ดอกหญ้าในพายุ

เรื่องที่วิภูษาจะต้องเคลียร์คือมากราบขอโทษ เพ็ญพธูถึงบริษัทของพงศ์ระพี ขอให้เธอยกโทษที่เคยทำตัวก้าวร้าว เพ็ญพธูยินดีให้อภัยวิภูษาขอให้ตั้งใจเรียน หากมีปัญหาอะไรที่เมืองนอกให้โทร.ปรึกษาตนได้ วิภูษาอวยพรให้เธอและพงศ์ระพีมีความสุขสมหวังในชีวิตคู่อีกครั้ง เพ็ญพธูยิ้มปลื้มขอบคุณสำหรับคำอวยพร

“ความจริงที่วิคิดได้ก็เพราะวิเอาพี่เพ็ญมาเป็นแบบอย่างในการแก้ปัญหา พี่เพ็ญแก้ปัญหาทุกอย่างในชีวิตด้วยความฉลาดแหลมคม น่านับถือจริงๆค่ะ”

วิภูษายิ้มให้แล้วลุกออกไป เพ็ญพธูมองตามเริ่มไม่ไว้ใจ...

เย็นวันเดียวกัน เพ็ญพธูนัดบัวมาเจอที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อมอบของขวัญแทนคำขอบคุณที่ช่วยชีวิตตนเองเอาไว้ บัวเปิดกล่องออกดู ชมไม่หยุดปากว่าสวยมาก ไม่เห็นต้องซื้อของแพงๆให้

“เทียบไม่ได้เลยกับการที่เธอช่วยชีวิตพี่เอาไว้คราวก่อน”

“โถ มันเป็นแค่เหตุบังเอิญแค่นั้นเอง ความจริงวันนั้นบัวกะจะไปด่าคุณเพ็ญให้เข็ดไปเลยโทษฐานที่ยุยัยวิให้มาทำร้ายบัว” บัวพูดถึงวิภูษาทำให้เพ็ญพธูนึกอะไรขึ้นมาได้ เตือนให้ระวังผู้หญิงคนนี้ตนเชื่อว่าเธอยังไม่จบ

“ก็ต้องดูๆกันไป ยังไงเขาก็เป็นน้องสาวของบัว เราครอบครัวเดียวกัน ถ้าเราไม่ให้โอกาสเขากลับเนื้อกลับตัว ผลักไสไล่ส่งเขาไป เขาจะเสียผู้เสียคนไปมากกว่านี้ บัวว่าทุกบ้านก็ต้องมีลูกที่นิสัยไม่ดี แต่คนในบ้านก็ควรต้องประคับประคองกันไปไม่ให้เขาออกไปเป็นภาระกับสังคม”

เพ็ญพธูมองคู่สนทนาอย่างชื่นชม ที่ความคิดอ่านของเธอเป็นผู้ใหญ่กว่าที่ตนคาดคิด จังหวะนั้นพงศ์ระพีเดินเข้ามาในร้าน บัวมองสบตากับเขาก่อนจะรีบหลบสายตา เพ็ญพธูอยากให้ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันจึงขอตัวกลับก่อน อ้างนัดลูกค้าไว้ ฝากเขาช่วยส่งบัวให้ด้วย แล้วลุกออกไป

หลังกินข้าวเสร็จ พงศ์ระพีกับบัวพากันมาเดินย่อยอาหารที่สวนสาธารณะ เขาตัดสินใจถามเธอว่าอยากไปเมืองนอกจริงๆหรือ เธองงก็เขาเป็นคนคะยั้นคะยอให้เธอไปเองไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงมาถามแบบนี้

“แล้วถ้าตอนนี้ฉันมาขอร้องไม่ให้เธอไป เธอจะว่ายังไง”

บัวหลงดีใจคิดว่าพงศ์ระพีอยากให้อยู่ แต่ต้องหุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อเขาบอกว่าพันเป็นคนขอให้เขามากล่อมเธอ เขาแค่ทำหน้าที่เป็นคนส่งสารให้เท่านั้น เธออยากรู้ว่าตัวเขาอยากให้เธอไปหรือเปล่า

“เพื่ออนาคตของเธอฉันก็อยากให้เธอไปอยู่แล้ว” คำตอบของพงศ์ระพีทำให้บัวผิดหวังอย่างแรง แต่ต้องกลบเกลื่อนด้วยการชวนเขาไปที่สนามเด็กเล่น เธอสนุกสนานกับเครื่องเล่นต่างๆเพื่อให้ลืมเรื่องทุกข์ใจ พลางกวักมือเรียกเขาให้มาเล่นด้วยกัน เขาส่ายหน้าคงเล่นด้วยไม่ไหว เขาไม่ใช่เด็กๆแล้วเธอเองก็เช่นกัน

หญิงสาวเอามือปิดปากเขาไว้ ขอร้องว่าอย่าทะเลาะกันสักวันหนึ่งได้ไหม เธออยากเก็บภาพวันนี้เอาไว้ให้คิดถึงเวลาที่เธอไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้ว จากนั้นลากแขนเขาไปเล่นเครื่องเล่นด้วยกันอย่างมีความสุข

ooooooo

เช็คเงินสดของบริษัทตำรับยาไทยหายไปจากห้องการเงิน มีเพียงวิภูษากับบัวเท่านั้นที่เข้าไปในห้องนั้นระหว่างที่เช็คหาย เพื่อความสบายใจของทุกคนปวีณจึงให้นครค้นกระเป๋าของสองสาว ปรากฏว่าเจอเช็คอยู่ในกระเป๋าของบัว ปวีณตกใจ เจ้าตัวเองทั้งตกใจทั้งงงไม่แพ้กัน