ดอกหญ้าในพายุ
ตอนที่ 14
หาญหวั่นไหวกับคำพูดของบัวแต่วิภูษาไม่รู้สึกอะไรด้วย คว้ามีดจากเขาเดินเข้าหาบัว
ooooooo
โจ้ช่วยกันกับบัติหิ้วปีกพันมาโยนทิ้งกลางป่าแล้วชักปืนเดินเข้าหา พันที่แกล้งหมดสติเอามีดพกที่บัวให้ปาดข้อเท้าโจ้แล้ววิ่งหนี บัติคว้าปืนยิงใส่แต่ไม่โดน พันวิ่งหนีไม่คิดชีวิตไปที่ทางลาดชันลงเขา โจ้กับบัติตามมาไล่ยิงไม่ยั้งโดนไหล่อย่างจังกลิ้งตกเขา ทั้งคู่วิ่งไปชะโงกดูเห็นเขานอนคว่ำแน่นิ่งคิดว่าตายแล้วจึงพากันกลับ...
ทางฝ่ายพงศ์ระพีขับรถเช่าจากสนามบินใกล้ถึงทางเข้ากระท่อมของบัว พันโทร.มาฟ้องว่าวิภูษาร่วมมือกับหาญล่อบัวมาติดกับ รีบไปช่วยเธอด้วย พงศ์ระพีถามเขาว่าอยู่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง
“ผมไม่เป็นไร พี่ไม่ต้องห่วง รีบไปช่วยบัวเถอะเดี๋ยวผมหาทางออกจากป่านี้เอง”...
วิภูษาเอามีดที่ได้จากหาญจะกรีดหน้าบัว เขาตามมาจับข้อมือไว้ ทำแบบนั้นเสียของเปล่าๆ ยัยตัวแสบนึกขึ้นได้ว่าเขาคงอยากร่วมหอลงโรงกับบัวก่อนที่พ่อของเธอจะเอาเงินมาให้จึงเชิญเขาตามสบาย คืนมีดให้แล้วเดินออกไป เมื่อได้อยู่กันตามลำพังบัวพยายามกล่อมหาญให้ล้มเลิกความคิดที่จะฆ่าเธอ เพราะถ้าเขาฆ่าเธอเขาต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆเหมือนกับตากล้าของเธอ แก้แค้นเพื่อความสะใจได้ไม่คุ้มเสีย
“แล้วชีวิตของพ่อฉันใครจะชดใช้”
บัวเสนอให้มอบตัวกับตำรวจด้วยกัน เธอยอมติดคุกกับเขาถ้าตำรวจพิสูจน์ได้ว่าเธอฆ่าห้าว หาญลังเลสุดๆเพราะใจหนึ่งยังรักเธออยู่ จังหวะนั้นบัติเข้ามาด้านหลังกระชากบ่าเขาให้หันไปหาแล้วจ้วงแทง หาญตาค้างมีดในมือหล่นบนเตียงที่มัดบัวไว้ เธอตกใจสุดๆไม่คิดว่าเพื่อนจะหักหลังกันเอง...
หลังจากกล่อมให้โจ้กับบัติหักหลังหาญโดยเสนอเงินครึ่งหนึ่งของค่าไถ่ที่จะได้รับ วิภูษาไปนั่งรอดูผลงานอยู่ในรถพร้อมกับไลน์ไปบอกแม่ให้ถ่วงเวลาพ่อไว้ก่อนอย่าเพิ่งรีบมา เธอกำลังหลอกล่อให้พวกคนร้ายหักหลังกันเองแล้วถึงจะส่งบัวไปอยู่กับตาของมัน วรรณพรที่นั่งเบาะหลังอ่านไลน์จากลูกเสร็จจัดแจงออกอุบายขอเข้าห้องน้ำ สารินทร์ซึ่งทำหน้าที่ขับรถขอให้เธอรอเข้าที่โรงพักเลยก็แล้วกัน จากนั้นก็เลี้ยวรถเข้าโรงพัก
“มาที่นี่ทำไมคะ” วรรณพรร้องเอะอะ ปวีณปรึกษากับสารินทร์แล้ว ถึงอย่างไรก็ต้องให้ตำรวจช่วย หากเราเข้าป่ากันเองจะเสี่ยงเกินไป ตนไม่อยากให้มีอันตรายเกิดขึ้นกับลูกทั้งสองคน วรรณพรรอให้ปวีณกับสารินทร์ลงจากรถ จึงรีบโทร.แจ้งข่าวนี้ให้วิภูษารู้
ooooooo
พงศ์ระพีขับรถเข้ามาจอดต่อท้ายรถที่วิภูษานั่งอยู่ เธอเห็นเขามาก็ตกใจรีบวิ่งไปหา อารามรีบร้อนไม่ได้หยิบมือถือลงมาด้วยจึงไม่รู้ว่าแม่โทร.มา วิภูษาทำเป็นร้องเอะอะให้เขารีบไปช่วยบัว คนร้ายกำลังทำร้ายเธอ
“เลิกเล่นละครเถอะวิ พันบอกพี่หมดแล้ว ตำรวจกำลังมาถึง เธอต้องไปชดใช้กรรมในคุก” ว่าแล้วพงศ์ระพีคว้าท่อนไม้แถวนั้นวิ่งไปที่กระท่อม อีกมุมหนึ่งภายในห้องที่กักขังบัว บัติล็อกตัวหาญที่บาดเจ็บไว้ ขณะที่โจ้เดินกะเผลกๆเข้าหา ขอโทษหาญด้วย ระหว่างเงินห้าล้านบาทที่วิภูษาจะแบ่งให้กับเพื่อน ตนขอเลือกเงิน
