ไฟหิมะ
ตอนที่ 13
ที่โรงพยาบาล น้ำถือถุงขนมเดินลิ่วมาใกล้จะถึงห้องสุนีย์อยู่แล้ว จู่ๆเผือกโผล่มาดึงเธอไว้
เล่นเอาเธอตกใจร้องลั่น
“ว้าย...พี่เผือก ทำไมมาอยู่ตรงนี้ ไม่เข้าไปในห้อง”
“พี่แวะมาแป๊บเดียว พี่รีบ”
“รีบอีกคนแล้ว เบื่อพวกคนรีบๆ คราวก่อนพี่หินมาก็รีบ คราวนี้ก็พี่เผือกอีกคน จะรีบอะไรนักหนา ไหนๆมาแล้วก็เข้าไปหาแม่ก่อนสิ ไปให้แม่ด่าซะหน่อยจะได้หายเหงา”
“โห...ขอบใจนะ เมื่อกี้พี่แอบดูแล้วน้านีย์หลับ เลยไม่อยากเข้าไปกวนแก”
“อ้าว มานี่ไม่มาเยี่ยมแม่แล้วจะมาเพื่ออะไร”
“ก็มาหาน้ำไง...ก็จะมาบอกน้ำ แล้วก็ฝากขอโทษน้านีย์ด้วย คือที่หน่วยเรียกตัวด่วน พี่ไม่รู้ว่าจะกลับออกมาทันรับน้านีย์กลับบ้านรึเปล่า”
“โธ่เอ๊ย เรื่องแค่นี้เอง...ไม่เป็นไรหรอกพี่เผือก น้ำพาแม่กลับบ้านเองได้ เผลอๆถ้าพี่หินงานไม่ยุ่งคงมาพาแม่กลับบ้านเองด้วยแหละ”
“จริงเหรอ ไอ้หินบอกว่ามันจะมารับน้านีย์กลับบ้าน?”
“เปล่า น้ำเดาเอา อีกอย่างนะ...พี่หินเขาต้องมาเคลียร์ค่าใช้จ่ายด้วย”
“เออจริง”
“อ้าว นี่ยังไงเนี่ย เพื่อนรักกันไม่ได้คุยกันเลยหรือไง ถึงต้องมาถามน้ำ”
“อ๋อ...ช่วงนี้ต่างคนต่างยุ่งน่ะ เลยไม่ค่อยได้คุยกัน”
“ก็จริง ไม่รู้พี่หินจะยุ่งอะไรนักหนา เดี๋ยวนี้ไม่โผล่มาแกล้งน้ำเลย คิดถึงชะมัด”
เผือกมองน้ำที่บ่นหาพี่ชายด้วยสีหน้าเป็นกังวล หวั่นใจเหลือเกินหากเธอรู้ว่าหินทำงานให้พวกมาเฟียจะผิดหวังและเสียใจแค่ไหน
เวลาเดียวกันนั้นหินมุ่งมั่นออกกำลังฟิตร่างกายและซ้อมชกมวยกับลูกน้องภาสกร รวมทั้งฝึกสอนการต่อสู้ให้ทุกคนด้วยเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับทำงานใหญ่ โดยที่ภาสกรจับตามองอยู่เงียบๆด้วยความพอใจ
ooooooo
ออกจากห้องนลินด้วยความงุนงงสงสัย ติ๊ยาเดินไปเจออุไรและสอบถามจนรู้ว่าคิมหันต์อยู่ในห้องทำงาน เธอมุ่งหน้าไปทางนั้นแต่นึกไม่ถึงว่าจะได้ยินเขาคุยกับเที่ยงเรื่องของพ่อเธออย่างดูถูกดูแคลน
“แล้วเรื่องไอ้ประเสริฐล่ะว่าไง”
“ลอตที่แล้วลูกค้าพอใจมากครับนาย สินค้าครบถ้วนไม่มีอะไรเสียหายเลย”
“ดีมาก ไอ้นี่ถือว่าเชื่องไม่แว้งกัดเหมือนอย่างไอ้กร”
“มันจะกล้าได้ยังไงครับในเมื่อนายถือไพ่เหนือมัน มีทีเด็ดไว้ขู่มันขนาดนี้”
“ทีเด็ด ฮ่าๆๆ ไอ้ประเสริฐนี่มันโง่สุดๆ หลอกง่ายยิ่งกว่าเด็กอมมือ กะอีแค่คลิปโง่ๆตื้นๆ มันกลัวขี้แตกขี้แตน ทุเรศจริงๆว่ะ”
สองคนขำกันใหญ่ ติ๊ยาแอบฟังโกรธมาก ขยับตัวโดนแจกันแถวนั้นล้มลง สองคนในห้องหันขวับมาทางประตูทันที
