บ่วงสไบ

แก้วเดินหงุดหงิดกลับเข้าห้อง ต้องตกใจเมื่อเจอเหมนอนสูบยาอยู่บนเตียง เหมพูดยิ้มเย้ยว่าแค่กลอนประตูจะคลายยากอย่างไร แก้วรีบดันเหมให้กลับออกไปเกรงใครมาเห็นจะเป็นเรื่อง

“เอ็งเคยร้องขอให้ข้าช่วยเอ็งปราบนังผี เอ็งจะยกเงินยกทองให้ข้าเสวยสุข นังผีถูกสะกดวิญญาณ ไม่ข้ามเดือนเอ็งก็ลืมคำ” เหมดันตัวแก้วชิดฝาห้อง

“ฉันไม่ลืมคำดอก ฉันจะเอาเงินเอาทองให้พี่จ้ะ” แก้วดันเหมออกแล้วเดินไปหยิบทอง

เหมคว้าชายสไบแก้วมาหอมแล้วตามไซ้ซอกคอ ก้มมาจนถึงท้อง “ลูกเอ็ง ดิ้นหนีตาย คงกลัวข้าผ่าท้องปลุกเสกเป็นผีกุมารทอง”

แก้วรีบร้องขอ “พี่เหมอย่าทำอะไรลูกฉัน ฉันจะจัดหาทุกอย่างให้พี่”

เหมแย็บว่าคงรู้เขาต้องการอะไร แก้วพยักหน้า เขาจึงบอกว่าจะไปรอที่กระท่อมป่าช้า แก้วถอนใจเฮือกรู้ว่าเขาต้องการให้หาหญิงไปสังเวย

เหมเดินออกจากห้องแก้ว มองไปยังอบที่กำลังคุมบ่าวเก็บดอกไม้ใกล้เรือน แก้วเห็นสายตาเหมก็คิดบางอย่างได้ว่า เหมพึงพอใจในตัวอบ...

แก้ววางแผนชวนอบเอาถาดใส่ยาสูบและอาหารคาวหวานไปให้เหมเซ่นไหว้ผี อบบ่นอุบไม่อยากเจอหน้าเหม ให้ใช้บวบกับดีไป แก้วสวน

“พวกมันปากพล่อย เอาความลับไปโพนทะนาทั่วเรือน”

“เอ็งสั่งไอ้มิ่งผัวเอ็งมาก็ได้”

“น้าย้ำไม่ให้ฉันไปไหนกับมัน น้าเลิกบ่นน่า เอาของไปเซ่นไหว้ผีแล้วก็เร่งกลับ”

ระหว่างนั้น เทพยังอยู่ในมนตร์ของแก้ว ออกจากห้องมาถามเจิมกับเรียมเห็นแก้วไหม เจิมกับเรียมไม่เห็นให้ไปถามบวบกับดี ทั้งสองก็ไม่เห็นเช่นกัน เจิมแย็บถามว่าเรียกหาแก้วทำไม

“ฉันเป็นห่วงแก้ว ท้องเริ่มโตวันโตคืน ฉันไม่อยากให้ออกไปไกลหูไกลตา”

ทั้งเจิมและเรียมเข้าใจ เทพขอร้องเรียมให้ตามแก้วให้ที เจิมมองอย่างกังวลใจเพราะรู้ว่าเรียมจงเกลียดจงชังแก้ว แต่จำต้องรับคำ...พอเดินลงเรือน เจิมเข้ามาชื่นชมที่เรียมละความโกรธได้ เรียมพูดด้วยความรู้สึกแท้จริง

“ข้าช่วยเพราะเห็นแก่คุณเทพ สิ้นคุณหนูก็มีเพียงคุณเทพที่ข้าบูชา...”

“สิ่งที่เอ็งทำล้วนดีงาม เราเกิดมาเป็นบ่าวรับใช้ ก็จงทำหน้าที่ให้สมบูรณ์ การทำหน้าที่คือการปฏิบัติธรรม”

บวบกับดีฟังอยู่ด้วยก็คิดตาม อยากจะทำให้ได้บ้าง เจิมยินดีหนุนนำให้ทั้งสองเข้าถึงธรรมะ เมื่อทั้งสองอาสาช่วยงานที่จะเข้าถึงธรรม เจิมก็บอกว่า...ให้ไปล้างกระโถน ทั้งสองทำหน้างงๆนี่หรือทำให้เข้าถึงธรรม แต่ก็ไม่ปฏิเสธ

ooooooo

แก้วเดินนำอบมาถึงหน้ากระท่อมก็ร้องขึ้นว่าปวดท้องจะไปเวจ ให้อบเอาของเข้าไปให้เหม อบจะรอแต่แก้วอ้างว่าเหมต้องบูชาก่อนเพล อบจำต้องนำของเข้าไป

เมื่ออบดันประตูเข้ามา เห็นเหมเปลือยท่อนบนเคลือบตัวมันกำลังทำพิธีลงน้ำมันที่หน้าผากก็รู้สึกใจสั่นกับรูปร่างกำยำของเขา รีบออกปากว่าจะวางของไว้ตรงนี้ เหมสั่ง

“เอ็งต้องเอามาวางบูชาผีด้วยตัวเอง”

อบจำต้องคลานเข่าเอาพานไปวางหน้าหิ้งบูชา แล้วถอยออกจะกลับ เหมจับมืออบไว้พร้อมพูดว่า

“เอ็งมาได้ถูกที่ถูกเวลา...ข้ากำลังทำพิธีลงน้ำมันมหาเสน่ห์ ข้าจะลงนะให้เอ็ง”

“ไม่ต้องดอก ข้าแก่แล้ว ไม่เอาผัวมากวนใจ”