บ่วงสไบ

แก้ววิ่งหนีไปที่หลุมศพแม่อิ่ม กรีดร้องให้แม่ช่วย เอามือขุดดินลงไปจนเล็บเยินเปิดเปิง ครั้นเจอกระดูกกับเศษผ้านุ่งก็สติแตกร้องหาแม่ลั่นไปหมด แม่อยู่ไหน มาช่วยลูกด้วย...

เทพนั่งสมาธิอยู่ในห้องพระ เห็นภาพหญิงร่ายรำในอดีตรบกวนสมาธิ พยายามเพ่งมองว่าเป็นใครแล้วเธอก็หันมาจ้อง จึงรู้ว่าแก้วนี่เองที่ติดตามเขาทุกภพชาติ

ทางด้านแก้วที่ร้องไห้ฟูมฟายให้แม่มาช่วย พลันเห็นผีหลายตน ทั้งเหม มิ่ง อบ และเรียมก้าวย่างเข้าหาก็หวาดกลัวลงไปซ่อนตัวในหลุมที่ตัวเองขุดไว้และใช้มือกอบดินกลบจนมิดหน้ามิดตาหวังไม่ให้ผีเห็น แต่ กลับกลายเป็นทำให้ตัวเองหมดอากาศหายใจขาดใจตายในหลุมนั้น

อยู่กับฉ่ำมารายงานเทพว่าแก้วหนีออกทางหน้าต่างแล้วไปพบศพนอนตายในหลุมอิ่ม ทั้งเทพและเจิมใจหาย กล่าวอโหสิกรรมให้...

วันเวลาผ่านไปเทพมอบความรักและเลี้ยงดูมะลิอย่างลูกที่แท้จริง มะลิถอดแบบมาจากพุดจีบ ชอบร้อยมาลัยและเข้าวัดทำบุญฟังเทศน์

“คุณพ่อเจ้าขา...มาลัยของลูกงามไหมเจ้าคะ”

“งามจ้ะ...”

“ลูกจะนำไปถวายพระให้แม่แก้วหอมกลิ่นดอกมะลิเจ้าค่ะ”

เทพยิ้มพอใจที่มะลิมีจิตใจเป็นกุศลคิดทำบุญให้แก้ว เขาจูงมือหนูน้อยไปวัดโดยมีเจิมและพวกบ่าวเดินตาม เมี้ยนพาตัวมายืนรอขอไปร่วมทำบุญด้วย เทพยิ้มยินดี อยู่และฉ่ำช่วยกันประคองเมี้ยนลงเรือ

ทุกคนรักและเอ็นดูมะลิมาก นับวันหนูน้อยที่เรียบร้อยอ่อนหวานซึ่งถอดแบบมาจากพุดจีบทุกอย่างก็ทำให้ทุกคนในเรือนใหญ่หลังนี้กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง...เลิกสะพรึงกันเสียที!

ooooooo

–อวสาน–