ไฟหิมะ
ตอนที่ 13
“จะไปลำบากลำบนทำไมให้เสียเวลา ก็ยอมผมเป็นของผมซะ ผมจะยกหนี้ให้”
ติ๊ยานิ่งอึ้ง แต่แล้วเสียงภาสกรดังขึ้นจนเธอสะดุ้ง คิมหันต์กลับลอบยิ้มสาสมใจเมื่อเห็นหินก้าวตามภาสกรมาด้วย
“ไฮ! โอ้มายก้อด...ซอรี่ นี่ฉันเข้ามาขัดจังหวะแกรึเปล่าวะ”
“ไม่เป็นไรโว้ย เรามันคนกันเอง ยิ่งบอดี้การ์ดคนใหม่ของแกยิ่งกันเองสุดๆ จริงไหมวะหิน”
หินนิ่งไม่ตอบ ติ๊ยาประหลาดใจเมื่อรู้ว่าหินเป็นบอดี้การ์ดให้ภาสกร
“แล้วไง ที่ให้ลูกน้องแกโทร.ตามฉันให้รีบมานี่จะให้มาดูแกกำลังฟีเจอริงกับคุณคนสวยแค่นี้เหรอ”
“ไม่ใช่แค่นี้ ฉันมีธุระจะคุยกับหุ้นส่วนน่ะสิ ไปๆ เราไปคุยกับคุณประเสริฐทางโน้นดีกว่า อ้อ แค่ฉันกับแก คนอื่นไม่เกี่ยว”
ภาสกรตกลงตามคิมหันต์ต้องการ เขาบอกหินให้รออยู่แถวนี้ หินรับทราบแล้วยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ท่าทีเขาไม่ได้สนใจไยดีติ๊ยาสักนิดเดียว ติ๊ยาอึดอัดคับแค้นใจเดินลิ่วออกไปโดยมีสายตาคมกริบของเที่ยงจับจ้อง
ติ๊ยาเดินมายืนสะกดอารมณ์อยู่มุมหนึ่ง หันรีหันขวางเห็นตู้น้ำก็กดใส่แก้วมาดื่มอั้กๆ ทรุดลงนั่งพึมพำอย่างไม่เข้าใจ
“นี่มันอะไรกัน คุณหินมาเป็นบอดี้การ์ดให้คนอย่างนายกรนั่นได้ยังไง”
“ทำไมจะไม่ได้” หินส่งเสียงมาด้านหลัง ติ๊ยาสะดุ้งลุกพรวดจะเลี่ยงไปแต่หินปราดมาสกัดไว้
“คุณจะทำอะไร หลีกไปนะ”
“ไม่หลีก...ทำไม? ผมมันน่ารังเกียจใช่มั้ย”
“ใช่ คุณมันน่ารังเกียจ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะเห็นแก่เงินจนยอมมารับงานสกปรกๆแบบนี้”
“แล้วไง คุณมันสะอาดนักเหรอ คุณมันก็เป็นผู้หญิงหน้าเงิน เห็นแก่เงิน ยอมให้เงินซื้อได้ทุกอย่างแม้กระทั่งหัวใจ”
ติ๊ยาสาดน้ำใส่หน้าหินพร้อมสั่งเขาให้หุบปาก หินไม่พอใจกระชากเธอมากดไว้กับผนัง
“ปล่อย!! จะทำอะไรฉัน ฉันบอกให้ปล่อย”
“ไม่ปล่อย”
สองคนจ้องหน้ากันในระยะใกล้มาก เที่ยงแอบดูอยู่รีบผละออกไปทันที
ooooooo
ที่ห้องทำงานประเสริฐ...ภาสกรกับคิมหันต์สนทนากันต่อหน้าประเสริฐที่นั่งหน้าเครียดด้วยความไม่สบายใจ
“คุณคนสวยมาช่วยแด๊ดดี้ทำงาน มันมีซัมติงรึเปล่า เอาดีๆนะเว้ย ถ้าคุณคนสวยของแกมาขวางทางงานของฉันล่ะก็...ฉันไม่เอาไว้นะเว้ย”
“แน่นอนเพื่อน ฉันก็ไม่เอาไว้เหมือนกัน”
“คุณคิม!” ประเสริฐแสดงออกไม่พอใจที่คิมหันต์พูดหนักแน่นอย่างนั้น
“ใจเย็นคุณประเสริฐ ผมเองก็ไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำอะไร งานนี้คนที่จะชี้ชะตาคุณติ๊ยาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน มันขึ้นอยู่กับความจริงใจของคุณติ๊ยาเองนั่นแหละ”
“หมายความว่ายังไง”
