ไฟหิมะ
ตอนที่ 13
ค่ำแล้ว ประเสริฐเดินงุ่นง่านรอคอยการกลับมาของลูกสาวที่ยังไร้วี่แวว สารภีเองก็เป็นกังวลไปด้วยบ่นเป็นหมีกินผึ้งว่าป่านนี้ทำไมคุณหนูติ๊ยังไม่กลับทั้งที่คุณท่านกลับมานานแล้ว คุณหนูไปช่วยคุณท่านทำงานยังไงทำไมถึงกลับมาไม่พร้อมกัน
“สารภี...หยุดบ่นหยุดถามได้มั้ย แค่นี้ฉันก็เครียดมากพออยู่แล้ว”
“ก็สารภีเป็นห่วงคุณหนูนี่คะ”
“เธอเป็นห่วงคนเดียวที่ไหนล่ะ ฉันเองก็เป็นห่วงลูกสาวฉันใจจะขาดอยู่แล้ว”
ติ๊ยากลับมาพอดี ประเสริฐรีบไปซักถามว่าคิมหันต์ทำอะไรลูกหรือเปล่า
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ติ๊ไปทานข้าวกับคุณคิมมาแค่นั้นเอง พ่อไม่ต้องห่วง”
“จะห้ามไม่ให้พ่อห่วงได้ยังไง เชื่อพ่อนะลูก พอแค่นี้ หยุดแค่นี้ ต่อไปนี้ไม่ต้องไปที่บริษัทพ่ออีกแล้ว”
“ติ๊เริ่มแล้ว...มันหยุดไม่ได้แล้วค่ะพ่อ” ติ๊ยาเดินขึ้นชั้นบน ประเสริฐกลัดกลุ้มทุกข์ใจ สารภีไม่เข้าใจแต่เป็นห่วงนายสาวรีบจัดแจงนำน้ำส้มตามขึ้นไป
ติ๊ยาเข้าห้องนั่งลงหน้ากระจก พูดพึมพำอย่างเศร้าใจ “ฉันขอโทษนะคะคุณหิน ฉันยังเป็นติ๊ยาคนเดิม ฉันยังรักคุณไม่เคยเปลี่ยน และฉันก็ยังรอคุณเสมอ คุณต่างหาก...คุณจะรอฉันได้รึเปล่า”
สารภีเคาะประตูเรียกก่อนจะเปิดเข้ามาพร้อมแก้วน้ำส้ม ติ๊ยาขอบคุณแต่บอกให้วางไว้ก่อน ตอนนี้ตนยังไม่อยากกิน สารภีทำตามแล้วมาเลียบๆเคียงๆถามคุณหนูว่าเป็นอะไรไป
“เป็นอะไร ติ๊ก็เป็นติ๊”
“ไม่จริงค่ะ คุณติ๊ไม่ได้เป็นคุณติ๊ ตอนนี้คุณติ๊ไม่ได้เป็นคุณหนูติ๊คนเดิมของพี่สารภีแล้ว คุณหนูเปลี่ยนไปมากเลยรู้ตัวไหมคะ”
“อีกคนแล้ว พูดแบบนี้อีกคนแล้ว”
“ใครเหรอคะที่พูดเหมือนพี่สารภี”
ติ๊ยานึกถึงหินที่พูดคำนี้ แล้วอดรำพึงออกมาไม่ได้ว่าตนไม่ได้เปลี่ยนไป
“เปลี่ยนสิคะ คุณติ๊คนเดิมของพี่สารภีน่ะน่ารักใจดี ขี้เล่นเป็นกันเอง ครื้นเครงเฮฮา แต่ว่าคุณติ๊คนนี้...”
“ทำไมคะ คุณติ๊คนนี้ทำไม”
“ก็นั่นน่ะสิคะ ทำไมคะ ทำไมคุณติ๊ถึงต้องทำขนาดนี้คะ”
“ติ๊ทำอะไร”
“ก็นั่นน่ะสิคะ คุณติ๊กำลังทำอะไรอยู่...อย่าว่าพี่สารภีสาระแนเลยนะคะ แต่พี่สารภีเลี้ยงคุณติ๊มาตั้งแต่ตีน เอ๊ย! เท้าเท่าฝาหอย มีเหรอพี่สารภีจะไม่รู้ พี่สารภีรู้แน่ว่าคุณติ๊กำลังคิดจะทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับไอ้คุณคิม แต่ที่พี่สารภีไม่รู้ก็คือคุณติ๊จะทำอะไร”
สารภีพูดไปแล้วนิ่วหน้างงๆ ถามติ๊ยาว่าฟังรู้เรื่องไหม ขนาดตนพูดเองยังงงเอง
“เอางี้นะคะ เอาเป็นว่าอย่าทำเลยค่ะ พี่สารภีขอร้อง ถึงพี่สารภีจะเป็นคนอื่น เป็นแค่แม่บ้าน เป็นแค่พี่เลี้ยง แต่พี่สารภีก็รักและเป็นห่วงคุณติ๊ที่สุดในชีวิต พี่สารภีขอร้อง”
“ติ๊ขอบคุณพี่สารภีมากนะคะที่รักและเป็นห่วงติ๊ ติ๊ก็รักพี่สารภีมากนะ ติ๊ไม่เคยคิดว่าพี่สารภีเป็นคนอื่น ถ้าพี่สารภีรักติ๊ ต้องอย่าห้าม พี่สารภีต้องเอาใจช่วยติ๊ เพราะสิ่งที่ติ๊กำลังทำอยู่เพื่อพวกเราทุกคน เพื่อพ่อ เพื่อติ๊ และก็เพื่อพี่สารภี ติ๊ต้องการจะกู้ศักดิ์ศรีของพวกเรากลับคืนมาให้ได้ค่ะ”
ติ๊ยามุ่งมั่นมาก สารภีนิ่งไปอย่างอ่อนใจ
ooooooo
