บ่วงสไบ

แก้วสะใจกับคำพูดของเทพ พอเห็นสายตาพุดจีบที่มองอย่างแค้นเคืองก็ออดอ้อน “พี่เทพเจ้าคะช่วยเมียด้วย นังผีมันอาฆาตแค้น มันจะฆ่าเมีย ช่วยเมียด้วยเจ้าค่ะ”

“พุดจีบ...เอ็งไปในที่ของเอ็ง ข้าสั่งให้ไปซะ!” เทพเสียงกร้าว พุดจีบเสียใจ

แก้วกระซิบเทพให้ชิงสไบ เขาตรงเข้าหา พุดจีบคิดว่าเขาห่วงใย แต่แล้วเขากลับดึงสไบไป เธอตกใจอ้อนวอนขอคืน เทพมองสไบในมือแล้วกล่าวบั่นทอนจิตใจ

“สไบผืนงาม ไม่ควรคู่กับผีอย่างเอ็ง!”

“พี่เทพเอาสไบให้เมียเถอะเจ้าค่ะ...” แก้วร้องขอ เทพส่งให้โดยดี แก้วดีใจรีบเร่งเดินไปส่งต่อให้เหม แล้วย้ำให้ทำพิธีกำราบโดยเร็ว

ผีพุดจีบเสียใจระคนแค้น จะลุกขึ้นเล่นงานแก้ว เทพเข้าขวางผลักและขู่

“เอ็งระรานเมียข้า ข้าจะฆ่าเอ็ง!” พุดจีบยื่นมือร้องขอ เทพปัดมือเธอออก

“พี่เทพตั้งจิตให้มั่นนะเจ้าคะ ระลึกถึงความรักของเรา...” พุดจีบคลานเข้าจับขาเทพ

เทพมองพุดจีบหวนคิดถึงความหลัง แววตาเริ่มอ่อนลง มิ่งเห็นรีบเตือนแก้ว บุญแปลกใจกับทุกอย่างที่เห็น แก้วเร่งเหมให้จัดการก่อนที่มนตร์จะเสื่อม เหมบริกรรมคาถาเกิดเปลวไฟขึ้นที่ปลายมีด...เทพคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆทรุดลงนั่งตรงหน้าพุดจีบ เธอเอื้อมมือแตะหน้าเขา

“น้องยังรักและห่วงหาพี่เทพ พี่เทพล่ะเจ้าคะ...”

“น้องพุดจีบ...” เทพโผกอด พุดจีบสะอื้นไห้

แก้วหวั่นใจว่าเทพจะคลายจากมนตร์แล้วมาขัดขวาง เจิมกับเรียมประคองกันเดินมาเห็นเทพกับวิญญาณพุดจีบกอดกัน แต่แล้วพุดจีบเห็นสายตาแก้ว เห็นเหมเป่ามนตร์ใส่เทพจึงลุกพุ่งไปตรงหน้าแก้ว คำรามลั่นว่า...หมดเวรหมดกรรมกันเสียที อีแก้ว!

แก้วกรีดร้อง เมี้ยนกับพวกวิ่งมาถึงเห็นพุดจีบกำลังเล่นงานแก้ว เมี้ยนแอบสะใจ...พุดจีบขึ้นคร่อมบนร่างแก้ว พ่นหนอนออกจากปากใส่หน้าตาและลำตัวของแก้วจำนวนมาก แก้วสำลักขยะแขยง เหมถือมีดบริกรรมคาถาเข้ามา จะแทงชายสไบพุดจีบแต่เธอหันขวับมาใช้สไบพันแขนเขาไว้แล้วสะบัดจนมีดหมอกระเด็นไปตกตรงหน้าเทพ แก้วร้องบอกให้มิ่งช่วย

ผีพุดจีบกลับมายืนบนต้นไม้และคำรามใส่ “พวกมึง ...ลงนรกไปกับกู!”

ฟ้าร้องคำรามน่ากลัว กิ่งไม้หล่นปักท้องเหม แก้วและมิ่งตกใจ เหมพยายามดึงกิ่งไม้ออกแต่ผีพุดจีบปรากฏกายขึ้นและดันกิ่งไม้ให้แทงลึกเข้าไป

เทพกำมีดหมอลุกเดิน เจิม เรียมและพวกเมี้ยน ต่างแปลกใจว่าเขาจะทำอะไร แก้วเห็นมีดอยู่ในมือเทพก็ร้องบอกให้ฆ่าพุดจีบเสีย...พุดจีบหันไปมองคนรัก เห็นเขาเงื้อมีดจ้วงแทงกลางกบาลตนเองก็กรีดร้องสุดเสียง ทุกคนตกใจกับการกระทำของเทพ