พงศ์ระพีใจคอไม่ดีที่บัวหายตัวไป โทร.หาก็ไม่มีใครรับสาย แล้วนึกขึ้นได้ว่าตอนที่ซื้อมือถือเครื่องนี้ให้เธอ เขาสั่งให้ชินติดตั้งแอปสำหรับตามตัวไว้ รีบเรียกแอปนั้นขึ้นมาใช้งาน...

ในเวลาต่อมาตะวันกับพวกลิ่วล้อหิ้วปีกบัวไปวางบนเตียงในห้องเช่า เธอแกล้งสะลึมสะลือกลิ้งตัวไปมา พร้อมกับกวักมือเรียกตะวันให้เข้าไปหา เขาชูมือถือในมือขึ้น

“นักแสดงพร้อม กล้องพร้อม ไฟพร้อม...ตัวประกอบยังไม่เอา ออกไปก่อน”

พวกลิ่วล้อจำต้องออกไปจากห้อง ตะวันมองบัวอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะลงมือถอดเสื้อตัวเองออก...

หลังพยายามอย่างหนักในที่สุดเอกก็ตามหารถของตะวันเจอ เห็นพวกลิ่วล้อยืนเตร่อยู่ เดชาปรี่เข้าหา พวกนั้นกลัวความผิดวิ่งหนี เขาไล่ตามจับตัวเพื่อจะเค้นให้บอกที่กักขังบัว ยังไม่ทันจะได้ตัว บัวเดินออกมาจากห้องเช่าโดยไม่มีอาการเมาแม้แต่น้อยเสียก่อน เห็นดุสิตา เดชากับเอกก็แปลกใจมาได้อย่างไร

สองหนุ่มหันมาเห็นบัวก็ชะงักทำให้พวกลิ่วล้ออาศัยจังหวะนั้นหนีไปได้ ดุสิตาเข้ามาจับมือบัวไว้ถามว่าไม่เป็นอะไรใช่ไหม เดชากับเอกตามเข้ามาสมทบ เอกสำนึกผิดขอให้เธอยกโทษให้

“พี่เอกเป็นคนมาบอกพวกเราให้มาช่วยบัวจ้ะ” ดุสิตาช่วยพูดให้เอกผ่อนหนักเป็นเบา

“พวกมันทำอะไรบัวหรือเปล่า” เดชาเดินสำรวจรอบตัวเธออย่างห่วงใย

“ดีนะที่ชาเคยเตือนเราว่าอยู่กรุงเทพฯให้ระวังตัว ใครให้กินอะไรอย่ากินเพราะสิตาก็เคยโดนมาแล้ว” จากนั้นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในห้องพักของเทียนก็พรั่งพรูออกจากปากบัว ตอนนั้นตะวันเอาน้ำองุ่นผสมยาบางอย่างมาให้กิน แต่เธอรู้ทันรอจังหวะที่คนอื่นกระดกแก้วแอบเอารากรางจืดใส่ปากเคี้ยวๆกลืนแล้วกระดกน้ำองุ่นตามโดยที่ไม่มีใครเห็น สรรพคุณของสมุนไพรชนิดนี้ช่วยดูดพิษทำให้เธอไม่ถูกฤทธิ์ของยากับเหล้าเล่นงาน

“เราไปแจ้งความที่โรงพักกันเดี๋ยวนี้เลย ผู้หญิงใจบาปหยาบช้าอย่างนี้ต้องให้กฎหมายลงโทษถึงจะเข็ด” เดชาว่าแล้วดึงมือบัวจะพาไปหาตำรวจ ดุสิตาตกใจคว้าแขนอีกข้างของเธอเอาไว้

“คิดให้ดีก่อนนะบัว ถ้าแจ้งตำรวจจะทำให้คุณน้าเสียชื่อเสียง บริษัทตำรับยาไทยก็จะแย่ไปด้วย”

เดชาโกรธที่ดุสิตาเห็นแก่ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลมากกว่าเป็นห่วงบัว หรือเพราะเห็นบัวเป็นแค่คนนอก ดุสิตาพยายามจะอธิบายว่าเขาเข้าใจผิดแต่เขาไม่ฟัง จังหวะนั้นพงศ์ระพีที่ใช้แอปตามตัวจากมือถือเดินเข้ามา เดชาจัดแจงจะฟ้องเรื่องที่วิภูษาทำร้ายบัว แต่เธอแกล้งเมาเซไปกอดคอเขาไว้ไม่ให้พูด

“เดชาเพื่อนเลิฟ เราไปหาร้านยาดองกรึบๆกันดีกว่า ไปดวลกันหมดนี่เลย กชกรเลี้ยงเอง”

พงศ์ระพีหลงเชื่อว่าบัวเมาเหล้าก็ไม่พอใจ เดชาดึงแขนเธอออกจะฟ้องเขาเรื่องวิภูษาอีก คราวนี้บัวเอารากรางจืดยัดปากเดชาถึงกับสำลักไอแค่กๆ ดุสิตารู้งานรีบเข้าหิ้วปีกเดชาไว้

“พี่พีช่วยพาบัวไปส่งบ้านทีนะคะ คุณเดชาเขาไม่ค่อยสบายสิตาจะพาไปส่งที่ห้องพักเขาเองค่ะ ไปจ้ะพี่เอก” ดุสิตากึ่งจูงกึ่งลากเดชาไปขึ้นรถ บัวแกล้งเมาเดินหนีไปอีกทาง พงศ์ระพีตามไปล็อกตัวพาขึ้นรถตัวเอง