บ่วงสไบ

เหมชักมีดหมอออกมาเตรียมสู้ เสียงผีหัวเราะดังก้องรอบทิศ ปรากฏร่างเธอเรียงรายเข้าล้อมเหม แต่พอเหมปักมีดหมอลงพื้น เกิดไฟลุกไหม้ร่างพุดจีบที่ยืนอยู่มุมหนึ่ง เหมหัวเราะสะใจ บุญตกใจที่คุณหนูเสียที...ไฟโหมรายล้อม พุดจีบร้องปวดแสบปวดร้อน

พวกเมี้ยนเกาะกลุ่มกันเดินออกจากโรงครัวด้วยความกลัว พลันเห็นแก้วเดินมากับเทพก็แปลกใจ ทำไมเทพถึงยอมไปกับแก้ว ทุกคนอยากรู้ว่าจะไปไหน

แก้วพาเทพมาที่ต้นไม้ใหญ่ที่เหมทำพิธี อยู่กับฉ่ำวิ่งมาเห็นเทพก็รีบรายงานว่าเหมกำลังทำลายวิญญาณคุณหนู ให้เทพเร่งไปขวาง แต่เขากลับหันมาพูดว่า

“พวกน้ากลับเรือนซะ...” ทั้งสองรีบบอกว่าพวกเขาไม่เจ็บจะไปช่วย “พวกน้าอย่าขัดคำสั่งฉัน รึต้องให้ฉันตะเพิดไล่!...พวกน้าเฝ้าอยู่ทางนี้อย่าให้ใครเข้าไปวุ่นวายข้างใน”

อยู่กับฉ่ำแปลกใจแต่ไม่กล้าขัดคำสั่ง และยิ่งประหลาดใจที่เห็นแก้วควงแขนเทพเดินไป

“คุณเทพคิดการใด เปิดทางไอ้หมอผีทำร้ายคุณหนู” ฉ่ำมองอย่างสงสัย

“พวกน้าคิดมากก็ป่วยการ อยู่โยงเฝ้ายามตามคำสั่งเถอะ” มิ่งเตือนทั้งสองก่อนจะตามไป

พวกเมี้ยนวิ่งเกาะกลุ่มมา อยู่กับฉ่ำห้ามแต่ไม่มีใครฟังจึงพากันวิ่งตามพวกแก้วไปด้วย...

ผีพุดจีบอยู่ในวงไฟอาคมของเหม เห็นเหมบริกรรมคาถาจะสะกดวิญญาณทำลายสไบก็เพ่งพลังทั้งหมดที่มีทำให้ลมแปรปรวนใหญ่อีกครั้ง...แก้วเห็นฟ้าร้องก็เร่งเทพให้รีบเดิน ฝนตกลงมาทำให้ไฟอาคมดับ บุญดีใจที่คุณหนูรอด ผีพุดจีบคำรามทวงสไบคืนจากเหม เขาท้าให้เธอเข้ามาเอา ผีพุดจีบโกรธเดินตรงไปหา แต่พอยื่นมือผ่านเขตสายสิญจน์ก็เกิดไฟลุกไหม้มือ เธอทนเจ็บปวดจับสายสิญจน์กระชากออกทำลายพิธี

แก้ว เทพและมิ่งวิ่งมาถึง แก้วตะโกนบอกเหมให้เผาสไบฆ่าผีให้ดับ เหมรีบเป่ามนตร์ใส่สไบทิ้งลงในกระถางดินตรงหน้า เกิดเปลวไฟลุกพึ่บ พุดจีบเพ่งมองสไบกระชากมาอยู่ในมือ แก้ว เหมและมิ่งตกใจ แก้วย้ำให้เหมฆ่าผี

“อีแก้ว! เอ็งนั่นแหละที่ต้องตาย!” ผีพุดจีบยื่นมือยาวมาบีบคอ

มิ่งหวาดกลัวถอยไปหลบหลังเหม แก้วร้องให้เทพช่วย เขาจึงตวาดใส่ผีพุดจีบ

“เอ็งหยุดทำชั่ว! อย่าทำร้ายเมียข้า นังผีใจต่ำ!”

พุดจีบตกใจกับคำพูดของเทพและเขายังดึงมือเธอออกจากคอแก้ว “พี่เทพ!”

“เอ็งไม่ต้องเรียกข้าว่าพี่ ข้าไม่ใช่พี่เอ็ง ใจเอ็ง ต่ำทรามฆ่าคนไม่เว้นวัน ไปผุดไปเกิดซะ”

“พี่เทพ...พี่เทพไม่รักน้องแล้วรึเจ้าคะ”

“ข้าเคยมีใจให้เอ็ง แต่เอ็งตายเป็นผีข้าจะรักเอ็งได้อย่างไร...”

“พี่เทพเกลียดชังเอ็ง พี่เทพรักข้า พี่เทพรักข้าเพียงคนเดียว” แก้วสำทับแล้วโอบกอดเทพเขาปลอบประโลมไม่ให้กลัว แก้วยุให้เทพเกลียดพุดจีบมากขึ้น ผีพุดจีบรู้ว่าผิดปกติ

“อีแก้ว...เอ็งเล่นคุณไสยใส่พี่เทพ เอ็งทำพี่เทพชังข้า กูจะฆ่ามึง!” แก้วตกใจวิ่งไปขอให้เหมช่วย พุดจีบคำรามก้อง “เอ็งทำเลวใส่พี่เทพของข้า อีจังไร!” พุดจีบจะตบแก้วแต่เทพมาขวางแล้วตบกลับ พุดจีบตกใจไม่คาดคิด

“นังผีใจชั่ว ตายไปไม่สำนึก เมียข้าท้องเอ็งยังคิดร้ายก่อบาปไม่จบสิ้น ไป! เอ็งลงขุมนรกอย่ามารังควานพวกข้า”