกิน น้ำไม่ได้มาเดินห้างตั้งนานแล้ว ตั้งแต่แม่ป่วย”
“ไหนบอกไม่เอาๆ จะกลับ ไม่เล่น ไม่กิน”
“นี่กัดน้ำเหรอ ไม่กินก็ได้” น้ำงอนทำท่าจะขว้างไอศกรีมทิ้ง เผือกรีบประชิดจับมือเธอไว้จนหน้าแทบชนกัน แล้วเกิดมีอาการอึ้งๆไปด้วยกัน คราวนี้น้ำแอบเขินรีบผละออกทำเป็นดุใส่
“พี่เผือก เบาๆก็ได้ นี่น้องนะไม่ใช่ผู้ร้ายค้ายา”
“เออๆ โทษที มันเคยตัวน่ะ”
“กลับกันหรือยังล่ะ”
“อ้าว ไม่กินข้าวก่อนเหรอ”
“ไม่ล่ะ ต้องไปตลาดอีกไง เดี๋ยวแม่รอ” ว่าแล้วน้ำเดินนำลิ่วไป เผือกรีบก้าวตามต้อยๆ
ooooooo
