บ่วงสไบ
ตอนที่ 15
ในขณะที่เทพหยิบสไบสีดอกตะแบกขึ้นมากอดพร่ำบอกว่าจะไม่ยอมให้คนใจร้ายทำลายสไบอีก มิ่งเดินมา ตกใจที่เห็นว่าผีพุดจีบหลุดจากบ่วงสไบแล้ว
เทพถือสไบเดินกลับเรือน ได้ยินเสียงผิดปกติจึงหันมอง เจอมิ่งกำลังจะฟันด้วยดาบ เทพหลบทันแล้วต่อสู้ป้องกันตัว
“มิ่ง...เอ็งเกลียดชังข้าเรื่องใด ถึงต้องฆ่าแกงข้า”
“เอ็งไล่ข้า ข้าไม่ยอมไปไหน ข้าจะเป็นเจ้าเรือน!” มิ่งฟันแขนเทพล้มลงแล้วเหยียบอก
“เอ็งเจ็บแค้นเพียงข้าไล่เอ็งจากเรือน?”
“แค้นข้ามันฝังอกมานานแล้ว เอ็งอ้างเป็นเกลอ แต่เอ็งได้ทุกสิ่งเหนือข้า...คุณย้อยคุณอัฐยกเอ็งเป็นลูก แต่ข้าต้องเป็นขี้ข้ารับใช้เอ็ง”
“ข้าไม่เคยข่มเหงน้ำใจเอ็ง ข้าช่วยเหลือเสมอมา...”
“แต่ข้าก็อยู่ต่ำกว่าเอ็ง ซ้ำหนัก พอสิ้นคุณย้อยคุณอัฐ เอ็งยังได้ฐานะเป็นลูกบุญธรรมคุณหลวง ร่ำเรียนจากเมืองนอกมีศักดิ์เป็นถึงคุณหลวง ไอ้เทพ...ข้ามาเรือนนี้เพื่อกำจัดเอ็ง ข้าชอบนังแก้ว มันก็มีใจให้เอ็ง นังพุดจีบตกกระไดพลอยโจนได้ชื่อเป็นเมียข้า มันก็ถวิลหาเอ็ง เอ็งเกิดมาเป็นมารขวางทางข้าเสียทุกเรื่อง สิ้นเอ็ง...ข้าก็สมหวัง” มิ่งเงื้อดาบจะฟัน
ด้านแก้วขอร้องผีพุดจีบยกโทษ ขอชีวิตเพื่ออยู่ดูแลลูกไม่อยากให้ลูกเป็นกำพร้า พุดจีบสวนให้เลิกเอาเลือดเนื้อเชื้อไขมาอ้าง เพราะตนซึ่งเป็นพี่สาวยังฆ่าได้อย่างโหดเหี้ยม
“พี่พุดจีบ...ฉันรักลูกฉันมาก...”
พุดจีบผละออกห่าง แก้วดีใจคิดว่ายอมปล่อย แต่แล้วพุดจีบกลับกราดเกรี้ยวหนักกว่าเดิม
“เอ็งไม่เคยรักลูก! เอ็งไม่รักใครนอกจากตัวเอง อีคนเห็นแก่ตัว!”
พุดจีบจะเล่นงานแก้วแต่แล้วรับรู้ได้ว่าเทพกำลังโดนมิ่งทำร้าย จึงหายวับไป
มิ่งเงื้อดาบจะฟันต้องตกใจ เมื่อเห็นหน้าผีพุดจีบแทนหน้าเทพ จึงร้องลั่นถอยออก ผีพุดจีบก้าวตาม เทพเห็นพุดจีบอีกครั้งก็ดีใจมาก แต่เธอกำลังจะเล่นงานมิ่งที่ฟาดฟันดาบใส่ เทพร้องเรียก เธอหันมองเห็นเขาบาดเจ็บที่แขนก็เข้ามาดูแลปล่อยมิ่งหนีไป เทพดีใจพร่ำถาม
“น้องพุดจีบ น้องยังไม่ละไป”
“หมอผีใจชั่วสะกดวิญญาณไว้กับสไบแล้วฝังดิน น้องหลุดพ้นมนตร์เพราะหนูมะลิช่วยน้อง”
เทพบอกว่ามะลิลูกตน พุดจีบส่ายหน้าแต่ไม่อาจแจ้ง พลันเห็นเลือดที่แขนเขาไหลก็ร้องเรียกให้คนมาช่วย เสียงเธอกังวานก้องพร้อมลมพัดแรง
ooooooo
